Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μισσός - Αποστόλου Αρχιερέως αιωνία η μνήμη.
Δίκαιος εις τον αιώνα ζη. - Σύναξις των Αγίων Αποστόλων προχτές και εθαυμάσαμε αρχιερατικές Θείες Λειτουργίες και συλλείτουργα. Η Ρόδος όμως κατά την ημέρα αυτή έχει να ενθυμηθεί πολλά. Ο λόγος αν μη τι άλλο για τον Μακαριστό Ποιμενάρχη μας τον Αρχιερέα των ψυχών και των συνειδήσεων μας, τον Απόστολο Διμέλη, από την κωμόπολη του Αρχαγγέλλου Ρόδου. Επρόκειτο εξάλλου για μας τους νεώτερους ο Επίσκοπος μας, αυτός που μας ενέπνευσε να ακολουθήσουμε τον Χριστό είτε ως κληρικοί, είτε ως λαϊκοί.
Ακόμη και ο ποιο κακοπροαίρετος περί θρησκείας και Εκκλησίας συνεκινείτο από την αγία βιοτή του Μακαριστού και στο πρόσωπο του ανεγνώριζε τον άνθρωπο του Θεού που έδινε αφ’ εαυτού το καλό παράδειγμα.
Ολοι τον ενθυμούμαστε τόσο μεγαλοπρεπή αλλά και τόσο γλυκύ και προσιτό. Ηταν ο Αρχιερέας που δεν επήρθε από το ύψος του αξιώματος και παρέμεινε έως τελευταίας στιγμής πράος και ταπεινός τη καρδία και ακέραιος ωσεί περιστερά.
Η παρουσία του στο Αγιο Θυσιαστήριο μνημειώδης, η αγάπη του απέραντη και ανιδιοτελής, οι συναναστροφές και οι διασυνδέσεις του περίλαμπρες και αξιοζήλευτες.
Είχε καταφέρει να συγκεράσει το Φαναριώτικο πνεύμα με τα ειωθότα της εκκλησιαστικής του επαρχίας. Κανείς δεν ετιμωρήθη επί των ημερών του από εμπάθεια φθόνο ή μικρό – συμφέροντα.
Κανείς δεν επικράνθη, αλλά αντιθέτως όλοι εισέπρατταν «μισθόν» αντάξιον των έργων τους.
Ποτέ δεν εμπόδισε την πρόοδο κάποιων φοβούμενος την δική του επισκίαση. Για όλου ήταν ο άνθρωπος που διήγοιγε τας αγκάλας τας πατρικάς, χαίρον επί τη προκοπή και θλιβώμενος επί τη απωλεία.
Ηταν εξάλλου σάρξ εκ της σαρκός μας και γι’ αυτό πετύχαινε όλους να μας αναπαύη.
Ανυπομονώ να δω και τιμές των «κάτω» αφού οι «άνω» είναι δεδομένες.
Ηταν ο άνθρωπος που άφησε εποχή στα Δωδεκάνησα και όχι μόνο, με την αγάπη και τις ικανότητες του. Ελκων την ιεροσύνη υπό των τιμίων χειρών του θεωρώ χρέος μου να διατυμπανίζω συνεχώς το όνομα του και να «κομπορρημονώ» τον χειροτονήσαντα με.
Τρυφής αθανάτου καταξιώνοι σε Κύριος ο Θεός γέροντα μου και το μνημόσυνο σου εις γενεάν και
γενεάν.
Ο αιωνίως ευγνώμων πνευματικός σου υιός
Αθανάσιος Μισσός, Αρχιμανδρίτης
