Γράφει ακόμη και σήμερα, ο Πέτρος Τατσόπουλος: Τι σχέση έχει το Άγιο Πνεύμα με το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα; Μια σύντομη όσο και τεκμηριωμένη απάντηση θα ήταν: «Καμία σχέση». Αξίζει όμως να εκμεταλλευτούμε εδώ την ηλεκτρονική μας απλοχωριά και να επεκταθούμε επί του θέματος επιχειρώντας να επιλύσουμε και ορισμένες ιστορικές παρεξηγήσεις, τόσο διαχρονικά εδραιωμένες στο εθνικό μας υποσυνείδητο ώστε να μεταφέρουν ανενόχλητα τη συσκότιση από γενιά σε γενιά. Το ίδιο το υβρίδιο «ελληνοχριστιανικό πνεύμα», κατ’ επέκτασιν «ελληνοχριστιανικός πολιτισμός», υποβάλλει την ιδέα ότι αυτά τα δύο Πνεύματα ήταν ανέκαθεν φιλαράκια και με περισσή μεγαθυμία παρέδωσε τη σκυτάλη το πρώτο στο δεύτερο. «Παρακαλώ, περάστε», είπε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα. «Μετά από εσάς», απάντησε με γαλαντομία το Άγιο Πνεύμα• «θα μου επιτρέψετε να ενσωματώσω όλο το Πνεύμα σας στο Πνεύμα μου». «Χαρά και τιμή μου», ανταπάντησε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα. Αυτός ο διάλογος είναι πράγματι συγκινητικός. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι δεν διημείφθη ποτέ.
Η διασταύρωση Ελληνισμού και Χριστιανισμού δεν είναι μια ιστορία αγάπης• είναι μια ιστορία αίματος.
Κατ’ αρχάς, ας υπενθυμίσουμε κάτι που γνωρίζουν τα κατηχητόπουλα ήδη από το νηπιαγωγείο: το Άγιο Πνεύμα δεν έχει την παραμικρή σχέση με το Πνεύμα γενικότερα• μπορούμε να το εκλάβουμε μονάχα ως έναν νοσηρό ευφημισμό, ένα ξόρκι για την εξόφθαλμη αντιπνευματική του διάσταση. Σύμφωνα με την ορθόδοξη δογματική, το Άγιο Πνεύμα είναι μία από τις τρεις υποστάσεις (πρόσωπα) της ίδιας ουσίας (Θεού). Φανερώνεται στους μαθητές του Ιησού οκτώ Κυριακές μετά την Ανάστασή του, την Κυριακή της Πεντηκοστής, υπό τη μορφή φωτιάς, για να φωτίζει τους «πιστούς» και να φοβίζει τους «άπιστους». Κάπου εδώ θα έπρεπε να μπαίνει μια τελεία σε αυτήν την όμορφη συζήτηση με τους «πιστούς» και τους «άπιστους» που ουδεμία –ούτε καν μακρινή- συγγένεια δείχνει να διατηρεί με ό,τι οι αρχαίοι μας πρόγονοι θεωρούσαν ως «πνεύμα», αλλά αφού ξεκινήσαμε υποδεικνύοντας την πιο ξεδιάντροπη λαθροχειρία στην παγκόσμια ιστορία –ένα «πνεύμα» που δεν έχει τίποτε το «πνευματικό»- ας ρίξουμε μια ματιά και στα παράγωγα της λαθροχειρίας: τους διαβόητους «πνευματικούς».
Εις μάτην θα ψάξετε να εντοπίσετε «πνευματικούς» μεταξύ των κορυφαίων ή ακόμη και των μετρίων επιδόσεων επιστημόνων, όσων γαλουχήθηκαν άμεσα ή έμμεσα με το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, αλλά θα τους συναπαντήσετε πολύ συχνά στα αστυνομικά δελτία, ως αυτουργούς ή συνεργούς σε ποικιλία πλημμελημάτων και κακουργημάτων: «πνευματικούς» που προτρέπουν τα «πνευματικά» τους «τέκνα» να μην εμβολιαστούν κατά του κορωνοϊού (αφού η «πίστη» είναι η μόνη αξιόπιστη ασπίδα) ή να εγκαταλείψουν την έγκριτη φαρμακευτική τους αγωγή και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους στα μαντζούνια κάποιου εγκληματία ψευτογιατρού, «πνευματικούς» που καθοδηγούν βουλευτές προκειμένου να ψηφίσουν ή να μην ψηφίσουν κρίσιμα νομοσχέδια, ανάλογα με το «όραμα» που είδαν το προηγούμενο βράδυ (ναι, δεν κάνω πλάκα, είχαμε, έχουμε και θα έχουμε πολλά τέτοια «νούμερα» στο ελληνικό κοινοβούλιο), «πνευματικούς» που νουθετούν για ενάρετο σεξουαλικό βίο, αλλά διατηρούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα σε κάθε είδους κακοποιητική συμπεριφορά εν κρυπτώ και παραβύστω. Εφόσον οι «πνευματικοί» της Εκκλησίας μας δεν χρειάζονται κανένα άλλο τυπικό μορφωτικό προαπαιτούμενο, πέρα από τη «χάρη» του Αγίου Πνεύματος –τον αέρα τον κοπανιστό, εν ολίγοις- δύνανται να οδηγούν οιονδήποτε στον όλεθρο ανεμπόδιστα, ανεξέλεγκτα και με το αζημίωτο. Η πιο ξακουστή σελέμπριτι ανάμεσά τους, ο Ρασπούτιν, θα ήταν υπερήφανη για τα επιτεύγματά τους.
Μήπως όλα αυτά τα ακούμε βερεσέ; Μήπως προσπαθούν να μας βγάλουν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος από τη μύτη; Εμείς οι Νεοέλληνες, οι ανασφαλείς νάρκισσοι που σε ποσοστό σχεδόν 50% δεν διαβάζουμε κανένα βιβλίο στην ενήλικη ζωή μας (έτσι έλεγαν οι στατιστικές του αλήστου μνήμης Εθνικού Κέντρου Βιβλίου) αλλά όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε επειδή είμαστε μακρινά ξαδέρφια του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, κατά βάθος δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή εάν το Άγιο Πνεύμα είναι μία από τις τρεις υποστάσεις του Τριαδικού Θεού, εάν ήταν περιστέρι ή φλογοβόλο, εάν φθονούσε θανάσιμα το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και βάλθηκε πρώτα να το ευνουχίσει και κατόπιν να το πλαστογραφήσει… Εμείς, οι καμαρωτοί Ελληνοχριστιανοί, θύματα και θύτες σε κοινή συσκευασία, δεν έχουμε άλλη πρεμούρα από το εάν θα βρέξει ή εάν θα κάνει λιακάδα το εορταστικό τριήμερο, εάν θα μποτιλιαριστούμε κατά την έξοδο ή κατά την είσοδο… Είναι και αυτή μια ήπια μορφή πνευματικής άσκησης• ένα είδος χλεύης προς τη βαριά κληρονομιά που φόρτωσαν στην καμπούρα μας δίχως να μας ενημερώσουν ή έστω να μας ρωτήσουν.
——————————————————————-
Πέτρος Τατσόπουλος “The TOC” 5 Ιουνίου 2023
