Του Σπύρου Συμεών.
Πάνε χρόνια, ναι πάνε αρκετά χρόνια που σε ένα αφιέρωμα για την Πιερία πρωτάκουσα για μια αγία, μια αγία “παράδοξη” θα έλεγα.
Μα γιατί “παράδοξη”;
Λόγω του ονόματος της.
Αγία Κόρη την προσφωνούν.
Ο βίος της διασώθηκε από γενιά σε γενιά μέσω της προφορικής παράδοσης και όπως είναι λογικό μερικές φορές άγγιξε τα όρια του μύθου.
Η Αγία Κόρη έχει κάτι που θυμίζει την Αγία Θεοδώρα στην Αρκαδία με το θαυμαστό εκκλησάκι της που κι εκείνης ο βίος άγγιξε ίσως και ξεπέρασε τα όρια ενός μύθου.
Αλλά μην ξεχνάμε ότι κάτι που στον άνθρωπο φαίνεται υπέρλογο, συν θεώ σε λογικό και εύκολο μετατρέπετε!!
Την ονόμασαν Κόρη γιατί η ιστορία θέλησε να κρύψει το όνομα της ή για να το θέσουμε καλύτερα και η ίδια θέλησε να “καλύψει” το όνομα της.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα χωριό των Ιωαννίνων στις αρχές του 19ου αιώνα. Ήταν δε, πολύ όμορφη. Είχε μια ομορφιά σπάνια, μοναδική θα λέγαμε.
Πέραν της εξωτερικής ομορφιάς όμως είχε και μια αψεγάδιαστη ψυχική ομορφιά και πολύ πιστή στον Θεό και την Παναγιά.
Μια μέρα έγινε αντιληπτή αυτή η σπάνια ομορφιά από έναν άνθρωπο του Πασά των Ιωαννίνων ο οποίος για να κερδίσει την εύνοια του Πασά πήγε και του ανέφερε ότι έχει κατά νου του μια πανέμορφη κοπέλα για το χαρέμι του.
Ο πασάς έδωσε εντολή σε ένα στρατιωτικό απόσπασμα που τελούσε υπό τις διαταγές του να περικυκλώσουν το χωριό και να του φέρουν το κορίτσι αυτό.
Μέσα στο απόσπασμα όμως, βρισκόταν και ένας ελληνικής καταγωγής προφανώς από κάποιο παιδομάζωμα των Οθωμανών ο οποίος θέλησε να την βοηθήσει κι έτσι ξέφυγε από το απόσπασμα, μετέφερε σε αυτήν την όμορφη κόρη το τι πρόκειται να συμβεί και την βοήθησε να φυγαδευτεί μέσα στην νύχτα.
Το μόνο που πήρε μαζί της ήταν το εικόνισμα της Παναγίας. Να την συντροφεύει σε αυτό το φευγιό της, η Μάνα της.
Τα βράδια περπατούσε μέσα στα δάση ενώ την ημέρα κρυβόταν ώσπου έφτασε σε ένα ξωκλήσι στην περιοχή του Ολύμπου, συγκεκριμένα στην Βροντού. Στο ξωκλήσι της Αγίας Τριάδος. Εκεί έζησε για ένα διάστημα με προσευχή και άσκηση.
Ο πασάς των Ιωαννίνων όμως έμαθε που βρισκόταν αυτή η πανέμορφη κόρη και δεν μπορούσε να δεχτεί να μην γίνει το δικό του κι έτσι έστειλε εκεί το απόσπασμα.
Η όμορφη αυτή κοπέλα όταν το αντιλήφθηκε έφυγε και πήγε σε μια χαράδρα του Ολύμπου.
Εκεί για να αποφύγει κάτι παρόμοιο με αυτό που είχε γίνει στην Βροντού δεν αποκάλυψε σε κανέναν την καταγωγή της αλλά ούτε και το όνομα της.
Μοναδική της συντροφιά μέσα σε ένα μικρό σπήλαιο η εικόνα της Παναγίας που πήρε μαζί της από το πατρικό της σπίτι. Αυτή την συνέδεε με την οικογένειά της, το παρελθόν της αλλά και τον Ίδιο τον Θεό.
Έφτιαξε ένα προσκυνητάρι εκεί. Μέρα και νύχτα με πολύ άσκηση προσευχόταν στην Παναγία και τον Χριστό.
Εκεί έζησε κακουχίες λόγω του δύσβατου της περιοχής αλλά και του άσχημου χειμώνα.
Όμως δεν μετάνιωσε ούτε λύγισε για αυτήν της την απόφαση. Θέλησε να παραμείνει αγνή και πιστή στον Θεό που υπεραγαπούσε.
Έγινε γνωστή σε περίοικους που περνούσαν σπάνια δε, αλλά αρκετοί από την περιοχή και πολλοί την είχαν αντικρύσει για ώρες σε στάση δέησης μπροστά στο προσκυνηταράκι που είχε τοποθετήσει την Παναγία ψελλίζοντας προσευχές. Δεν άργησε έτσι να πάρει διαστάσεις η φήμη ενός αγίου κοριτσιού που ασκήτευε εκεί στις χαράδρες του Ολύμπου.
Ως προς το τέλος της ζωής της υπάρχουν συγκεχυμένες πληροφορίες μέσα από την προφορική παράδοση με την επικρατέστερη να έχει κοιμηθεί σε νεαρή ηλικία ειρηνικά πιθανόν από τις κακουχίες της ασκητικής της ζωής.
Άλλοι δε, αναφέρουν ότι την εντόπισαν ξανά Οθωμανοί και καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει έφτασε σε έναν γκρεμό και επέλεξε να πέσει στον γκρεμό και να αφεθεί στα χέρια Του Δημιουργού της ως άλλη Σουλιώτισσα.
Άλλοι πάλι ότι κατόπιν προσευχής της μετά από το κυνηγητό Οθωμανών άνοιξε ένας βράχος όπου μπήκε μέσα και χάθηκε, αλλα αυτά θαρρώ είναι περισσότερο ανθρώπινα που η προφορική παράδοση γιγάντωσε για να δείξει την θαρραλέα ψυχή της κόρης αυτής…
Πάντως αδιάψευστο θαυμαστό γεγονός αποτελεί ότι μετά την κοίμηση της για πολλά μερόνυχτα κάτοικοι των γύρω βουνών έβλεπαν ακτίνες φωτός να ξεπροβάλουν από την χαράδρα που ασκήτευε η σεβαστή Κόρη και όταν κατέβηκαν την βρήκαν μπροστά στο προσκυνητάρι να έχει παραδώσει την αγία της ψυχή σε στάση δέησης και αργότερα έκτισαν στον τόπο αυτόν που έθαψαν το σκήνωμα της ένα μικρό εκκλησάκι προς τιμήν της.
Το όνομα που της δώσανε ήταν και αυτό που γνώριζαν. Κόρη!! Η αγία Κόρη, το άγιο κορίτσι..
Κάτω από το προσκυνηταράκι αυτό σήμερα τρέχει αγίασμα το οποίο οι πιστοί με ευλάβεια παίρνουν και υπάρχουν μαρτυρίες ιάσεως από πολλές ασθένειες ύστερα και από την επίκληση των μεσσιτειών της Αγίας.
Η Μητρόπολη Κίτρους έχει κάνει ενέργειες για την επίσημη αγιοκατάταξη της, κάτι που πλέον θεωρείται δεδομένο εφόσον το κυριότερο στοιχείο για να αγιοκαταταχθεί κάποιος είναι να βρίσκεται στην συνείδηση του χριστεπώνυμου πληρώματος ως άγιος και αυτό για την Αγία Κόρη είναι αδιαμφισβήτητο.
Μάλιστα η μητρόπολη Κίτρους την τιμά ως Αγία και το προσκύνημα της το επισκέπτονται καθημερινά δεκάδες πιστοί για να λάβουν την χάρη της Αγίας.
Την μνήμη της, την τιμούν ανήμερα της Αγίας Τριάδος όπου τελείται και θεία λειτουργία στο μικρό αυτό εκκλησάκι αλλά και ολιμερής παρακλήσεις προς την αγία.
Πέρα από την φύση της περιοχής όλοι αναφέρουν ότι ο τόπος έχει κάτι ξεχωριστό κάτι που απορρέει από την Θεία Χάρη. Εξάλλου είναι ένας τόπος άσκησης μιας Αγίας.
Τιμάται η αγία και βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην εικονογραφική τέχνη που απεικονίζει την σύναξη των Ηπειρωτών Αγίων μιας και η ίδια κατάγεται όπως προείπαμε από την Ήπειρο.
Φορητές εικόνες της και τοιχογραφίες βρίσκονται σε πολλά μέρη της Ηπείρου, της Πιερίας αλλά και της Ευρυτανίας και της Φωκίδας ενώ εικόνες της κοσμούν πολλά οικιακά προσκυνητάρια.
Αγία του Θεού, Αγία Κόρη, κόρη νύμφη του Χριστού πρέσβευε και δια εμέ αλλά και για τους ευσεβείς προσκυνητές σου μεταξύ των οποίων της Ειρήνης του Αργύρη και της οικογένειάς του Γεωργίου που σεμνά σε υμνολογούν και όλοι μαζί ταπεινά τις μεσιτειες σου ζητούμε προς την Παναγία που πάντοτε έφερες μαζί σου.
Η μόνη σου περιουσία, η μόνη σου παρηγοριά η εικόνα της Παναγίας που την πήρες από το πατρικό σου το σπιτάκι και την έφερες πάντοτε μαζί σου. Την ψυχή και την πίστη σου διαφύλαξες με μια μόνιμη προσευχή που ψέλλιζες.
Χαίρε της Παρθενίας, άστρον λαμπρόν, χαίρε Αγία Κόρη η των παρθένων προστάτης μέγας και νοσούντων ο ιατρός.
Χαίρε νύμφη Χριστού, χαίρε Αγία Κόρη του Ολύμπου καύχημα λαμπρό και των Ιωαννίνων θείος βλαστός, χαίρε Κόρη Αγία, συ που πάσης βλάβης ασθένειες θεραπεύεις με το ύδωρ σου το θαυμαστό όσους σε επικαλούνται ζητώντας τις μεσσιτείες σου στον Χριστό.
