Η Αποστολική Παράδοση και οι Πατέρες της Εκκλησίας μάς δίδαξαν ότι για να είναι έγκυρο και «κανονικό» ένα Μυστήριο θα πρέπει να πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις.
α. Ο τελετουργός να είναι «κανονικά» χειροτονημένος (ιερέας ή Επίσκοπος),
β. Να υπάρχουν τα αισθητά σημεία, η ύλη του Μυστηρίου, η οποία για κάθε Μυστήριο είναι διαφορετική (π.χ. αλεύρι για Ευχέλαιο, πρόσφορο για Θεία Λειτουργία κ.ά.),
γ. Να τηρείται η ειδική Ιερολογία, δηλαδή τα «ειδικά» λόγια για κάθε Μυστήριο, όπως μάς τα παρέδωσαν οι Πατέρες στο διάβα της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και της Θείας Λατρείας. Σε αυτή την τρίτη προϋπόθεση, μόνο υπό κανονικές συνθήκες (και όχι, για παράδειγμα, εν καιρώ πολέμου), πρέπει να τηρείται και η «κανονικότητα» ως προς τη χρήση των ιερών αμφίων από την πλευρά του λειτουργού, ανάλογα πάντα με το βαθμό της ιεροσύνης του.
