Την Κυριακή Γ Λουκά (9η τ.μ.) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη της Θ. Λειτουργίας στον Ι. Ναό Προφήτου Δανιήλ Βοτανικού, πλαισιωμένος από τον προϊστάμενο του Ναού Πρωτοπρ. Σπυρίδωνα Παπασπύρο.
Το αποστολικό Ανάγνωσμα της ημέρας τού έδωσε αφορμή για το κήρυγμα και μάλιστα ο στίχος:
1. «Υμείς γαρ ναός Θεού εστε ζώντος» ( Β Κοριν. στ, 16 ).
Την μεγαλειώδη αυτήν αλήθεια,είπε ο Σεβασμιώτατος, διακηρύσσει στους Κορινθίους ο Απ. Παύλος. Είσθε τους λέει,ο καθένας σας ναός του ζώντος Θεού. Και,για να μη υπάρξει καμία παρεξήγηση, τους είχε ήδη γράψει στην προηγούμενη επιστολή του: «ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγ. Πνεύματος εστί»; (Α Κόρινθ. στ, 19).
Ήθελε να τους επισημάνει ότι ο όλος ψυχοσωματικός άνθρωπος, ο πιστός, είναι ναός του Θεού και κατοικητήριο του Αγ. Πνεύματος. (ναός εκ του ναΐσκω = κατοικώ).
Πράγματι αλήθεια μοναδική ! Και, όπως ο αρχιτέκτονας, όταν θέλει να κτίσει ένα ναό, χρησιμοποιεί τα καλλίτερα, εί δυνατόν,υλικά και οι πιστοί διακοσμούν τον ναό με ό,τι τιμαλφέστερο και ωραιότερο, έτσι και ο Δημιουργός Θεός. Έπλασε τον άνθρωπο,ως μοναδικό καλλιτέχνημα. Κορωνίδα της Δημιουργίας.
2. Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς; Το σώμα μας και τις λειτουργίες του; Οι επιστήμονες, που επί αιώνες το ερευνούν, βρίσκονται κάθε τόσο μπροστά σε ανακαλύψεις, σχετικές με τον άνθρωπο και το σώμα του,που τους αφήνουν ενεούς, κατάπληκτους !
Και μάλιστα εσχάτως,που η έρευνα έχει προχωρήσει αλματωδώς,αυτά, που συνεχώς ανακαλύπτουν,τους αφήνουν άφωνους μπροστά στην τελειότητα του ανθρώπινου οργανισμού.
Και πάντα,όπως έγραφε ένας μεγάλος βιολόγος – ερευνητής του περασμένου αιώνα (Carrel), ο άνθρωπος παραμένει ακόμα «άγνωστος»!
Γι ´αυτό ο άνθρωπος- ναός Θεού έκανε τον Ψαλμωδό της Π. Διαθήκης να αναφωνεί αιώνες πρίν προς τον Θεό: «ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ´αγγέλους»! (Ψαλ. 8, 5).
3. Και ο άνθρωπος «αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας»- «μικρός ειμί και μέγας, ταπεινός και υψηλός,θνητός και αθάνατος,επίγειος και ουράνιος» (Γρηγόριος Θεολόγος) – το θαύμα αυτό, ο άνθρωπος, δεν εξαντλείται στις σωματικές του ικανότητες και θαυμαστές λειτουργίες.
Προικίσθηκε και με δώρα πνευματικά: «το νοερόν και το αυτεξούσιον». Με λογική και ελευθερία,που τον διαφοροποιούν ριζικά από τα άλλα ζώντα όντα.
Γιατί «Μόνον των επί γης ζώων (ο άνθρωπος) ….είναι λογικόν και δημιουργικόν και κριτικόν και νομοθετικον,τεχνών τε και επιστημών καταληπτικόν» (Γρηγ. Θεολόγος).
Και ακόμα,δημιουργώντας ο Θεός τον άνθρωπον «κατ ´εικόνα και καθ ´ομοίωσιν» Του (Γέν. α, 26),δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα της θεώσεως. Δηλ. μετέχοντας στις άκτιστες ενέργειες του Θεού να γίνεται «κατά Χάριν» θεός !
Και όπως ο σίδηρος πυρακτώνεται μέσα στη φωτιά και λάμπει,έτσι και ο άνθρωπος μετέχοντας στην Χάρη του Θεού ακτινοβολεί την αγιότητα. Έτσι ο άνθρωπος- ναός Θεού γίνεται ναός άγιος.
4. Όμως υπάρχει ένας κίνδυνος. Αν ο άνθρωπος αφήσει τα πάθη να τον υποδουλώσουν και ρυπάνουν,τότε γίνεται από ναός Θεού ναός ειδώλων. Γι ´αυτό τονίζει ο Απ. Παύλος :
«Ακαθάρτου μη άπτεσθε» (Β Κοριν. στ 17) . Μη αγγίζετε τίποτα που μπορεί να λερώσει την ψυχή σας. Αλλά και αν αυτό συμβεί, έχουμε το επαναλαμβανόμενο βάπτισμα,την Μετάνοια. Μόνο έτσι παραμένουμε ναός Θεού.
