Άγιος Γεώργιος: Ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Βιθυνίας μεταξύ των ετών 275 και 281 μ.Χ. Ο πατέρας του Γερόντιος, στρατιωτικός στο επάγγελμα, καταγόταν από την Καππαδοκία.

Η μητέρα του ονομαζόταν Πολυχρονία και είχε καταγωγή από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. Ο Γεώργιος ανατράφηκε μέσα σε ένα χριστιανικό περιβάλλον, αφού οι γονείς του είχαν βαπτιστεί χριστιανοί. Σε μικρή ηλικία, ο Άγιος εντάχθηκε στις τάξεις του Ρωμαϊκού στρατού και ξεχώρισε για την ανδρεία του, με αποτέλεσμα να γίνει σύντομα διοικητής της αυτοκρατορικής φρουράς.

Όταν το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός ξεκίνησε τους άγριους διωγμούς εναντίον των χριστιανών, ο Γεώργιος αρνήθηκε να υπακούσει στις διαταγές. Ομολόγησε με παρρησία τη χριστιανική του πίστη, με συνέπεια να υποστεί φρικτά βασανιστήρια. Τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες και τον ανάγκασαν να βαδίζει με πυρακτωμένα μεταλλικά υποδήματα. Ο Άγιος όμως, με τη βοήθεια του Θεού, έμεινε αβλαβής από τους βασανισμούς. Τελικά, ο Διοκλητιανός διέταξε το θάνατό του δια αποκεφαλισμού. Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στις 23 Απριλίου.

Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Επίσης, θεωρούνταν Άγιος προστάτης των Σταυροφόρων και των Προσκόπων. Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για τον φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας.

Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος, φονεύοντας τον δράκο.

Λαογραφία

Σε πολλά μέρη της ελληνικής επικράτειας ο μήνας Απρίλιος, που συμβαίνει να εορτάζεται η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, ονομάζεται και “Αϊγιώργης”, ή “Αϊγιωργίτης”. Η εορτή του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου) θεωρείται αρχή μίας περιόδου για διάφορες γεωργικές εργασίες. Σημαντικό έθιμο των Μικρασιατών και Θρακιωτών, που σχετίζεται με την εορτή, είναι το κουρμπάνι, δηλαδή η τελετουργική σφαγή ζώων και διανομή του κρέατος σε κοινή εστίαση. Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η σύγχρονη εκδοχή της γνωστής αρχαίας παροιμίας, στην οποία ο Άγιος αντικατέστησε την Αθηνά: «Άγιε μου Γιώργη βόηθα με, κούνα και συ το χέρι σου».

Σημαντικά είναι τα έθιμα της Θράκης, όπου την παραμονή της εορτής μαζεύουν τσουκνίδες και τις βάζουν στην πόρτα του σπιτιού, γιατί “τη νύχτα λένε πως βγαίνει το “τζάντι” (= δαιμόνιο) και παίρνει το “ούρι” (= ευτυχία του σπιτιού)”, καθώς και της Σύμης, όπου ομοίως την παραμονή ανάβουν φωτιές και πηδούν τραγουδώντας τον ακόλουθο στίχο: «έξω ψύλλοι και κοριοί και μεγάλοι ποντικοί», που έχει να κάνει με την καθαριότητα του σπιτιού.

Ο Άγιος Γεώργιος εορταζόταν ή και εορτάζεται και από πολλούς μουσουλμάνους, ειδικά της περιοχής των Βαλκανίων και της Τουρκίας ή της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατ’ αυτούς, ο Άγιος Γεώργιος συσχετίζεται ή συγχέεται με μουσουλμάνο άγιο, που οι Τούρκοι ονομάζουν ή ονόμαζαν “Χιδίρ Ελέζ”. Θεωρούσαν ότι ο Χιδίρ ή Χιζίρ ήταν προφήτης σύγχρονος του Μωυσή, που άλλοτε εμφανίζεται μόνος και άλλοτε με τον Ηλία-Ελιάς ή Ελέζ. Γνωστό είναι και το τραγούδι, διήγημα “Του Άη Γιωρκού” με στίχους στην καθαρεύουσα και στην κυπριακή διάλεκτο.

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.