ΗΠΕΙΡΟΣ: Η ιστορική μνήμη δεν σβήνει το μήνυμα για τα εννέα θύματα Γερμανών και «Τσάμηδων» στην Παραμυθιά. Του π. Ηλία Μάκου. Εννέα θύματα Γερμανών και «Τσάμηδων» τιμήθηκαν στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας.
Χωρίς τη συμμετοχή πολλών ατόμων, με την παρουσία των τοπικών αρχών, το δήμαρχο εκπροσώπησε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θωμάς Οικονόμου, αντιδημάρχων, προέδρων των τοπικών κοινοτήτων της καταγωγής των θυμάτων και συγγενών των θυμάτων, εψάλη, την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου, το απόγευμα, στο δημοτικό σχολείο Βούλγαρη τρισάγιο στη μνήμη των 9 εκτελεσθέντων, το Σεπτέμβριο του 1943, από Γερμανούς και «Τσάμηδες».
Όπως αναφέρθηκε και από τον εκλεκτό ομιλητή, κοντά στο χωριό Άγιος Δονάτος (Σιαμέτια), ενέδρευαν φυλάκια των κατοχικών δυνάμεων, τα οποία έλεγχαν τους χωρικούς, που πήγαιναν για την Παραμυθιά. Το ίδιο συνέβαινε και όταν επέστρεφαν στα χωριά τους.
Στο μέρος αυτό συνέλαβαν, το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 1943, 60 άνδρες και γυναίκες, που έρχονταν στο καθιερωμένο Σαββατιάτικο παζάρι, για να ψωνίσουν για τα νοικοκυριά τους.
Οι χωρικοί αυτοί προέρχονταν από τα χωριά Πέντε Εκκλησιές (Οσδίνα), Πλακωτή, Πετροβίτσα, Ελαταριά (Λαμπανίτσα) και Αγία Κυριακή (Πόποβο).
Αφού τους έγινε αυστηρός έλεγχος, έλεγξαν και τα υποζύγιά τους, τους οδήγησαν στο Δημοτικό Σχολείο Βούλγαρη.
Την άλλη μέρα, Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου, ενώπιον των 60 συλληφθέντων, Γερμανός στρατιώτης, παρουσία διερμηνέα διάβασε τα ονόματα των εννέα, 8 αντρών και μιας γυναίκας, καταδικασθέντων σε εκτέλεση, με την κατηγορία της υποστήριξης των ανταρτών. Αφού τους παρέταξαν, στην αυλή του σχολείου, ον έναν δίπλα στον άλλο, τους εκτέλεσαν με πολυβόλο.
Οι πεσόντες: Μαρία Κουτούπαινα, χήρα του Βασ. Κουτούπη (Πόποβο). Σιαμάντης Ευάγγελος του Κωνσταντίνου (Ελαταριά). Ρίζος Κωνσταντίνος του Σταύρου (Ελαταριά). Θεοδώρου Γεώργιος του Ιωάννη (Πέντε Εκκλησιές. Γεωργίου Ευάγγελος του Θεοδώρου (Πλακωτή). Γεωργίου Μάνθος του Θεοδώρου (Πλακωτή). Πέτσης Ευάγγελος του Χρήστου (Πλακωτή). Πέτσης Σταύρος του Θεοδώρου (Πλακωτή). Σταυρόπουλος Δημήτριος του Βασιλείου (Πλακωτή).
Η ιστορική μνήμη δεν πρέπει να χαθεί, γιατί αποτελεί αγκωνάρι για το μέλλον και δίνει πνοή και οι εκδηλώσεις θύμησης είναι αναγκαίες, γιατί δημιουργούν αισθήματα εθνικής ενότητας και αυτοσυνειδησίας.
Αλλά και διαμηνύουν ότι τα έθνη δεν ακμάζουν και δεν μεγαλουργούν παρά μόνο με τη φιλοπατρία, μέσω της οποίας διδάσκεται ο λαός να αγωνίζεται χρηστά και να θυσιάζεται, όταν οι συνθήκες το απαιτούν, γενναίως.
Διαβάστε επίσης γιατί δεν πρέπει να «παρακμάσουν» οι εορτασμοί σε χωριά και πόλεις για τις μάχες κατά των Γερμανών.
