Σύναξη Αγίων Ισιδώρων – 27 Σεπτεμβρίου: Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης (Βίντεο)

Ισιδώρων δυάδα την αγιόλεκτον εγκωμιάσωμεν πόθῳ Λυκαβηττού εν δρυμοίς και αυτών σεπτήν εικόνα προσκυνήσωμεν κράζοντες· Χίου αριστεύ και του όρους οικιστά φωσφόρε του Πηλουσίου, άμφω πιστούς οὐρανόθεν ἐπευλογεῖτε καὶ στηρίζετε.

Εορτολόγιο: 27 Σεπτεμβρίου εορτάζεται η Σύναξις των Αγίων Ισιδώρων. Του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου του Γέροντος και του Αγίου Ισιδώρου Χιοπολίτου του Στρατηλάτου.

Η εκκλησιαστική παράδοση απαριθμεί την εμφάνιση των δύο Αγίων σε πλείστες περιπτώσεις στον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων του Λυκαβηττού, όπως επίσης συμβολίστηκε και με την καρποφορία του μαστιχόδεντρου τις σημερινές ημέρες. Ο Ιερός Ναός εορτάζει πανηγυρικά στις 27 Σεπτεμβρίου τους δύο Αγίους, την παρουσία τους, την Σύναξή τους.

Σύναξη Αγίων Ισιδώρων

Το εκκλησάκι, είναι κτισμένο ή μάλλον σκαλωμένο στην πιο μεγάλη σπηλιά του Λυκαβηττού. Οι παλαιοί Αθηναίοι το έλεγαν «ο Άγιος Σιδερέας», κατά το Αθηναϊκόν ιδίωμα.

Πότε ακριβώς κτίστηκε ο ναός των Αγίων Ισιδώρων, δεν μας είναι γνωστό. Παλαιά παράδοσις αναφέρει ότι την αφορμή της ιδρύσεως έδωσε η ανεύρεσις στην σπηλιά λευκών εκ του χρόνου οστών ασκητού φέροντος εις το στήθος του την εικόνα των Αγίων Ισιδώρων.

Δείτε στο βίντεο παρακάτω για τον βίο και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτη.

Εγγραφείτε στο κανάλι μας στο YouTube

Απολυτίκιον Αγίου Ισιδώρου Πηλουσιώτου

Ήχος πλ. δ’
Ἐν σοί Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβών γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰσίδωρε τό πνεῦμά σου.

Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης

O Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ. από γονείς θεοφιλείς. Ήταν συγγενής των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) και Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.).

Σε νεαρή ηλικία έλαβε μεγάλη και θαυμαστή θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας.

Επιζητώντας όμως την ησυχία για να δύναται να ασχοληθεί με το έργο της ζωής του, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο, γι’ αυτό έλαβε και το όνομα Πηλουσιώτης.

Αργότερα ο Άγιος Ισίδωρος δέχεται την πρόταση να γίνει ιερέας και στη συνέχεια εκλέγεται πανηγυρικά ηγούμενος στο μοναστήρι του.

Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη, ώστε να θεωρείται μοναδικός στις ερμηνείες περίπλοκων γραφικών χωρίων.

Κατά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Έφεσο το έτος 431 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού (408 – 450 μ.Χ.), ο Άγιος αναφαίνεται με μεγάλη υπόληψη και σπουδαίο κύρος στην Εκκλησία.

Ο Άγιος Ισίδωρος ήλεγχε με παρρησία τους αμαρτάνοντες, φώτιζε τους πάντες με τον θείο του λόγο, νουθετούσε τους άρχοντες, υπεστήριζε τους κλονιζόμενους και ήταν η «μούσα της ημετέρας αυλής», όπως αποκαλούσε αυτόν ο ιερός Φώτιος (Επιστολή 2, 44).

Συνέγραψε αρκετές πραγματείες, ως και πλήθος επιστολών, από τις οποίες σώζονται 2.012, με τις οποίες νουθετούσε, συμβούλευε και συγχρόνως εξηγούσε τις θείες και σωτήριες Γραφές.

Ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης εκοιμήθη ειρηνικά το 440 μ.Χ.

Την μνήμη του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου τιμά η Εκκλησία μας χωριστά στις 4 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Πηλουσιῶτα, χαῖρε, πολλὰ μοι, Τὸν πηλὸν ἐκδύς, καὶ χαρᾶς τυχὼν ξένης. Ἐν δ’ lσίδωρον ἔθεντο τετάρτῃ σήματι λυγρῷ.

Για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα νέα ακολουθήστε μας στα Google News.