Μια ημέρα, ο Γέροντας (Ο Στάρετς Ζαχαρίας) προσκάλεσε τα πνευματικά του τέκνα να φάνε μαζί του στην ίδια τράπεζα, αλλά ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και φώναξε:
– Να, την Πελαγία μου! Πω, πω, πώς μετανοεί, πώς με παρακαλεί να της συγχωρέσω τις αμαρτίες. Και πόσα δάκρυα! Περιμένετε, παιδιά μου, αφήστε το φαγητό σας και προσευχηθήτε μαζί μου.
Ο Στάρετς πήγε στην γωνία μπροστά στις εικόνες, διάβασε μια συγχωρητική ευχή και ευλόγησε την μετανοούσα πνευματική κόρη του.
– Που βρίσκεται αυτή τώρα και μετανοεί, πάτερ;
– Στον βορρά είναι αυτή την στιγμή. Όταν φτάση ως εδώ, θα την ρωτήσω για την μετάνοιά της. Σημειώστε την ημέρα και την ώρα.
Και πράγματι, η Πελαγία έφθασε στην πατρίδα της μετά από έξι μήνες και είπε στον Γέροντα πόσο βαθιά είχε μετανοήσει και έκλαψε και παρεκάλεσε τον Γέροντα να την συγχώρεση ακριβώς την ημέρα και την ώρα που ο Γέροντας τής είχε διαβάσει την συγχωρητική ευχή.