ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ: Νεαρός έπαιξε με το κλαρίνο του τραγούδι στον τάφο του πατέρα του! Του π. Ηλία Μάκου. Τον πρωτοσυναντήσαμε, τον Γρηγόρη Φερεντίνο, 13 χρονών τότε, μαθητή της Β΄ Γυμνασίου, το 2012 να παίζει κλαρίνο στο ταφικό έθιμο του χωριού του Γηρομέρι Θεσπρωτίας. Τότε ξεκινούσε και, πραγματικά, ήταν θαυμάσιος έως συγκλονιστικός.
Και τον καμάρωνε ο πατέρας του και μας έλεγε:
Έχει ταλέντο, την αγαπάει τη δημοτική μουσική και με κάνει χαρούμενο.
Τον ξανασυναντήσαμε το 2022, μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, στον ίδιο χώρο, στο νεκροταφείο Γηρομερίου, την ίδια ημέρα, Δευτέρα του Πάσχα, να παίζει κλαρίνο πάνω από τα μνήματα και να ραγίζει καρδιές με τις μελωδίες του.
Όμως αυτή τη φορά δεν ήταν δίπλα του σωματικά ο πατέρας του, αλλά σίγουρα κοντά του μέσα από το μνήμα του, αφού έφυγε πολύ πρόωρα από τη ζωή.
Και, δεν μπορεί, αντάμωσαν οι ψυχές και οι ματιές τους τους εκείνη την ώρα και έκαναν τα δάκρυα λύπης, δάκρυα ανακούφισης.
Ο Γρηγόρης εξέφρασε μουσικά τον δικό του καημό για την απουσία του πατέρα του, και του χάρισε με τις νότες κλαρίνου τις νότες των συναισθημάτων του, αλλά και του έστειλε το παρήγορο μήνυμα ότι συνεχώς τον νοσταλγεί.
Και συνέχισε και στα υπόλοιπα μνήματα. Ένα με τους ήχους του κλαρίνου έστελνε στους νεκρούς το αναστάσιμο μήνυμα και ήταν σαν να τους διασκέδαζε και τους ξελάφρυνε.
Αν και είναι συνεσταλμένος, όταν παίζει κλαρίνο ελευθερώνεται… Και βγάζει προς τα έξω το ήθος και το κάλλος του.
Συγκινεί και συγκινείται. Νιώθει ότι τα τραγούδια της Ηπείρου κλείνουν μέσα τους τον άνθρωπο και τα αισθήματά του. Την ψυχή του…
Κλαίνε οι άνθρωποι από χαρά αλλά και από λύπη και το κλαρίνο ξέρει πώς να τα διηγείται όλα αυτά.
Ο Γρηγόρης έχει μπει στο βάθος της παράδοσης. Και ζει τη μαγεία της…
