Πέτρου και Παύλου: Η πρώτη γνωριμία των Ελλήνων με τον Χριστό έγινε στα Ιεροσόλυμα. Τότε είπε ο Χριστός τα πολύ σπουδαία λόγια, ήρθε η ώρα να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου. Το ελληνικό γένος εδόξασε τον Χριστό και την Εκκλησία Του και διέδωσε την νέα πίστη σε ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ στον ελλαδικό χώρο ταχυδρόμος, αγγελιοφόρος του Θεού υπήρξε ο απόστολος Παύλος. Ήρθε στην Ελλάδα, όχι μόνος του, αλλά κατόπιν θείας αποκαλύψεως. Είδε σε όνειρο έναν μακεδόνα, που του είπε, διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. Έλα-πέρασε στην Μακεδονία να μας βοηθήσεις. Αυτό το ερμήνευσε ως εντολή του Θεού, ότι ήταν θέλημα Θεού να έρθει στην Ελλάδα. Έτσι από την Τρωάδα πέρασε στην Σαμοθράκη, στους Φιλίππους, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αθήνα και κατέληξε στην Κόρινθο.
Ας δούμε τον κορυφαίο Απόστολο μέσα στην Αθήνα. Γύρισε όλη την πόλη και έβλεπε παντού, σε κάθε γωνιά και ένα άγαλμα κάποιου θεού. Δεν άφηνε στιγμή που να μη μιλάει για τον Ιησού Χριστό, αρχής γενομένης από την συναγωγή των Ιουδαίων. Χρησιμοποιώντας χωρία της Παλαιάς Διαθήκης ερμήνευε το πρόσωπο του Χριστού. Έπρεπε ο ένας πιστός να γίνουν δύο. Το αντίθετο με αυτό που έγινε μέσα στον παράδεισο με την πτώση στην αμαρτία. Αμάρτησε η μία, η Εύα και παρέσυρε και τον άλλον στην αμαρτία. Η σωτηρία τώρα τον ίδιο δρόμο και τον ίδιο τρόπο πρέπει να χρησιμοποιήσει. Ο ένας να γίνουν δύο, οι δύο τρεις κ.ο.κ.
Πριν γεννηθεί κάποιος δεν γνωρίζουμε τίποτε για το πρόσωπό του. Για τον Χριστό αντιθέτως γνωρίζαμε πάρα πολλά, αφού ο Μωϋσής και οι Προφήται είπαν και έγραψαν τόσα πολλά. Αυτό μόνο με τον Χριστό συμβαίνει. Αυτά χρησιμοποίησε ο Παύλος, για να αναφερθεί στο πρόσωπο του Χριστού. Ακούοντας αυτά οι Αθηναίοι ζήτησαν να εξηγήσει και σ’ αυτούς εκείνα που έλεγε στους Ιουδαίους. Πες μας τι είναι αυτά, για ποιόν Θεό μας μιλάς και ποια ανάσταση Χριστού; (Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι όλοι οι αρχηγοί θρησκειών είναι μέσα στον τάφο. Ήλθον και απήλθον. Πέθαναν και χάθηκαν. Ένας τάφος είναι κενός, του Χριστού. Και Αυτόν βέβαια τον έβαλαν μέσα στον τάφο, αλλά αναστήθηκε, βγήκε από τον τάφο, ηγέρθη από των νεκρών και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος.
Πέτρου και Παύλου – 29 Ιουνίου
Κάποιοι, όταν μας ακούνε να μιλάμε, διαμαρτύρονται. Μιλήστε μας, όχι για δογματικά θέματα, αλλά για την αγάπη, για την ελεημοσύνη. Όμως, ποιος μπορεί να μιλήσει για αγάπη, αν δεν έχει σχέση με τον Χριστό, που είναι η αληθινή αγάπη; Ποιος μπορεί να μιλήσει για την ελεημοσύνη, αν δεν αφήνει τον Χριστό να κατευθύνει το χέρι στο να προσφέρει; Όλα λοιπόν από τον Χριστόν ξεκινάνε. Καλοπροαίρετοι οι Αθηναίοι, παρ’ ότι ειδωλολάτραι, άκουγαν το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου. Με τόσους πολλούς θεούς που είχαν, δεν έμεναν ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Κάτι άλλο θα πρέπει να υπάρχει ανώτερο και καλύτερο. Αυτό εκμεταλλεύθηκε ο Παύλος, για να μιλήσει για τον άγνωστο Θεό, προς τιμήν του οποίου έστησαν και βωμό. Τους μίλησε για έναν Θεό, όχι για πολλούς, που είναι δημιουργός της κτίσεως, που έδωσε ζωή και πνοή σε όλα. Έκανε από έναν άνθρωπο όλο το γένος των ανθρώπων. Όχι από δύο, τον Αδάμ και την Εύα, αλλά από έναν, αφού και η Εύα από τον Αδάμ δημιουργήθηκε. Όλοι κατάγονται από έναν άνθρωπο.
Αν τώρα κάποιος ήθελε να βρεί τον Θεό, να τον συναντήσει, θα μπορούσε να τον ψηλαφήσει, γιατί δεν είναι μακρυά από μας. Δεν είναι στις ψηλές κορυφές του Ολύμπου, κάπου μακρυά, όπως πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά είναι πολύ κοντά μας. Δεν βρίσκεται μόνο μέσα στο ναό των Ιεροσολύμων, όπως πίστευαν οι Εβραίοι, αλλά υπάρχει σε κάθε γωνιά της γης, σε κάθε σημείο της υφηλίου. Είναι πανταχού παρών. Γι’ αυτό κι’ εμείς δεν θα είμαστε συμμαζεμένοι μόνο μέσα στην Εκκλησία, αν είμαστε βέβαια, και έξω σαν άγρια θηρία θα κατασπαράσσει ο ένας τον άλλον. Και έξω υπάρχει ο Θεός, που βλέπει και ελέγχει τα πάντα. Έτσι η ζωή μας θα είναι προσεκτική και μέσα στο Ναό και έξω από την Εκκλησία. Αυτού του Θεού είμαστε γένος. Από Αυτόν καταγόμαστε. Είμαστε οικείοι του Θεού, συγγενείς του Θεού. Μέσα στις φλέβες μας τρέχει αίμα Χριστού. Αν αυτό το πιστεύουμε, τότε πρέπει να πετάξουμε τα είδωλα που και σήμερα προσκυνούμε και να λατρεύουμε τον μόνον αληθινόν Θεόν.
