Άγιοι Κυπριανός και Ιουστίνη: Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου – Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας

Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Και τα παρόντα τροπάρια·

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης και στερῥός αθλοφόρος, Κυπριανέ ιερομάρτυς Κυρίου, και Ιουστίνα μάρτυς καλλιπάρθενε, πάσης ημάς ῥύσασθε, συμφοράς και ανάγκης, και εξ επιθέσεων, του δολίου βελίαρ, και βοηθείτε πάσι συμπαθώς, τοις τρυχομένοις, κακία του όφεως.

Δόξα.
Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θείου πνεύματος, τη χορηγία, φως προσέλαβες, θεογνωσίας, Κυπριανέ καταισχύνας τον δράκοντα, και μαρτυρίου τον δρόμον διήνυσας, σύν Ιουστίνη ομού τη θεόφρονι, μεθ’ ής πρέσβευε, Τριάδι τη Πανοικτίρμονι, δωρήσασθαι το μέγα έλεος.

Και νύν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερῥύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ῥαντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορῥίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ῥύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Και ο Κανών, ού η ακροστιχίς·
Δυάς σώζεις ημάς των Αγίων. Γερασίμου.

Ωδή α΄ Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Δυάς των Αγίων πανευκλεής, Τριάδα την θείαν, δυσωπήσατε εκτενώς, ώ Κυπριανέ σύν Ιουστίνη, εκλυτρωθήναι ημάς πάσης θλίψεως.

Υψόθεν βραβεύσατε εκ Θεού, τοις περισχεθείσι, τη κακία του δυσμενούς, ώ Κυπριανέ σύν Ιουστίνη, απαλλαγήν και ταχείαν εκλύτρωσαι.

Αθλήσει δοξάσαντες τον Χριστόν, παθών αδοξίας, και κηλίδων των της ψυχής, ώ Κυπριανέ σύν Ιουστίνη, τους προσιόντας υμίν εκκαθάρατε.

Θεοτοκίον.
Σαρκός ομοιώματι υπέρ νούν, τεκούσα Παρθένε, τον Σωτήρα και Ποιητήν, αυτόν εκδυσώπει Θεοτόκε, πάντας σωθήναι τους σε μεγαλύνοντας.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Σωτηρίας λιμένα, τον σόν ναόν έχοντες, πάσης τρικυμίας και ζάλης, βίου ῥυόμεθα, Κυπριανέ ιερέ, τούτω προστρέχοντες πίστει, και την σήν αντίληψιν, επικαλούμενοι.

Ως λαβόντες την χάριν, παρά Θεού Άγιοι, λύειν μηχανάς του βελίαρ, υμών δεήσεσι, Κυπριανέ ιερέ, και Ιουστίνα θεόφρον, εκ της τούτου ῥύσασθε, ημάς κακώσεως.

Ζηλωτάς καλών έργων, βίω σεμνώ δείξατε, τους ειλικρινώς προσιόντας, ημών τη χάριτι, Κυπριανέ ιερέ, και Ιουστίνα θεόφρον, ιλασμόν αιτούμενοι, ημίν και έλεος.

Θεοτοκίον.
Ο περίδοξος θρόνος, το του Θεού σκήνωμα, Κεχαριτωμένη παρθένε, σκεύός με έργασαι, δι’ εναρέτου ζωής, της θεϊκής χορηγίας, τον θερμώς προστρέχοντα, υπό την σκέπην σου.

Διάσωσον Κυπριανέ θεοφάντορ σύν Ιουστίνη, πάσης βλάβης και επηρείας του όφεως, τους καταφεύγοντας πόθω υμών τη σκέπη.

Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Τα άνω ζητών.
Πρεσβείαις υμών, απαύστως τειχιζόμενοι, εχθρού πονηρού, τας μηχανάς εκτρέπομεν, Κυπριανέ μακάριε, Ιουστίνα τε νύμφη του Κτίσαντος και διά τούτο την χάριν υμών, ευσήμω εν στόματι κηρύττομεν.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ιλασμόν τε και ίασιν, και μαγγανειών παντοίων εκλύτρωσιν, εξαιτήσασθε μακάριοι, τοις υπό την σκέπην υμών σπεύδουσι.

Συντριβέντες ταις θλίψεσι, και ταις επηρείαις του πολεμήτορος, τη πρεσβεία υμών σπεύδομεν, ως αν συνοχής πικράς ῥυσθείημεν.

Η Μονή υμών Άγιοι, ώφθη ιατρείον πάσης κακώσεως, τους εν ταύτη γάρ προστρέχοντας, συμφορών και πόνων απαλάσσετε.

Θεοτοκίον.
Μαριάμ υπεράμωμε, την μεμολυσμένην ψυχήν μου πάθεσιν, αποκάθαρον σή χάριτι, και φωτός του θείου με αξίωσον.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Άνωθεν ημάς, εποπτεύοντες μη παύσησθε, Ιουστίνα και σοφέ Κυπριανέ, τους τη σκέπη υμών πίστει καταφεύγοντας.

Σύντριψον οφρύν, του δολίου πολεμήτορος, του ζητούντος την απώλειαν ημών, ώ δυάς κλεινών Αγίων θεοδόξαστε.

Ταύτην την Μονήν, αεί σκέπετε δεόμεθα, Ιουστίνα και σοφέ Κυπριανέ, καυχωμένην τη πλουσία ημών χάριτι.

Θεοτοκίον.
Ώφθης του Θεού, ναός θείος και υπέρφωτος, Θεοτόκε σωματώσασα αυτόν, διό λύσον των παθών μου την σκοτόμαιναν.

Ωδή ς΄. Την δέησιν εκχεώ.
Ναμάτων, των μυστικών πεπλησμένοι, ως δοξάσαντες Χριστόν εν αθλήσει, Κυπριανέ και σεμνή Ιουστίνα, τους των παθών ημών άνθρακας σβέσατε, και αναβλύσατε ημίν, παρακλήσεως ύδωρ σωτήριον.

Αφράστως, τώ ευσεβεί οραθέντες, εκδηλώσατε αυτώ παραδόξως, Κυπριανέ και σεμνή Ιουστίνα, την ευδοκίαν Θεού την σωτήριον, περί της Μάνδρας της υμών, ην φρουρείτε υμών παρακλήσεσι.

Γαλήνην, και ψυχικήν σωτηρίαν, και σωμάτων ταχινήν θεραπείαν, Κυπριανέ και σεμνή Ιουστίνα, και μαγειών χαλεπών απολύτρωσιν, αιτήσασθε τοις ευλαβώς, τη πρεσβεία υμών καταφεύγουσι.

Θεοτοκίον.
Ιλύος, φθοροποιών παθημάτων, οικτιρμών σου Θεοτόκε τοις ῥείθροις, την ῥυπωθείσαν μου πλύνον καρδίαν, και καθαρόν με παράστησον δέομαι, εν ώρα δίκης της φρικτής, του Υιού σου τώ βήματι Άχραντε.

Διάσωσον, Κυπριανέ θεοφάντορ σύν Ιουστίνη, πάσης βλάβης και επηρείας του όφεως, τους καταφεύγοντας πόθω υμών τη σκέπη.

Άχραντε η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρῥησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Ως βοηθοί και θερμοί αντιλήπτορες, των προσιόντων υμίν μετά πίστεως, παθών ακαθάρτων λυτρώσασθε, Κυπριανέ Ιουστίνα τε ένδοξοι, ημάς τη του Πνεύματος χάριτι.

Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού (δίς).
Στίχος. Τοις αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Ματθαίον.
(Κεφ. ι΄ 5 – 8).
Τώ καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα Μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά, και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς, παραγγείλας αυτοίς, λέγων· εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε. πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε, λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δώτε.

Δόξα.
Ταις των σών Μαρτύρων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νύν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Όμβροις θείου Πνεύματος, Κυπριανέ ιεράρχα, Ιουστίνα πάνσεμνε, τας ψυχάς δροσίσατε ημών άνωθεν, και παθών παύσατε, την άσπετον φλόγα, την πικρώς ημάς εκτήκουσαν, και άπαν τέχνασμα, καθ’ ημών δολίως κινούμενον, μαγγανειών συντρίψατε, ταις υμών θερμαίς αντιλήψεσιν, ειρήνην βαθείαν, αιτούμενοι ημίν παρά Χριστού, ως ημών πρέσβεις προς Κύριον, και πταισμάτων άφεσιν.

Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Ως ερῥύσω το πάλαι, την γυναίκα παμμάκαρ εκ πικράς μάστιγος, ούτως εκ πάσης βλάβης, και χαλεπής μαγείας, ανωτέρους διάσωζε, Κυπριανέ ιερέ, τους σε υμνολογούντας.

Νοσημάτων παντοίων, και κινδύνων εν βίω και περιστάσεων, σκανδάλων ολεθρίων, μαγγανειών και πόνων, ασινείς διασώσατε, Κυπριανέ ιερέ, ημάς σύν Ιουστίνη.

Γεωργείν θείον φόβον, και κατάνυξιν θείαν και βίον κρείττονα, ημάς τους ενοικούντας, υμών τη θεία Μάνδρα, ενισχύσατε Άγιοι, Κυπριανέ ιερέ, και μάρτυς Ιουστίνα.

Θεοτοκίον.
Εξ αχράντου γαστρός σου, ο Υπέρθεος Λόγος σάρκα προσείληφε, και έσωσε τον κόσμον, της πάλαι αμαρτίας, Θεοτόκε δ’ έλεος, όθεν σωθήναι καμέ, αυτόν αεί δυσώπει.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Ῥυσθείς ο νέος, της του εχθρού μαγγανείας, ως προσέφυγεν υμών τη προστασία, πιστώς την θείαν χάριν, υμών ανακηρύττει.

Αίνον προσάδει, ως δι’ υμών ιαθείσα, υμίν Άγιοι γυνή άλλη εν πίστει, πάσι γάρ δωρείσθε, ιάματα ποικίλα.

Σωματικών με, και ψυχικών νοσημάτων, θεραπεύσατε υμών τη αντιλήψει, Κυπριανέ πάτερ, ομού σύν Ιουστίνη.

Θεοτοκίον.
Ισχύν μοι δίδου, καταπατείν Θεοτόκε, του αλάστορος την κατ’ εμού μανίαν, ίνα σε δοξάζω την Κεχαριτωμένην.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Μαγείας ακαθάρτου, ασινείς τηρείτε, και μαγγανείας απάσης μακάριοι, τους αδιστάκτω καρδία υμίν προσφεύγοντας.

Οι φύλακες και ῥύσται, ταύτης υμών της ποίμνης, Κυπριανέ Ιουστίνα τε ένδοξοι, αυτήν λυτρούσθε σκανδάλων του πολεμήτορος.

Υψίστου νύν τώ θρόνω, εν δόξη εστώτες, Κυπριανέ Ιουστίνα τε ένδοξοι, τας εκ καρδίας δεήσεις ημών προσδέξασθε.

Θεοτοκίον.
Υδάτων απωλείας, ῥύσαί με Παρθένε, και προς πηγήν απαθείας με ίθυνον, ίνα ζωής αιωνίου γένωμαι μέτοχος.

Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.

Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις θεηγόρε Κυπριανέ, ο στερῥώς αθλήσας, και αισχύνας τον δυσμενή, χαίροις καλλιμάρτυς, Κυρίου Ιουστίνα, αστέρες ευσεβείας, αειλαμπέστατοι.

Πλάνης καταπτύσας σκότος δεινόν, τώ φωτί προσήλθες, της Τριάδος Κυπριανέ, διά της καλλίστης, παρθένου Ιουστίνης, μεθ’ ής και τον αγώνα, τον θείον ήνυσας.

Χαίρετε προστάται των ευσεβών, Κυπριανέ πάτερ, Ιουστίνα τε θαυμαστή, χαίρετε μεσίται, ημών προς τον Δεσπότην, και ταύτης της αγίας Μονής οι έφοροι.

Φρίττει των δαιμόνων άπας εσμός, Κυπριανέ μάκαρ, Ιουστίνα τε ευκλεής, υμίν την δοθείσαν, παρά Κυρίου χάριν, και πόρῥω εξ ανθρώπων, αποδιώκονται.

Ῥύσασθε μαγείας της χαλεπής, Κυπριανέ μάκαρ, Ιουστίνα η ευκλεής, τους τη μοχθηρία, αυτής συνεχομένους, ψυχών τέ και σωμάτων, πάθη ιώμενοι.

Ταύτην την αγίαν υμών Μονήν, σκέπετε απαύστως, από πάσης επιβουλής, Κυπριανέ πάτερ, ομού σύν Ιουστίνη, αυτήν επευλογούντες, υμών τη χάριτι.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ῥύσαι ημάς από του πονηρού.

Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νύν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά σου των περιστάσεων, σύ γάρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Και το Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τη χορηγία, φως προσέλαβες, θεογνωσίας, Κυπριανέ καταισχύνας τον δράκοντα, και μαρτυρίου τον δρόμον διήνυσας, σύν Ιουστίνη ομού τη θεοφρονι, μεθ’ ής πρέσβευε, Τριάδι τη πανοικτίρμονι, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν τα εξής·

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους προσπίπτοντας πιστώς, υμών τη Αγία εικόνι, Κυπριανέ ιερέ, Ιουστίνα πάνσεμνε, νύμφη Χριστού του Θεού, πάσης βλάβης λυτρώσασθαι, και των σοφισμάτων, του δολίου δράκοντος, και μαγειών χαλεπών, πάσι δε αιτείσθαι θεόθεν, άλυπον ζωήν εν ειρήνη, και πταισμάτων άφεσιν δεόμεθα.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.

Δίστιχον·
Κυπριανέ ῥύσασθε σύν ̓Ιουστίνη,
Γεράσιμον μάστιγος της των δαιμόνων.

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.