Κουρά μοναχού: Πληθύνθηκαν τελευταία οι κουρές μοναχών να γίνονται από ορισμένους επισκόπους σε ενοριακούς ναούς, παρά τις σαφείς οδηγίες που προβλέπουν τα μοναστηριακά τυπικά και οι ιεροί κανόνες.
Και δεν διαμαρτύρεται κανένας επίσκοπος ή μητροπολίτης! Και αυτό γίνεται και δημοσιοποιείται με διάφορα κείμενα και πλείστες όσες φωτογραφίες για να δει ο φιλομόναχος πληθυσμός ότι στην τάδε μητρόπολη προσέρχονται νέοι μοναχοί, οι οποίοι στην συνέχεια χειροτονούνται ως επί το πλείστον διάκονοι και καταλαμβάνουν θέσεις στον εφημεριακό κλήρο.
Είναι λυπηρό το γεγονός από μόνο του. Και αυτό γιατί δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν χώρα μοναχικές κουρές σε ιερούς ναούς, ενώ η μακραίωνα παράδοση και τα τυπικά όλων των μοναστηριών προβλέπουν η κουρά του νέου μοναχού να γίνεται στο μοναστήρι, αφού εκεί πρόκειται να μονάσει και εκεί δίνει τις μοναχικές υποσχέσεις για υπακοή, παρθενία και ακτημοσύνη. Και για τον λόγο αυτό παρατηρούνται μετέπειτα οι παρεκκλίσεις και τα διάφορα προβλήματα που δεν είναι της ώρας να τα αναφέρουμε.
Έτσι η μοναχική κουρά σε ενοριακό ναό επέχει την εκδήλωση ενός σόου προς “τέρψιν” δυστυχώς πολλών εκκλησιαστικών και μή παραγόντων! Μία από τις ερωτήσεις προς τον μέλλοντα μοναχό είναι “Παραμενείς τω μοναστηρίω μέχρις εσχάτης σου αναπνοής;” Και η απάντηση “Ναι, του Θεού συνεργούντος μοι τίμιε πάτερ!” Αυτό τα λέει όλα! Γιατί όμως τόση αυθαιρεσία και καταπάτηση των ιερών κανονισμών που τόσοι άγιοι πατέρες θεσμοθέτησαν εδώ και αιώνες τώρα; Γι´ αυτό επεκράτησε από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους η προσέλευση, δοκιμασία και κουρά να γίνεται στο μοναστήρι που επιλέγει να μονάσει ο υποψήφιος μοναχός. Ενώ στην συγκεκριμένη περίπτωση από το σπίτι του ο νέος υποψήφιος μοναχός οδηγείται κατ´ευθείαν στον ναό, σαν σε μοναστήρι, και μάλιστα με όλο το τελετουργικό της μοναχικῆς κουράς! Μήπως πρέπει η Εκκλησία να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σ´αυτό το φαινόμενο, που σκανδαλίζει συνειδήσεις πιστών, και να πάρει αποφάσεις για να μπει έτσι ένα “φρένο”;
