Κομπάρσος των ΜΜΕ και των πολιτικών η Ιερά Σύνοδος;!

Κάποτε ο Καρδινάλιος μιας μεγάλης χώρας της Κεντρικής Ευρώπης είχε πει εμπιστευτικά στον αντίστοιχο Έλληνα Ορθόδοξο Μητροπολίτη:

Αν βγω να πώ δημόσια ότι η Καθολική Εκκλησία δεν συμφωνεί με τον γάμο των ομοφυλοφίλων, την άλλη μέρα θα έχω χιλιάδες αποχωρήσεις από την Εκκλησία μου.

Και το πρόβλημα στην Εκκλησία αυτής της χώρας είναι ότι συντηρείται από τις εισφορές των μελών της.

Στην Γερμανία για παράδειγμα οι καθολικοί έδιναν κάθε μήνα το 7% του μισθού τους στην Καθολική Εκκλησία. Δεν ξέρω εάν αυτό εξακολουθεί να ισχύει.

Έτσι όμως η Εκκλησία δεν λέει στον λαό της την αλήθεια, την ευαγγελική αλήθεια, αυτό που θέλει ο Θεός, αλλά αυτό που θέλει να ακούσει ο κόσμος, αυτό που αρέσει στους πολλούς.

Αυτό το περιστατικό θυμήθηκα όταν διάβασα την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας για τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Δωδώνης.

Μια ανακοίνωση που έδειχνε μία Σύνοδο βιαστική και αγχωμένη, να σπεύδει αγκομαχώντας να ακολουθήσει στην κούρσα ανθρωπαρέσκειας τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, που έσπευσαν αμέσως να ρίξουν στην πυρά της καταδίκης τον Μητροπολίτη, αποσιωπώντας ταυτόχρονα και όσες αλήθειες είπε, στις οποίες ήταν φανερή η έλλειψη σοβαρού αντίλογου .

Μία Σύνοδος που δεν ενδιαφερόταν για το τί είπε συνολικά ο αρχιερέας ούτε με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης να δείξει στον λαό ποιο είναι το θέλημα του Θεού επί του θέματος των εκτρώσεων, αλλά να μην υστερήσει από τους πολιτικούς στο να πάρει την κοινή γνώμη με το μέρος της, να γίνει αρεστή στα ΜΜΕ, στους πολλούς.

Μία Ιερά Σύνοδος που δεν ποιμαίνει, αλλά μιμείται τους πολιτικούς, που βγήκαν αμέσως να καταδικάσουν τμήμα των δηλώσεων του Μητροπολίτη, αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες αλήθειες που είπε.

Αυτό λοιπόν που είπε ο Μητροπολίτης ήταν κάτι που έχει μεγάλη ανάγκη να ακούσει ο σύγχρονος άνθρωπος:

Η Εκκλησία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δεχθεί την έκτρωση, ακόμη και εάν πρόκειται για βιασμό.

Δεν μπορεί ποτέ να δεχθεί την αφαίρεση της ζωής του εμβρύου, γιατί το θεωρεί κανονικό άνθρωπο.

Μόνο στο τέλος, έχοντας να αντιμετωπίσει τις ομοβροντίες τεσσάρων δημοσιογράφων, τα χάλασε ο υπέργηρος Μητροπολίτης, λέγοντας ότι δήθεν είναι δυνατή η οικονομία στην έκτρωση, όταν το παιδί κινδυνεύει να γεννηθεί με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Εκεί δήθεν επιτρέπεται η έκτρωση, με γνωμάτευση γιατρού, αρκεί να μην γίνει η γνωμάτευση για χρηματικές απολαβές.

Η Ιερά Σύνοδος ώφειλε να διορθώσει με την ανακοίνωσή της το σημείο αυτό των δηλώσεων.

Το ώφειλε αυτό απέναντι στους ήρωες γονείς που μεγαλώνουν τέτοια παιδιά, παρόλο που οι γιατροί και συχνά και οι συγγενείς τους είχαν πέσει επάνω τους, για να μην τα αφήσουν να γεννηθούν, να τα κάνουν έκτρωση (ευθανασία).

Ασφαλώς και σηκώνουν μεγάλο σταυρό οι γονείς της Μυρτώς και της Ελένης Τοπαλούδη, και πρέπει να προσέχουν οι αρχιερείς τα λόγια τους, όταν αναφέρονται σε θύματα βιασμών.

Αλλά οι γονείς των παιδιών με σύνδρομο down ή άλλες εκ γενετής σοβαρές ασθένειες δεν σηκώνουν εκούσια έναν σταυρό, που θα ήταν εύκολο για αυτούς να αποφύγουν;

Έναν σταυρό που μεταβάλλεται σε ευλογία, καθώς πολλοί από αυτούς τους γονείς λένε ότι τα παιδιά αυτά τούς έχουν χαρίσει τέτοιες στιγμές αγάπης και ευτυχίας, που δεν τους χάριζαν τα υγιή παιδιά τους.

Αυτοί οι γονείς δεν είναι παιδιά της Εκκλησίας; Δεν είναι ποίμνιο; Ποίμνιο είναι μόνο αυτοί που προβάλλονται συχνά-πυκνά από τα ΜΜΕ;

Και επίσης πόσοι γονείς που πιέζονταν να κάνουν έκτρωση επειδή οι γιατροί τούς έλεγαν ότι το παιδί τους θα γεννηθεί με βαριά αναπηρία, βρήκαν την δύναμη και την πίστη και προχώρησαν στην γέννησή του και στο τέλος οι γιατροί διαψεύστηκαν και το παιδί γεννήθηκε υγιέστατο;

Εάν λοιπόν η Ιερά Σύνοδος ήθελε πραγματικά να ορθοτομήσει τον λόγο της αληθείας και ένιωθε ειλικρινή ποιμαντική ευθύνη, θα έπρεπε να σχολιάσει συνολικά τις δηλώσεις του Μητροπολίτη, να δώσει την ξεκάθαρη ευαγγελική θέση της στο θέμα των εκτρώσεων, και μετά να επισημάνει τα δύο λάθη του, πρώτα-πρώτα στο θέμα των παιδιών που κινδυνεύουν να γεννηθούν με αναπηρίες και έπειται στο θέμα των βιασμών, λέγοντας ότι σέβεται και συμπάσχει με τα θύματα.

Η Εκκλησία δεν είναι κόμμα για να κυνηγά ψηφοφόρους, αλλά αυτή που μεταφέρει στον λαό το θέλημα του Θεού και δεν πρέπει να φοβάται να το πεί, ακόμη και εάν στο τέλος μείνει με έναν πιστό.

Αυτός ο ένας πιστός που δέχεται και προσπαθεί να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού στην ζωή του, έχει για τον Θεό, για την Εκκλησία των πρωτοτόκων, πολύ μεγαλύτερη αξία από εκατομμύρια ανθρώπων που αδιαφορούν.

«Εἰ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην», είπε κάποτε ο Απόστολος Παύλος.