Κατά το διήμερο 7 και 8 Σεπτεμβρίου εορτάστηκε το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.
Την παραμονή της εορτής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Γεννεσίου της Θεοτόκου Καλοχωρίου.
Στο τέλος του εσπερινού ακολούθησε Ιερά Λιτανεία.
Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Καλλίπετρας.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία καί ξένον ταῖς παρθένοις ἡ παιδοποιΐα· ἐπί σοί γάρ, Παρθένε, ἀμφότερα ᾠκονομήθη».
Πανηγυρικά ψάλλει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, τοῦ πρώτου μεγάλου καί χαρμοσύνου γεγονότος στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, τῆς πρώτης ἀκτίδος θείου φωτός πού διαπερνᾶ τό σκότος τῆς ἀπογνώσεως καί τῆς ἀπελπισίας πού εἶχε σκορπίσει ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό.
Ἀλλά ἡ γέννηση τῆς Θεοτόκου δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα χαρμόσυνο γεγονός πού προμηνύει τά εὐαγγέλια τῆς χαρᾶς πού θά ἀκουόταν στόν κόσμο, ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ θά ἐπισκεπτόταν τήν ταπεινή καί πάναγνη Κόρη τῆς Ναζαρέτ γιά νά τῆς μεταφέρει τό οὐράνιο μήνυμα πού θά τήν καλοῦσε νά γίνει συνεργός τοῦ Θεοῦ στήν ἀνάπλαση τῆς φθαρείσης ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρωπίνης φύσεως.
Εἶναι ἕνα κοσμοϊστορικό γεγονός πού ὑπερβαίνει τούς ὅρους καί τούς νόμους τῆς φύσεως. Γιατί ἡ Παναγία Παρθένος γεννᾶται ἀπό ὑπερήλικες γονεῖς, τούς εὐσεβεῖς Ἰωακείμ καί Ἄννα, οἱ ὁποῖοι ἐπί χρόνια ὑπέμεναν καρτερικά καί προσευχόμενοι στόν Θεό τόν ὀνειδισμόν τῆς ἀτεκνίας.
Γεννᾶται ὅμως καί Ἐκείνη ἡ ὁποία ἐπρόκειτο καί ἡ ἴδια μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά νικήσει τούς ὅρους τῆς φύσεως καί νά συνδυάσει στό πρόσωπό της δύο ἀντίθετες καί ἀσύμβατες ἰδιότητες, τήν παρθενία καί τήν μητρότητα.
Νά, γιατί ὁ ἱερός ὑμνογράφος τονίζει μέ τόσο πανηγυρικό τρόπο τόν ἀκατανόητο αὐτό συνδυασμό πού βλέπουμε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Νά, γιατί διακηρύσσει θριαμβευτικά τό μέγα θαῦμα πού συντελεῖται στό ἱερό πρόσωπό της.
«Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία καί ξένον ταῖς παρθένοις ἡ παιδοποιΐα». Ξένο εἶναι γιά τίς μητέρες, γιά ἐκεῖνες πού ἀπέκτησαν παιδιά, ἡ παρθενία, ἀλλά ἀδιανόητο εἶναι καί γιά ἐκεῖνες πού διατήρησαν τήν παρθενία τους νά ἀποκτήσουν παιδιά. Καί ὅμως αὐτό τό ἀσύλληπτο καί ἀκατανόητο γιά τήν ἀνθρώπινη λογική μυστήριο καί θαῦμα γίνεται πραγματικότητα στήν περίπτωση τῆς Παναγίας μας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόξου. Εἶναι παρθένος καί γίνεται Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Γίνεται Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί παραμένει παρθένος.
Μέγα καί δυσερμήνευτο θαῦμα καί ὅμως τό κάνει ὁ Θεός γιά νά δείξει πόσο ξεχωριστή εἶναι αὐτή πού πρόκειται νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του. Τό κάνει γιά νά μήν μᾶς ἀφήσει καμία ἀμφιβολία ὅτι ὁ Χριστός πού θά γεννηθεῖ ἐξ αὐτῆς ὡς ὁ σωτήρας καί λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων εἶναι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος πού γεννᾶται ἐν χρόνῳ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου διά τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Τό κάνει γιά νά μᾶς δείξει ὁ Θεός τήν παντοδυναμία του, ἡ ὁποία κρύπτεται πίσω ἀπό τήν ἀπέραντη ἀγάπη του γιά τό πλάσμα του καί εἶναι αὐτή ἡ ὁποία ἐπιτελεῖ χάριν τοῦ ἀνθρώπου «θαυμάσια, μεγάλα μόνον» καί οἰκονομεῖ τή σωτηρία καί τή θέωσή του.
«Ἀλλότριον τῶν μητέρων ἡ παρθενία καί ξένον ταῖς παρθένοις ἡ παιδοποιΐας· ἐπί σοί γάρ ἀμφότερα ᾠκονομήθη …».
Ἡ θεία αὐτή οἰκονομία πού πραγματοποιεῖται στό πρόσωπο τῆς Παναγίας Παρθένου εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς θείας οἰκονομίας πού θά ἐκφρασθεῖ στό πρόσωπο τοῦ δι᾽ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ, ἀλλά καί ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ ὅτι μπορεῖ καί θά κάνει τά πάντα γιά νά ὁλοκληρώσει τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας ὑπό μία βεβαίως προϋπόθεση.
Καί ἡ προϋπόθεση αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν πίστη, ἀδελφοί μου. Γιατί καρπός τῆς πίστεως τῶν ἁγίων Ἰωακείμ καί Ἄννης εἶναι ἡ γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καρπός τῆς πίστεως τῆς Θεοτόκου εἶναι ἡ συμμετοχή της στό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας. Καρπός τῆς πίστεως εἶναι ὅμως καί ἡ δική μας σωτηρία, διότι «ὁ πιστεύσας σωθήσεται».
Καί ἡ πίστη πού ἀπαιτεῖται δέν εἶναι μία πίστη τυπική καί ἐπιφανειακή. Εἶναι μία πίστη πού συνδυάζεται μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά κάνει τά πάντα, καί τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο γι᾽ αὐτόν, παρά μόνο ὅ,τι ἀντιτίθεται στήν ἀγάπη του.
Αὐτή τήν πίστη ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός. Ὄχι γιά Ἐκεῖνον, γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀνενδεής, γιατί ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη τήν πίστη κανενός ἀνθρώπου, ἀλλά γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Διότι μόνο μέ τήν πίστη μπορεῖ κανείς νά ζήσει τό μυστήριο τῆς σωτηρίας του. Μόνο μέ τήν πίστη μπορεῖ νά ζήσει τό μυστήριο τῆς θεώσεως, πού ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα μέτρα τῆς λογικῆς καί τῆς κατανοήσεως.
Αὐτή τήν πίστη ἄς προσπαθήσουμε καί ἐμεῖς νά ἀποκτήσουμε, ἀδελφοί μου, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλά καί πάντων τῶν ἐν πίστει καί ἀσκήσει διαλαμψάντων πατέρων τῆς Ἱερᾶς καί πανηγυριζούσης σήμερα Μονῆς τῆς Παναγίας τῆς Καλλίπετρας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας, τήν ὁποία ἔφερε στόν κόσμο διά τοῦ Υἱοῦ της ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος.
Εἶναι μία περίοδος αὐτή κατά τήν ὁποία ἰδιαιτέρως τιμοῦμε τούς ἐνασκήσαντες ἐδῶ ἀλλά καί μαρτυρήσαντες πατέρες στή Σκήτη αὐτή, στήν Ἱερά Μονή τῆς Καλλίπετρας.
Ἤδη συμπληρώθηκαν 150 χρόνια ἀπό τή θυσία τῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἀσκήτευσαν στήν Ἱερά Μονή ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ. Ἀλλά εἶναι καί μία ἄλλη ἐπέτειος. Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπό τότε πού ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Ἐπισκόπου ἔστειλε ἐδῶ τόν π. Παλαμᾶ γιά νά ἀναστήσει αὐτόν τόν τόπο, ἔχοντας τήν πίστη ὅτι πράγματι θά γίνει αὐτό τό θαῦμα.
Καί πράγματι πρόκειται περί θαύματος, διότι, ὅταν μέ ἀξίωσε ὁ Θεός καί ἦρθα ἐδῶ, ἦταν μία νεκρά Μονή. Δέν εἶχε τίποτε πέρα ἀπό μερικά τειχία καί ἕνα-δύο δωματιάκια.
Καί σήμερα μέ τήν πίστη πού διέθετε καί ὁ π. Παλαμᾶς, ἀλλά καί ἐγώ τό πίστευα, ἀξιωνόμεθα νά θαυμάζουμε αὐτό τό σπίτι τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας, πού εἶναι ἀνοικτό γιά ὅλους τούς πιστούς, γιά ὅλους τούς προσκυνητές, γιά ὅλους ἐκείνους πού ἔρχονται ἐν πίστει καί μετανοίᾳ νά προσπέσουν στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί νά ἐκζητήσουν τή δύναμη, τήν χάρη καί τήν προστασία της.
Ἄς εὐχηθοῦμε αὐτή ἡ χάρη νά εὐλογεῖ καί τόν π. Παλαμᾶ ἀλλά καί τούς ἐδῶ διακονοῦντες καί συνασκητές καί νά αὐξήσει αὐτή τήν Ἀδελφότητα μέ τή χάρη τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ἀμήν.
Προσθήκη σχολίου