Άγιος Παρθένιος: Ο Παρθένιος μέχρι τέλους ενάρετος και σπλαχνικός απέθανε την 7η Φεβρουαρίου. Πολλοί δε χριστιανοί λυπήθηκαν για το θάνατο του, γιατί τον στερήθηκαν, ιδιαίτερα δε ο Υπατιανός. Προς τούτο, άφησε όλες τις εκκλησιαστικές υποθέσεις του και έφθασε με πλοίο στην Λάμψακο. Το ίδιο δε έκαναν και οι Επίσκοποι Κυζίκου, Μελιτουπόλεως, Παρίου και πολλοί άλλοι.
Άγιος Παρθένιος-7 Φεβροθαρίου: Ο θαυματουργικός τάφος του
Το ιερό λείψανο του Παρθενίου τάφηκε μ’ ευλάβεια στον ναό του Παντοκράτορα, πού ο ίδιος έκτισε.
Μέρος της κάρας του Οσίου Παρθενίου σώζεται στην Ιερά Μονή Μακρυμάλλης Ψαχνών Εύβοιας και ένα άλλο μέρος αυτής μέσα σε αργυρά θήκη στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους.
Μέρος δε του δεξιού χεριού του Οσίου σώζεται ακόμα στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Άνδρου. Μια παλιά εικόνα του 18ου αιώνα σώζεται στον ναό Καισαρείας της Μ. Ασίας. Ακόμα στο Μάτι Αττικής υπάρχει εκκλησάκι αφιερωμένο στο όνομα του Οσίου, πού βρίσκεται στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος.
Ο θαυματουργικός τάφος του
Για τον θαυματουργικό τάφο του διηγούνται πολλά εκπληκτικά γεγονότα, πολλοί Δαμασκηνοί πρόσφυγες, πού σήμερα είναι εγκατεστημένοι στη Νέα Λάμψακο Χαλκίδας.
Λένε, πώς πολλοί άρρωστοι πού επισκέπτονταν τότε τον τάφο του Οσίου για να τον προσκυνήσουν, τοποθετούσαν τα ενδύματά τους πάνω στον τάφο του, ο δε Όσιος λάμβανε τις αρρώστιες τους και επέστρεφαν εντελώς υγιείς στα σπίτια τους.
Λένε ακόμα, πώς την κανδήλα του Οσίου ήναπτε κάποια Οθωμανίδα, πού όταν αμελούσε το καθήκον της, ο Παρθένιος τη νύχτα την επέπληττε, όπως μαρτυρούν πολλοί πού επεσκέφθησαν πρόσφατα για προσκύνηση τον τάφο του στην Λάμψακο.
EYXH ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ
(Εγκεκριμένη από την Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος)
[Αρ. Πρωτ. 1465/25-6-1984]
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο επιτιμών τοις πνεύμασι της ασθενείας και την υγείαν τοις επικαλουμένοις Σε εκ πόθου καρδίας και τη προς Σε πίστει επιδαψιλεύων, επάκουσον ημών των αμαρτωλών, παρ΄οις, συν ταίς άλλαις, και ητής του καρκίνου μάστιγος δεινή απειλή αφαρπάζουσα εκ μέσου ημών, μετά επώδυνον νόσον και εν βραχεί χρόνω, πατέρας, αδελφούς και τέκνα ημών, βαθείαν δε θλίψιν και οδύνην, εκ του θανάτου αυτών, ον εκ φεύξαι ου δύνανται, προκαλούσαν πάσι.
Τω φωτιστικώ και αγιαστικώ σου Πνεύματι, Κύριε, οδήγησον τους εν ιατρική επιστήμη ερευνώντας εις την του κακού του εξολόθρευσιν, το φάρμακον και τον της Θεραπείας τρόπον αποκαλύπτων, δύναμιν παράσχου τοις πάσχουσι και υπομονήν και αναψυχήν εν τοις πόνοις, πάσι δε την θεραπείαν ψυχή και σώματι επιβράβευσον, πρεσβείαις της ‘Υπερευλογημένης Δεσποίνης Ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της Ζωοδόχου Πηγής, Ης το ύδωρ εν τη βασιλίδι των πόλεων επιχυθέν ασθενούση εκ καρκίνου, το πάθος έπαυσε, του εν αγίοις πατρός ημών Παρθενίου, επισκόπου Λαμψάκου, των αγίων ενδόξων και θαυματουργών Αναργύρων, του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού Παντελεήμονος και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν.
