Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που ήταν γνωστός και σαν Ιωάννης της Αντιόχειας, είναι Άγιος, Πατέρας και ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Έδρασε στην πόλη της Αντιόχειας, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε καταδιωκόμενος από το παλάτι το 407, γιατί έλεγχε και κριτηκάριζε τις παρανομίες τους. Ο ίδιος βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, το δε χάρισμα του λόγου του ήταν αξεπέραστο.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρισόστομος ο πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα.Έμεινε όμως ορφανός από πατέρα σε πολυ μικρή ηλικία και η μητέρα του που ήταν τότε μόλις 20 χρόνων, τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε με χριστιανικό τρόπο. Ήταν πανέξυπνος και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του, ήλθε ξανά στην Αντιόχεια και πήγε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου έζησε σαν ασκητής μελετώντας τις γραφές. Αρρώστησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος – το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών – από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών.
Κατά την ιερατική του διακονία οι λόγοι του ξεπέρασαν την μικρή πολή και η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωκε ποτέ.
Ακόμα και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, ήταν αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του. Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακής.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του δεν ανεχόταν καμμία παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει εχθρούς, και μάλιστα και μέσα στο παλάτι. Η αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της, ήταν ένας από τους εχθρούς του.Η ίδια σε συνενόηση με τον Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο, που ήταν μοχθηρός και ασεβής άνθρωπος, συγκάλεσε σύνοδο παράνομη από 36 επισκόπους στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ’ ένα χωριό της Βιθυνίας. Τα πλήθη όμως εξεγέρθηκαν, ώστε αναγκάστηκε η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να του ξαναδώσει το θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση το 402 μ.Χ. Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο στις 20 Ιουνίου 404 μ.Χ. στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.
