9η Ἡμέρα ΕΟΡΤΙΩΝ 2021. Τὸ πρωὶ ἔγινε Ὀρθρος καὶ θεία Λειτουργία. Τὸ ἀπόγευμα, μετὰ τὸν Ἑσπερινό, ἔγινε Ἱερὰ Παρἀκληση στὴν Ἁγία Ἀναστασία τὴν Ρωμαία.
Ὁμιλητὴς σήμερα ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Σχοινᾶς, προϊστάμενος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Φιλοπάππου Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος μίλησε μὲ θέμα: «Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ἱ. Μονῆς Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους».
Ὁ π. Γεώργιος Σχοινᾶς μὲ λόγο ἁπλό, καρδιακὸ ἔδωσε στὸ ἀκροατήριο μερικὰ ἀπὸ τὰ βασικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἁγιασμένης προσωπικότητας τοῦ π. Γεωργίου Καψάνη. Σταχυολογοῦμε μερικὰ ἀπὸ ὅσα ἡ ἀγάπη τοῦ π. Γεωργίου Σχοινᾶ κατέθεσε καὶ ἔκανε τὸ ἀκροατήριο νὰ νιώσει παρόντα τὸν Γέροντα Γεώργιο.
«Ὁ π. Γεώργιος Καψάνης», εἶπε ὁ π. Γεώργιος Σχοινᾶς, «εἶναι ἕνας σύγχρονος ἅγιος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐφάμιλλος τῶν παλαιῶν ἁγίων πατέρων. Ἀπὸ μικρὸς εἶχε τὴν ἐφεση στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἱερωσύνη. Σπούδασε θεολογία καὶ ἐνῶ ἀνοιγόταν μπροστά του πανεπιστημιακὴ καριέρα, ἐκεῖνος ἑλκύεται περισσότερο ἀπὸ τὸ πῶς θὰ ζήσει τὴν θεολογία.
Ἔτσι, χειροτονεῖται ἱερομόναχος στὴν Ἱ. Μ. Πεντέλης καὶ ἄρχισαν νὰ συγκεντρώνονται γύρω του κάποιοι νέοι φοιτητές. Μία ὁμάδα ἀπὸ αὐτοὺς τὸν ἀκολούθησε καὶ ἔφτιαξαν μοναχικὴ ἀδελφότητα ὑπὸ τὸν π. Γεώργιο. Αὐτὴ ἡ ἀδελφότητα ἔλαβε πρόσκληση ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος νὰ ἀναλάβει τὴν Ἱ. Μ. Γρηγορίου.
Ὁ Γέροντας Γεώργιος τροφοδοτοῦσε πνευματικὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν ἐμπιστεύονταν, μοναχούς, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, μὲ τὴν διδαχή του, τὶς συμβουλές του, τὴν παιδαγωγική του καί, κυρίως, τὴν ἀγάπη του. Τὸ πέρασμά του δὲν ἄφησε ἀδιάφορο ὁλόκληρο τὸ Ἅγιο Ὄρος.
Μὲ τὸν διακριτικό του τρόπο καὶ τὸ μέτρο ποὺ χαρακτήριζε τὴν ζωή του, συνέβαλε τὰ μέγιστα στὴν ὅλη πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐξέφραζε τὴν ἀλήθεια χωρὶς νὰ διχάζει καὶ χωρὶς ἀκραίους ζηλωτισμούς.
Ὁ τρόπος ποὺ προσέγγιζε τὸν κάθε ἄνθρωπο εἶχε τὰ στοιχεῖα πολλῶν ἁγίων ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας. Εἶχε, γιὰ παράδειγμα, τὴν διάκριση καὶ τὴν ἁπλότητα τοῦ Ἁγ. Πορφυρίου. Εἶχε ἔγνοια γιὰ ὅλα ὅσα ἀπασχολοῦν τὸν ἄνθρωπο. Ποτὲ δὲν ἔλεγε κακὸ γιὰ κανέναν. Ἀκόμα κι ὅταν διαφωνοῦσε, ἔλεγε τὸν καλὸ λόγο. Δὲν μιλοῦσε γιὰ νὰ διχάσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ θεραπεύσει.
Ἡ προσευχή του ἦταν ἔμπονη. Πονοῦσε γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ κόσμου ὁλόκληρου, ἀλλὰ καὶ τοῦ κάθε ἀνθρώπου χωριστά. Ὅλους τοὺς νουθετοῦσε, ὅλους τοὺς παρηγοροῦσε. Τὸ πρόσωπό του στὶς περιπτώσεις αὐτὲς εἶχε μιὰ σύσπαση πόνου, ταυτόχρονα ὅμως ἀπέπνεε τὴν γαλήνη τῆς ψυχῆς του.
Οἱ ὁμιλίες του, θεολογικώτατες σὲ περιεχόμενο μὲ τὴν χάρη τῆς ἀληθινῆς θεολογίας, ἦταν διατυπωμένες σὲ λόγο ἁπλὸ καὶ κατανοητὸ ἀπὸ τὸν κάθε ἄνθρωπο. Ἐπειδὴ ζοῦσε τὰ θεῖα, εἶχε τὴν δυνατότητα νὰ τὰ μεταλαμπαδεύει μὲ τρόπο ἁπλό.
Δὲν ἀγαποῦσε τὰ ἀξιώματα. Δὲν ζοῦσε μὲ ἀνθρωπαρέσκεια. Στὸ γραφεῖο του εἶχαν πρόσβαση οἱ πάντες, ἀπὸ τὸν πιὸ μικρὸ φοιτητὴ μέχρι τὸν ἀξιωματοῦχο τῆς πολιτείας ἢ τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Γἐροντας Γεώργιος Καψάνης ἦταν ἕνας πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι χρήσιμος. Καὶ ἐπειδὴ ἐδίδαξε καὶ ἐποίησε, μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».
Ἀκολούθησε Ἐνοριακὸ Ἀρχονταρίκι. Ὁ π. Γεώργιος συζήτησε μὲ τὸ ἀκροατήριο θέματα ὀρθοδόξου πνευματικότητος.
Στὴν συνέχεια τελέσθηκε Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Μονολόγιστη Εὐχὴ ὑπὲρ καταπαύσεως τῆς πανδημίας.
Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἡμέρας ἔκλεισαν μὲ Δοξολογία καὶ βραδινὴ θεία Λειτουργία. Λειτουργὸς ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Σκουτῆς, ὁ ὁποῖος μίλησε μὲ θέμα: «Ἁγία Μόνικα: Ὅταν ἡ προσευχὴ παιδαγωγεῖ».
