Παπά-Τύχωνας: Κάθε Χριστούγεννα ο Γέροντας θὰ οἰκονομοῦσε μία ρέγκα, γιὰ νὰ περάσει ὅλες τὶς χαρμόσυνες ημέρες τού Δωδεκαημέρου μὲ κατάλυση ἰχθύος.
Τὴν δὲ ραχοκοκκαλιὰ τῆς ρέγκας δὲν τὴν πετοῦσε, ἀλλὰ τὴν κρεμοῦσε μὲ μία κλωστὴ καί ὅποτε ἦταν καμιὰ Δεσποτικὴ ἢ Θεομητορικὴ ἑορτὴ καὶ εἶχε κατάλυση ἰχθύος, ἔβραζε λίγο νερὸ σ’ ἕνα κονσερβοκούτι, βουτοῦσε τὴν ραχοκοκκαλιὰ δυὸ-τρείς φορὲς στὸ νερό, γιὰ νὰ πάρει λίγη μυρωδιά, καὶ μετὰ ἔριχνε λίγο ρύζι. Ἔτσι ἔκανε κατάλυση καὶ κατηγοροῦσε καὶ τὸν ἑαυτό του ὅτι τρώει καὶ ψαρόσουπες στὴν ἔρημο! Τὴν ραχοκοκκαλιὰ αὐτὴ τὴν κρεμοῦσε πάλι στὸ καρφὶ καὶ γιὰ ἄλλη κατάλυση, μέχρι πού ἄσπριζε πιὰ καὶ τότε τὴν πετοῦσε.
(«Αγιορείτες καί Αγιορείτικα» Αγίου Παΐσίου τού Αγιορείτου)
