Ως Μεγάλος Φόβος (Γαλλικά: La Grande Peur) χαρακτηρίζεται η περίοδος στην αρχή της Γαλλικής Επανάστασης, μεταξύ 22 Ιουλίου και 6 Αυγούστου 1789, κατά την οποία στη γαλλική επικράτεια ξέσπασαν αγροτικές εξεγέρσεις.
Οι αγροτικές εξεγέρσεις προκλήθηκαν από την επιδεινούμενη έλλειψη τροφίμων και, τροφοδοτούμενες από φήμες για μια συνωμοσία των αριστοκρατών για να προκαλέσουν λιμό ή να κάψουν τον πληθυσμό, τόσο οι αγρότες όσο και οι κάτοικοι επαρχιακών πόλεων καταλήφθηκαν από έναν συλλογικό φόβο και κινητοποιήθηκαν σε όλη τη Γαλλία.
Σηματοδότησαν την κατάρρευση της εξουσίας του Παλαιού καθεστώτος και προκάλεσαν ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης των ευγενών. Προκάλεσαν επίσης την έκπληξη και την ανησυχία της νεοσυσταθείσας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και οδήγησαν, όσον αφορά τις άμεσες συνέπειες, στην κατάργηση των φεουδαρχικών προνομίων στις 4 Αυγούστου 1789.[1]
Οι αγροτικές εξεγέρσεις της περιόδου του Μεγάλου Φόβου είναι, μαζί με την άλωση της Βαστίλης και τις Ημέρες της 5ης και 6ης Οκτωβρίου, τα τρία επαναστατικά γεγονότα που καθόρισαν την πορεία της Γαλλικής επανάστασης.
