Τέσσερις Αρχιερείς και πλήθος πιστών στην Παράκληση του Αγίου Λουκά στην Παναγία Δοβρά

Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Επίσκοπος Μυρίνης κ. Αθηναγόρας (Οικουμενικό Πατριαρχείο) και συμμετείχαν ο Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος, ο Επίσκοπος Άσσου κ. Τιμόθεος (Οικουμενικό Πατριαρχείο) και ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε τους Αγίους Αρχιερείς που προσήλθαν για να προσκυνήσουν το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά και μετείχαν στην καθιερωμένη Ιερά Παράκληση που τελείται κάθε Τρίτη, λέγοντας μεταξύ άλλων: Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της προχθεσινής δηλαδή Κυριακής, της Κυριακής προ της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, ακούσαμε τον λόγο του Χριστού, ο οποίος συνο­μι­λω­ντας με τον κεκρυμμένο μα­θη­τη του Νικόδημο του λέγει: «και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δεί τον υιόν του ανθρώπου».

Ο Χριστός αναφέρεται στο θαυ­μα­­στό γεγονός που συνέβη στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Μωυσής κρέμασε κατ’ εντο­­λή του Θεού ένα χάλκινο φίδι, στο οποίο, όταν οι Ισρα­­ηλίτες, που κινδύνευαν να πε­θάνουν από τα δαγκώματα των φι­διών, έστρε­φαν τα μάτια και την καρδιά τους, θεραπευόταν. Το χάλκινο αυτό φίδι αποτελεί προ­τύ­πωση του Ε­σταυ­­ρωμένου Κυ­ρίου Ιησού Χρι­στού.

Κάτι ανάλογο με τους Ισραηλίτες, γράφει ο άγιος Λουκάς, ο ια­τρός, έκανε και ο απόστολος Παύ­λος. Το βλέμμα του ήταν πάντοτε νοερά προσηλωμένο στον Σταυρό του Κυρίου. Ο απόστολος Παύλος, που με θαυμαστό τρόπο μετα­στρα­φηκε στον Χριστό και αγάπησε τον Σταυρό του όπως κανένας άλλος στον κόσμο, γράφει: «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι, ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω».

Αυτός που αγαπά, ζει μόνο για τον αγαπώμενο, συνεχίζει ο άγιος Λουκάς, μέρα και νύχτα σκέφτεται μόνο αυτόν και προς αυτόν προ­ση­­λώνει το βλέμμα και την καρ­διά του. Αλλά αυτό το συναίσθημα είναι χαμηλότερης βα­θμίδας. Ο από­στολος Παύλος ήταν πλήρης από μία διαφορετική αγάπη, την αγάπη προς τον Σω­τήρα, προς τον Εσταυρωμένο. Για πάντα και ανεξίτηλα χαρά­χτηκε στην καρδιά του ο Σταυρός του Χριστού. Για τον απόστολο Παύλο όλος ο κόσμος είχε εξαφανισθεί, τα θέλγητρα του κόσμου είχαν φύγει μα­κριά του και ο κόσμος είχε παύσει να υπάρχει. Γι’ αυτό και έγραφε: «Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Γι᾽ αυτό και ο απόστολος Παύλος δεν καυχάται για τίποτε άλλο πα­ρά για τον Σταυ­ρό του Χριστού.

Για τι να καυχηθούμε; διερωτά­ται ο άγιος Λουκάς, ο οποίος με τη ζωή του απέδειξε την καύχησή του για τον Σταυρό του Χριστού. Για εντελώς διαφορετικά πράγμα­τα, συνε­χίζει, πρέπει να καυχιό­μα­στε και όχι για τις επιτυχίες στην έρευ­να μας, την κοινωνική μας δρα­­στη­ριό­τητα, τα βραβεία και τα παρά­σημα που λαμβάνουμε γι’ αυτές τις δραστηριότητες, για τις επι­τυχίες μας στη ζωή, για τον πλού­το, το μυαλό, την ευφυία, την επι­δεξιό­τητά μας.

Και δεν ήταν μόνο ο απόστολος Παύλος ο οποίος καυχάτο για τον Σταυ­­ρό του Κυρίου. Ήταν και όλοι οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι άγιοι και οι ομολογητές, γράφει και πάλι ο άγιος Λουκάς, που ατένιζαν τον Σταυρό του Χριστού και συσταυ­ρω­­νόταν μαζί του. Στις καρδιές τους είχαν χαραχθεί βαθιά οι λόγοι του ίδιου του Κυρίου και των αποστό­λων: «τα άνω φρονεί­τε, μη τα επί της γης. Απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ».

Οι άγιοι, συνεχίζει ο άγιος Λουκάς, επεδίωξαν με όλη τους την καρδιά να υποφέρουν με τον Χρι­στό για την ύψιστη αλήθεια και για την αγάπη του, και γι’ αυτό όλοι οι λογισμοί των ψυχών τους, όλες οι επιδιώξεις του μυαλού και της καρδιάς τους στράφηκαν στο πως θα ακολουθήσουν τον Χριστό.

Η πλειονότητα των ανθρώπων με καθαρές καρδιές που αγάπησαν τον Κύριο Ιησού Χριστό, πήγαν με Αυτόν εκεί όπου Αυτός τους κάλε­σε. Γι’ αυτούς ο κόσμος έγινε μιση­τός και αδιάφορος. Άρχισαν να πα­ρατηρούν όχι τον κόσμο ούτε την ομορφιά του, αλλά το βά­θος της ψυχής τους. Καταπιά­στη­καν όχι με την απόκτηση των εγκο­σμίων αγαθών, αλλά με την κάθαρση της καρ­διάς τους, και έτσι κατόρθωσαν να ακολουθήσουν τον Χριστό και να φθάσουν κοντά του και να κερ­δίσουν τη βασιλεία του.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε εμείς που δεν έχουμε το ψυχικό μεγαλείο του αποστόλου Παύλου ή το θάρρος των αγίων μαρτύρων και ομολογητών;

Στην ερώτηση αυτή να τι μας συστήνει ο άγιος Λουκάς: «Και εμείς οι αδύναμοι χριστιανοί, έστω και αραιά να σκεφτόμαστε τον Σταυρό του Χριστού, ακόμη και αν δεν στέκεται πάντα μπροστά στα μάτια μας και έστω κουτσαίνοντας, σκοντάφτοντας και πέφτοντας, ας ακο­­λουθήσουμε τον Χριστό. Ναι», καταλήγει ο άγιος, «ας είναι λοιπόν πάντα μπροστά μας το παρά­δειγμα του αγίου αποστόλου Παύ­λου και όλων των αγίων, που συ­σταυρώθηκαν με τον Χριστό», για να μας ενισχύουν και να μας εν­θαρ­ρύνουν και μας να σηκώνουμε τον δικό μας σταυ­ρό με τη χάρη του Χριστού και να τον ακολουθούμε, θεωρώ­ντας τιμή και καύχημά μας αυτόν τον σταυ­ρό που μας δίνει τη δυνατότητα να μιμούμεθα τον Χρι­στό, ο οποίος διά του Σταυρού του μας χάρισε τη σωτηρία μας.