Πέτρου και Παύλου: Πολλές φορές στο διάβα της ζωής μας, στο πέρασμα μέσα από τα χρόνια μας, αναγνωρίζουμε ορισμένα πρόσωπα που μας έχουν βοηθήσει, βελτιώσει και προστατεύσει για ότι αφορά την ζωή μας.
Πέτρου και Παύλου: Tι γιορτάζουμε στις 29 Ιουνίου
Αυτό μπορεί να συμβαίνει στην οικογένεια μας, στους φίλους μας και σε κάθε άλλη δραστηριότητα ή σχέση μας. Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι, είναι για όλου μας, και δεν είναι άλλοι από τους δύο πρωτοκορυφαίους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Έναν ψαρά και έναν φαρισαίο.
Η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία και ο τρόπος της βιωτής μας αποτελούν καρπό από τους δύο αυτούς Αποστόλους. Δύο Αποστόλους, δύο μάρτυρες, δύο κήρυκες του Ευαγγελίου, στους οποίους η ιστορία τους, η σχέση τους με τον Χριστό, ένας μαθητής και ένας διώκτης, μέσα από το παράδειγμά τους αποτελούν τις εμπειρίες μας μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μας.
Από τα δύο αυτά αποστολικά αναστήματα διδασκόμαστε πολλά. Ο Απόστολος Πέτρος, από τους πρώτους μαθητές, έδωσε την ομολογία του Χριστού, ήταν εκείνος που εξέφρασε την υποστήριξη του στο Χριστό και ύστερα τον αρνήθηκε. Ήταν εκείνος που βρισκόταν στον Κήπο της Γεσθημανής, που άπλωσε το μαχαίρι και έκοψε το αυτί του δούλου του Αρχιερέως. Η μετάνοια του, μετά την ανάσταση του Χριστού, τον έκανε ποιμένα των λογικών προβάτων. Ο θάνατος του μαρτυρικώς, σταυρώθηκε ανάποδα για την αγάπη του προς τον Χριστό.
Ο δε Απόστολος Παύλος από διώκτης γίνεται απόστολος και κήρυκας του Χριστού. Διαμόρφωσε την πίστη της Εκκλησίας έγραψε επιστολές, ταξίδεψε για να κηρύξει τον Χριστό, έγινε ο Απόστολος των Εθνών. Ο Απόστολος Παύλος μας κατέστησε πραγματικά ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι μια σέκτα του Ιουδαϊσμού, γι’ αυτό και άνοιξε την πόρτα προς τα έθνη. Ο θάνατος του και αυτού του Αποστόλου τελειώθηκε μαρτυρικώς δια αποκεφαλισμού.
Και οι δύο Απόστολοι μαρτύρησαν στην Ρώμη. Από την ζωή των παραδειγματιζόμαστε και για την δική μας συμπεριφορά.
Δεν ήταν άνθρωποι που δεν έκαναν λάθη, δεν ήταν πλούσιοι ή διάσημοι, δεν ήταν άνθρωποι που δεν είχαν προβλήματα. Μας έδειξαν το ανθρώπινο και το θείο στην ζωή τους. Μας έδειξαν την μετάνοια και την αναγνώριση των σφαλμάτων μας. Η αναγνώριση των αδυναμιών μας, είναι το σημείο που μας σπρώχνει στον δρόμο της πορείας των δύο Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων. Αυτό αποτελεί ο δρόμος της πίστης μας, μέσα από την ξεχωριστή σε κάθε έναν από εμάς καθημερινή ζωή, για να βρεθούμε μέσα στην χάρη του Θεού, να νιώσουμε αυτό που έλαβαν και αυτοί, από τις δροσοσταλίδες του Αγίου Πνεύματος σήμερα, και τώρα.
