ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ

Κι ήταν αποφασισμένος να εξαλείψει τους επί γης, τους υπ’ Ουρανόν αμαρτωλούς. Και τότε πέσανε ικετευτικά η Κυρία Θεοτόκος, η Μητέρα του Θεού μας και ο Άγιος Νικόλαος, πέσανε και ικέτευσαν τον Άγιο Θεό μας και Εκείνος έγινε Ίλεως.
Όπως τότε, λοιπόν , και τώρα παρακαλούμε την Παναγία μας και τον Άγιό μας Νικόλαο και όλους τους Αγίους μας να προσπέσουν και να ικετεύσουν το Θεό , ώστε να γίνει Ίλεως και να εξαλειφθεί αυτή η ταλαιπωρία που μαστίζει την ανθρωπότητα και ένεκα αυτής επέρχονται και πολλά άλλα δεινά…..
———
…. Είπαμε προηγουμένως για αιρετικούς, αυτούς τους αιρετικούς και ιδιαιτέρως τον Άρειο, τον πολέμησε και αντιστάθηκε μεταξύ των άλλων και ο σήμερα τιμώμενος Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Μύρων της Λυκίας. Έλαβε μέρος στην πρώτη Οικουμενική σύνοδο το 325 στη Νίκαια της Βιθυνίας, ανάμεσα στους 318 Θεοφόρους Πατέρες. Μάλιστα, εμφορούμενος από Θείο ζήλο, ράπισε τον Άρειο, του ‘δωσε σφαλιάρα, άστραψαν τα μούτρα του Αρείου, δεν ανεχόταν αυτά που έλεγε.
Αγαπούσε τους αιρετικούς ο Άγιος Νικόλαος, αλλά την αίρεση την εβδελύσσετο, όπως ο Θεός βδελύσσεται την αμαρτία, αλλά αγαπάει τους αμαρτωλούς.
Βέβαια εράπισε τον Άρειο μπροστά στον Αυτοκράτορα, το Μέγα Κωνσταντίνο, που συνεκάλεσε τη Σύνοδο και τότε βέβαια υπήρχε διάταξη που έλεγε ότι αν κάποιος θα ραπίσει ενώπιον του Βασιλέως κάποιον συνάνθρωπό του, του κόβεται το χέρι που εράπισε. Δεν μπορούσαν όμως, τους πήγαινε πολύ, να κόψουν το χέρι του Αγίου Νικολάου. Τον ρίξαν στη φυλακή, του πήραν το Ωμόφορο, του πήραν το Άγιο Ευαγγέλιο, τα σύμβολά του και τον ρίξανε στη φυλακή.
Όμως ο Θεός είναι πάντα δίπλα σε αυτούς που σέβονται και αγαπούν το όνομά Του.
Έτσι ο Κύριός μας, με την Παναγία μας, τη μητέρα Του και μητέρα όλων μας, παρουσιάστηκε στη φυλακή και του προσέφεραν και πάλι το Ωμόφορο και πάλι το Ευαγγέλιο και του έλυσαν τα χέρια από τα δεσμά κι από τις αλυσίδες.
Το πρωί πήγαν οι φύλακες, είδαν το θέαμα αυτό…
ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ;
Τους εξήγησε… πήγαν το ανέφεραν στους ανωτέρους, τρέξαν όλοι, είδαν το θαύμα και φυσικά ευλαβήθηκαν, τον άφησαν ελεύθερο και αποκαταστάθηκε στη θέση του.
Λέγαμε για εκκλησιασμό, από μικρό παιδί ο Άγιος Νικόλαος πρώτος έτρεχε στην Εκκλησία, σαν τον Άγιο Ιάκωβο, που πήγαινε πριν τον Ιερέα, σαν τον άγιο Γέροντα Κύριλλο που πήγαινε κι αυτός πριν τον Ιερέα κι έτρεχε στα σπίτια του χωριού να μαζέψει κάρβουνα για να έχει ο Ιερέας , όταν θα ‘ρθει, για το θυμιατό του.
Κι όλοι αυτοί οι ιεροί άντρες προσέφεραν τα μέγιστα στην Εκκλησία του Θεού, στην αγάπη του Θεού και στη διακονία των ανθρώπων.
Γι’ αυτό και παρεδρεύουν στο Χώρο της Χάριτος του Θεού και ικετεύουν νύχτα-μέρα για μας, γι’ αυτό και επεμβαίνουν θαυματουργικά στη ζωή μας.
Ο κύριος Κωνσταντίνος Πανουργιάς, απ’ το Αγριοβοτάνι της Ιστιαίας, μας γράφει σ’ ένα γράμμα ότι κατηγορηματικός ήταν ο καρδιολόγος του , εδώ στην Ιστιαία, για εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, όμως εκείνος δεν έπαψε να ικετεύει τον Άγιο Ιάκωβο, ακόμα και στο ΝΙΜΙΤΣ που πήγανε κι ετοιμαζόταν το χειρουργείο εκείνος είχε το νου του συνεχώς στον Άγιο Ιάκωβο, τον παρακαλούσε ώσπου κάποια στιγμή έλαβε πληροφορία, ειρήνη στην καρδιά του, χαρά το πρόσωπό του και τελικά οι εξετάσεις δείχνουν ότι ήταν κάτι πολύ απλό και διεψεύστησαν οι διαγνώσεις, οι επιστημονικές, βέβαια, που ήταν σωστές, με βάση τις εξετάσεις, διεψεύστησαν από τη Χάρη του Θεού, με τις πρεσβείες του Αγίου Ιακώβου. Ήταν κάτι πολύ απλό και πήρε τη θεραπεία του.
Η κυρία Ηλιάνα Κατσαρού απ’ τη Λάρισα, ήρθε ταλαιπωρημένη από μία νόσο που λέγεται Wilson, χαλκός συγκεντρώνεται στο συκώτι, εννέα άνθρωποι έχουνε στην Ελλάδα αυτή την ταλαιπωρία.
Τη σταυρώσαμε με το χεράκι του Αγίου. Μάλιστα το χεράκι του Αγίου πήγε στο σημείο ακριβώς που είχε το πρόβλημα, χωρίς η ίδια να πει τίποτε.
Το κατηύθυνε ο Άγιος και καθώς έφυγε από δω άρχισε η ίαση κι αν ήταν εννιά άνθρωποι στην Ελλάδα μαζί με εκείνη, σήμερα είναι οκτώ , γιατί η ίδια έλαβε τη θεραπεία της απ’ τον Άγιο Δαυίδ το Θαυματουργό.
Όπου βρισκόταν ο Άγιος Νικόλαος χαρά πλημμύριζε στους ανθρώπους, το ίδιο και ο Άγιος Ιάκωβος.
Για τον Άγιο Ιάκωβο, μάλιστα, ο νυν Οικουμενικός Πατριάρχης , είπε ότι ισχύει αυτό που ο ιερός Χρυσόστομος είπε για τον Άγιο Μελέτιο Αντιοχείας:
Ότι και μόνο να τον βλέπει κανείς ήταν αυτό ικανό, απ’ τη θέα του, να εισαγάγεται, να μπαίνει μέσα στην καρδιά του καθενός, η διδασκαλία για την κάθε αρετή.
Και ο άγιος Γέροντας Κύριλλος, όπου πήγαινε και ιδιαιτέρως την περίοδο που περιήρχετο τα νοσοκομεία, έτσι ο Θεός επέτρεψε, παντού σκορπούσε γαλήνη, ηρεμία και φως, όπως το μαρτυρούν πολλοί γιατροί, πολλοί νοσηλευτές, διαφόρων νοσοκομείων, αλλά και πολλοί αδελφοί μας, κληρικοί και λαϊκοί, που έτυχαν αυτής της θέας, της λαμπράς και φωτεινής θέας του προσώπου του αγίου Γέροντος Κυρίλλου.
Όλα αυτά τα κάνει η Αγία μας Εκκλησία αδελφοί μου, με τα Μυστήριά της, με τη Χάρη Της.
Ας αξιωθούμε, όλοι εμείς, αυτής της Χάριτος του Θεού κι όπως είπαμε και εμείς να πέσομε στα γόνατα, να μετανοήσομε, να δείξομε την προαίρεσή μας την αγαθή, να παύσομε να είμαστε υποκριτές, σαν αυτόν τον Αρχισυνάγωγο, να παύσομε να πηγαίνομε καμιά φορά στην Εκκλησία για να επιδείξομε ρούχα και ο,τιδήποτε άλλο.
Έλεγε ο άγιος Γέροντας Κύριλλος:
Ας είναι και μπαλωμένα, μόνο καθαρά να είναι, ο Θεός δεν εξετάζει πώς θα πάμε με φαντασίες και επιδείξεις, εξετάζει αν είναι καθαρή η ψυχή μας, και ασφαλώς αν είναι και τα ρούχα μας καθαρά..》
ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ.ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ