Τη Μεγάλη Δευτέρα 18 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:«Τόν νυμφίον, ἀδελφοί, ἀγαπή­σω­μεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐ­τρε­πίσωμεν». Ἐνώπιον τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ ψάλαμε ἀπόψε κατά τό Τυπικό τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας τήν Ἀκολου­θία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Τρί­της, κατά τήν ὁποία «μνείαν ποι­ού­μεθα τῆς τῶν δέκα παρθένων παρα­βολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγ­γελίου», σύμφωνα μέ τό Συναξά­ριο τῆς ἡμέρας. Καί αὐτή τήν παρα­βολή μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ διπλῆ προ­τροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, «Τόν νυμφίον, ἀδελφοί, ἀγαπήσω­μεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρε­πίσωμεν», ὑποδεικνύοντάς μας συγ­χρόνως δύο προϋποθέσεις, προ­κει­μένου νά μήν ἀκολουθήσουμε τίς μωρές παρθένες τῆς εὐαγγε­λικῆς παραβολῆς, ἀλλά νά συναρι­θμηθοῦμε μέ τίς φρόνιμες.

Ὁ Νυμφίος Χριστός δέν εἶναι μό­νο Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως θά ψάλλουμε τή Μεγάλη Πέμπτη. Εἶναι ὁ νυμφίος τῆς κάθε ψυχῆς, τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τοῦ κάθε πι­στοῦ, τόν ὁποῖο μέ ἀγάπη καλεῖ καί προσκαλεῖ νά ἑνωθεῖ ὁ Χριστός μαζί του, γιά νά εἰσέλθει στόν νυμ­φώνα του, δηλαδή στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Σ᾽ αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Νυμφίου τῶν ψυχῶν μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγάπησε τόσο πολύ, ὥστε νά ταπεινωθεῖ καί νά γίνει ἄνθρωπος καί νά πάθει καί ἐν τέλει νά σταυ­ρωθεῖ, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου καί νά μᾶς χαρίσει τή βασιλεία του, ἕνας τρόπος ὑπάρχει γιά νά ἀνταπο­κρι­θοῦμε. Καί αὐτός εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρός Ἐκεῖνον. Νά προσπαθή­σουμε νά τόν ἀγαπήσουμε καί ἐμεῖς, ὅπως μᾶς ἀγάπησε καί Ἐκεῖ­νος. Νά τόν ἀγαπήσουμε, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ ἴδιος, «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας» μας, νά τόν ἀγαπήσουμε περισσότερο καί ἀπό τά οἰκεῖα καί προσφιλῆ μας πρόσω­πα, οὐσιαστικά, ἐνεργητικά, ὄχι μό­νο στά λόγια ἀλλά καί στά ἔργα.

Συχνά νομίζουμε ὅτι εἴμεθα ἐντά­ξει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐκτε­λοῦμε τά θρησκευτικά καθήκοντά μας. Ὅταν ἐκκλησιαζόμεθα, ὅταν μετέχουμε τῶν ἱερῶν μυστηρίων, ὅταν προσευχώμεθα ἤ μελετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἄς προσέξουμε ὅμως, γιατί ὅλα αὐτά, πού εἶναι ἀσφαλῶς χρήσιμα καί ὠφέλιμα καί καλῶς τά κά­νου­με καί πρέπει νά τά κάνουμε. Γιά νά εἶναι ὅμως καί ἀποτελε­σμα­τικά, εἶναι ἀνάγκη νά γίνονται ἀπό ἀγάπη πρός τόν Χριστό καί ὄχι ἀπό συνήθεια ἤ ἀπό ὑποχρέωση. Δέν ἀρκεῖ νά ἐρχόμαστε στόν ναό, γιατί ἔτσι ἔχουμε μάθει, ὁ νοῦς μας ὅμως δέν εἶναι στόν Χριστό πού πάσχει γιά τή σωτηρία μας, ἀλλά εἶναι στίς ὑποχρεώσεις μας, στίς μέριμνες καί τίς φροντίδες πού ὁ καθένας μας ἔχει.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος μᾶς προτρέπει νά ἀγαπήσουμε τόν Νυμφίο Χριστό, γιατί ἄν τόν ἀγα­πήσουμε, τότε θά θέλουμε νά βρι­σκόμαστε κοντά του καί θά κά­νουμε τό πᾶν καί γιά νά εἴμαστε μαζί του καί γιά νά τόν εὐχαρι­στοῦ­με μέ τή ζωή μας.

Ἡ ἀγάπη, ἄλλωστε, πρός τόν Χριστό νοεῖται μόνο ὡς τήρηση τῶν ἐντολῶν του, ὅπως λέει καί ὁ ἴδιος. Ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές μου, «ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἀγαπῶν με». Ἡ τήρηση, λοιπόν, τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτή πού ἀπο­δει­κνύει τήν ἀγάπη μας πρός Ἐκεῖ­νον, ἀλλά καί αὐτή πού μᾶς βοηθᾶ νά κάνουμε πράξη καί τή δεύτερη προτροπή, τήν ὁποία μᾶς ἀπηύ­θυνε σήμερα ὁ ἱερός ὑμνογράφος. «Τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπί­σω­μεν», μᾶς εἶπε.

Ἄν λαμπάδα εἶναι ἡ πίστη στόν Χριστό, πού ἄναψε μέσα μας τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία μέ τό ἱερό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος εἰσήλ­θα­με στήν Ἐκκλησία καί γίναμε μέλη τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τά ἔργα τῆς πίστεως, τά ἔργα τῆς ἀγάπης, τῆς φιλαν­θρω­πίας, τῆς ἐλεημοσύνης καί τῶν ἀρετῶν γενικότερα εὐτρεπίζουν τή λαμπάδα τῆς πίστεως καί μᾶς προ­ετοιμάζουν γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Νυμφίου.

Ἄς μήν νομίζουμε ὅτι τό νά εἴ­μεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ἐξα­σφαλίζει αὐτόματα καί τή σωτηρία μας ἤ ἀκόμη ὅτι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ θά μᾶς σώσει, χωρίς ἐμεῖς νά προ­σπαθήσουμε. Ἀπαιτεῖται ἡ δική μας προσπάθεια, γιατί ἀποδεικνύει ὅτι ὄντως θέλουμε νά εἴμεθα μαζί μέ τόν Χριστό καί σέ αὐτή τή ζωή, ἀλλά καί στή μέλλουσα. Καί ὅπως κάθε πρόσωπο πού ἀγαποῦμε, θέ­λου­με νά τό εὐχαριστοῦμε καί φρο­ντίζουμε νά τό ἱκανοποιοῦμε καί μέ τήν ἐμφάνισή μας καί μέ τή συμπεριφορά μας, τό ἴδιο κατά μείζονα λόγο θά πρέπει νά κάνου­με καί γιά τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγάπησε καί μᾶς ἀγαπᾶ περισσό­τερο ἀπό κάθε ἄλλον στόν κόσμο, ὥστε θυσιάσθηκε γιά ἐμᾶς, γιά τόν καθένα μας.

Ἄς ἀκούσουμε, λοιπόν, ἀπόψε τήν διπλῆ προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου καί ἄς φροντίσουμε ὄχι μόνο νά αὐξήσουμε τήν ἀγάπη μας στόν Χριστό, ἀλλά καί νά τοῦ τήν ἀποδείξουμε μέ τήν ὑπακοή μας στίς ἐντολές του, νά τήν ἀποδείξουμε μέ τίς πράξεις μας, νά τοῦ τήν ἀποδείξουμε φροντίζο­ντας νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό τόν ρύπο τῆς ἁμαρτίας καί νά τήν εὐτρεπίσουμε μέ τίς ἀρετές, στο­λίζοντας ὄχι μόνο τίς λαμπάδες πού θά κρατοῦμε τό βράδυ τῆς Ἀνα­στάσεως, ἀλλά καί τίς λαμπά­δες τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς νά συνεισέλθουμε στόν νυμφώνα του καί νά συνα­ριθμηθοῦμε μετά τῶν φρονίμων παρθένων στή βασιλεία του.

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.