Μήνυμα εξέδωσε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός επί τη εορτή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου.
Στο μήνυμά του, ο Μητροπολίτης Αιτωλίας τιμά τη μνήμη του Αγίου Δημητρίου, υπογραμμίζοντας τη σημασία του για την Εκκλησία και τον ελληνικό λαό. Ο Άγιος Δημήτριος, γνωστός ως Μυροβλύτης, ξεχωρίζει τόσο για την ακλόνητη πίστη του όσο και για τη συνεισφορά του στην ιστορία, αφού, όπως σημειώνει ο Μητροπολίτης, «με το μαρτύριό του μιμείται το μαρτύριο του Χριστού μας». Παράλληλα, παρουσιάζεται ως πρότυπο διδασκαλίας και έμπνευσης για τους νέους, αφού «κάθε ημέρα στην Θεσσαλονίκη συγκεντρώνονταν γύρω του πλήθη ανθρώπων, κάθε ηλικίας, και άκουγαν τις διδαχές του».
Ο Μητροπολίτης κ. Δαμασκηνός προτρέπει γονείς και πιστούς να ενισχύουν την κατήχηση, τονίζοντας πως «είναι πολύ σπουδαίο το έργο της κατηχήσεως μέσα στην Εκκλησία, ειδικά για τα παιδιά και τους νέους». Τέλος, απευθύνει κάλεσμα να βρούμε πνευματική παρηγοριά και ενίσχυση μέσα από την πίστη, τονίζοντας πως «η συναναστροφή των χριστιανών με τους Αγίους μας είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά».
Παρατίθεται το μήνυμα του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού:
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,
Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
Πανηγυρίζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, την ιερή μνήμη του λαοφιλεστάτου Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου.
Ολόκληρη η πατρίδα μας τιμά τον Άγιο Δημήτριο, έχοντας αφιερώσει σ’ Αυτόν Ιερούς Ναούς και Εξωκκλήσια, που τιμώνται στο όνομά του. Αλλά και στην συνείδηση του λαού μας, ο Άγιος Δημήτριος κατέχει ξεχωριστή θέση και συνδέεται άρρηκτα τόσο με την πίστη μας, αφού με το μαρτύριό του μιμείται το μαρτύριο του Χριστού μας, όσο και με την ευρύτερη ιστορία της πατρίδος μας, ως αληθινός υπέρμαχος των χριστιανών της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, εναντίον έχθρών όπως Σλάβων, Βουλγάρων, Τούρκων κ.α.
Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε, για τον οποίο στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Αγιος Δημήτριος παρουσιάζεται συχνά ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά με το δόρυ του τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη. Πρόκειται για το θαύμα που έγινε τον Οκτώβριο του 1207 έξω άπό τα τείχη της Θεσσαλονίκης.
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 – 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το έτος 306 μ.Χ. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας στην Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαικού στρατού, με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών, να φέρει τον βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαικού στρατού για την πίστη του στον Χριστό, φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στην φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής, τον Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν την μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε την βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει τον Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε, να θανατωθούν και οι δύο, ο Νέστορας και ο Δημήτριος.
Το σώμα του Αγίου Δημητρίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου του, ο δε τάφος του μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ενέβλυζε μύρο και αποτέλεσε πηγή ποικίλων θαυμάτων και θεραπειών, εξ ου και η προσωνυμία του «Μυροβλήτου».
Στην αποστολική περικοπή, που αναγινώσκεται προς τιμήν του αγίου Μεγαλομάρτυρος, ο απόστολος Παύλος καλεί τον μαθητή του Τιμόθεο να εμπιστευθεί το έργο της κατηχήσεως σε πιστούς ανθρώπους, «οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι», οι οποίοι δηλαδή θα είναι ικανοί να μεταδώσουν με ακρίβεια τις πολύτιμες αλήθειες του Ευαγγελίου και σε άλλες ψυχές.
Αυτό το υπεύθυνο έργο της διδασκαλίας ανέλαβε από τότε που βαπτίστηκε χριστιανός ο νεαρός Δημήτριος, ο οποίος, αν και εργαζόταν ως αξιωματικός του ρωμαικού στρατού και κατείχε την ανώτερη διοικητική θέση στην περιοχή της σημερινής Μακεδονίας, αφιερώθηκε στην διακονία του λόγου του Θεού. Κάθε ημέρα στην Θεσσαλονίκη συγκεντρώνονταν γυρω του πλήθη ανθρώπων, κάθε ηλικίας και άκουγαν τις διδαχές του.
Πόσο γλυκά ήταν τα λόγια που στάλαζε στις ψυχές τους το στόμα του αγίου Δημητρίου! Ο νέος κατηχητής ήταν ελκυστικός στον λόγο του αλλά και πολύ πειστικός. Είχε τον τρόπο να εμπνέει και να μεταδίδει γενναίο και ηρωικό φρόνημα στους μαθητές του.
Είναι πολύ σπουδαίο το έργο της κατηχήσεως μέσα στην Εκκλησία, ειδικά για τα παιδιά και τους νέους. Θεμελιώνει την πίστη στις νεανικές ψυχές και τις ενισχύει στον δύσκολο αγώνα τους ενάντια στους πειρασμούς του κόσμου. Και όλοι μας, μάλιστα οι γονείς, να παροτρύνουμε και να διευκολύνουμε τα παιδιά να μετέχουν στις κατηχητικές συνάξεις, οι οποίες πολύ θα τα ωφελήσουν και θα τα στηρίξουν στην ζωή τους.
Ο Άγιος Δημήτριος με το ευώδες άρωμα του μύρου του, μας προσκαλεί να πάμε κοντά του. Να θεραπεύσει τις πληγές της αμαρτίας, να απαλύνει τον πόνο και την αδυναμία μας, να στερεώσει την πίστη μας, να μας δώσει δύναμη για τους πνευματικούς αγώνες μας.
Η συναναστροφή των χριστιανών με τους Αγίους μας, είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά και ενίσχυση, που δίνει στα παιδιά της η Ορθοδοξία. Αμήν.
Με όλη μου την πατρική αγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
