Προσευχή: Ευχή πρό του ύπνώσαι. Του Αγίου Έφραίμ του Σύρου.
Κύριε Ίησού Χριστέ ο Θεός ήμών, ο την άγίαν σου Μητέρα τιμιωτέραν άναδείξας πασών των έπουρανίων δυνάμεων,
αύτός, Πανάγαθε, διά των πρεσβειών αύτής και πάντων σου των άγίων, παρακληθήτι και συγχώρησόν μοι τώ άνάξιω δούλω σου,
εί τι ήμαρτον σήμερον ώς άνθρωπος, μάλλον δε ώς άπάνθρωπος, τα έκούσια μου πταίσματα και τα άκούσια,
τά εν γνώσει και εν άγνοία, τα έκ συναρπαγής και άπροσεξίας και πολλής μου ραθυμίας και άμελείας γεγενημένα,
είτε το όνομά σου το άγιον ώμοσα, είτε έπιόρκησα, η έκλεψα, η έψευσάμην, η φίλος παρέβαλε προς έμέ και παρείδον αύτόν,
ή άδελφόν έθλιψα και παρεπίκρανα, η ίσταμένου μου εν προσευχή και ψαλμωδία ο νούς μου ο πονηρός είς τα πονηρά και βιωτικά περιεπόλευσεν,
ή παρά το πρέπον έτρύφησα, η εύτράπελα έλάλησα, η άφρόνως έγέλασα, η έκενοδόξησα, η ύπερηφανευσάμην,
ή κάλλος μάταιον έθεασάμην και ύπ’ αύτού έθέλχθην τον νούν,
ή τα μη δέοντα έφλυάρησα, η το έλάττωμα του άδελφού περιεργασάμην και κατέκρινα αύτόν, και τα έμαυτού άναρίθμητα έλαττώματα παρεβλεψάμην,
είτε της προσευχής μου ήμέλησα, είτε τι άλλο πονηρόν ένενόησα.
Ταύτα πάντα και άλλα, άπερ έπραξα και ού μέμνημαι, συγχώρησον μοι ο Θεός τώ άχρείω δούλω σου, και έλέησον με ώς άγαθός και φιλάνθρωπος, ίνα εν είρήνη κοιμηθώ και ύπνώσω ο άσωτος έγώ,
δοξάζων σε σύν τώ Πατρί και τώ παναγίω και άγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν και άεί και είς τους αίώνας των αιώνων. Άμήν.
Μετάφραση στα νέα ελληνικά
Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μας, συ που ανέδειξες την αγίαν σου Μητέρα τιμιωτέρα όλων των αγγελικών δυνάμεων,
Συ Πανάγαθε, με τις πρεσβείες της και όλων σου των αγίων, συγχώρησέ μου τον ανάξιο δούλο σου σ’ ό,τι αμάρτησα σήμερα σαν άνθρωπος, τα θεληματικά και τα αθέλητα σφάλματά μου, αυτά που ήξερα πως είναι αμαρτία κι αυτά που δεν ήξερα, αυτά που έκανα από συναρπαγή και απροσεξία και αμέλεια, είτε ορκίστηκα στο άγιο Όνομά σου, είτε δε τήρησα τον όρκο μου, είτε βλασφήμησα μέσα μου, η έκλεψα, η είπα ψέματα, η κάτι μου ζήτησε ένας φίλος μου και εγώ δεν τον πρόσεξα, η έθλιψα και πίκρανα κάποιο αδελφό, η όταν στεκόμουν να προσευχηθώ και να ψάλω ο νους μου γύριζε σε πονηρά και βιωτικά, η παρά το πρέπον απόλαυσα, η μίλησα απρόσεκτα, η γέλασα χωρίς φρόνηση, η κενοδόξησα, η περηφανεύτηκα, η είδα μάταιη ομορφιά και τράβηξε το νου μου, η εφλυάρησα, η περιεργάστηκα με διάθεση κατακρίσεως το ελάττωμα του αδελφού μου και τον κατέκρινα, παραβλέποντας τα δικά μου αναρίθμητα σφάλματα, είτε αμέλησα την προσευχή μου, είτε άλλο πονηρό σκέφθηκα.
Όλα αυτά και αλλά που έκανα και δεν θυμάμαι συγχώρησέ τα, Χριστέ μου, και ελέησέ με, γιατί είσαι αγαθός και φιλάνθρωπος, ώστε να κοιμηθώ ειρηνικά εγώ ο άσωτος και να σε δοξάζω, Κύριε Ιησού Χριστέ μου, μαζί με τον Πατέρα και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό σου Πνεύμα και τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(από το «Αγιοπατερικό Προσευχητάρι», Εκδόσεις Ζύμη)
