Η Ελληνίδα μάνα στο έπος του 1940

Δεν βάζει νους ανθρώπου, τι προσφορές λαμβάναμε καθημερινά, ιδίως από τα χωριά. Φανέλλες, γάντια, κασκόλ, πουλόβερ μα και ολόμαλλες πλεκτές κουβέρτες κι αμέτρητα ζεύγη κάλτσες πλεγμένες με πολύχρωμα σχέδια από τις προίκες των κοριτσιών. Και πάνω καρφιτσωμένα χαρτάκια με ευχές για τη νίκη”.
Όταν κατέρρευσε το μέτωπο και οι Γερμανοί μπήκαν στη Θεσσαλονίκη, κατέλαβαν και τα γραφεία της “Φανέλας”. Τότε η Α’ Αντιπρόεδρος, η Γ. Χατζηαγγέλου, που μόλις είχε χάσει το γιό της στον πόλεμο παρουσιάστηκε στον Γερμανό Φρούραρχο και με δάκρυα στα μάτια τον παρακάλεσε θερμά, στο όνομα των μητέρων όλου του κόσμου, ναμην κατάσχει τα μάλλινα. Ο Φρούραρχος αππανηγυριούο αίτημα και εθελόντριες της πόλεως ανέλαβαν να διανέμουν τα είδη της αποθήκης στους στρατιώτες που περνούσαν από η Θεσ/νίκη, επιστρέφοντας από το μέτωπο, ενώ μια δεύτερη επιτροπή μοίραζε τα χρήματα της “Φανέλας” στους στρατιώτες που γύριζαν στα σπίτια τους.
Μεγάλη η προσφορά των Εθελοντριών Αδελφών Νοσοκόμων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, που στάθηκαν μητέρες και αδελφές στο προσκέφαλο του πληγωμένου στρατιώτη, άγγελοι παρηγοριάς, γλυκές και ψύχραιμες, στοργικές και τρυφερές, απαλαίνοντας τον πόνο και την οδύνη τους.
Θα κλείσουμε με εκείνη που έντυσε με ζεστή φωνή της την παγερότητα του πολέμου, την θρυλική πια Σοφία Βέμπο. Υπηρέτησε την υπόθεση της Πατρίδος με φωνή της, ενθουσιάζοντας και εμψυχώνοντας τους στρατιώτες κυρίως, και όλους τους Έλληνες, μετατρέποντας “την κρισιμότητα των ημερών σε γλέντι, σε πατριωτικό ενθουσιασμό και χαρά, σε περιφρόνηση για τον αντίπαλο, σαρκασμό και καυστική ειρωνεία”.
Πανταχού παρούσα στον καιρό του πολέμου, πήγαινε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και τραγουδούσε τα επίκαιρα τραγούδια της, μετατρέποντας τον τόπο του πόνου σε τόπο “πανηγυριού, χαράς και εθνικού προσκυνήματος, και φέρνοντας μήνυμα αισιοδοξίας και κουράγιο “.
Περιοδικό Λυδία