Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 6 Μαΐου σύμφωνα με το εορτολόγιο: Η Αγία Σοφία της Κλεισούρας (1883-1974) κατά κόσμον Σοφία Χοτοκουρίδου γνωστή και με το προσωνύμιο "Ασκήτισσα της Παναγίας" ήταν μοναχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία την ενέταξε το 2011 στις αγιολογικές δέλτους της και την 1η Ιουλίου 2012, έγινε η επίσημη ανακήρυξη της από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Καστοριά. Η μνήμη της εορτάζεται στις 6 Μαϊου εκάστου έτους.
Εορτολόγιο– Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 6 Μαΐου: Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα,Ιώβ, Ιωβία, Ιώβη
Η Σοφία Χοτοκουρίδου, γεννήθηκε το 1883 στο χωριό Σαρή Παπά Επαρχίας Αρδάσης, Τριπόλεως Τραπεζούντος του Πόντου. Γονείς της, ο Αμανάτιος και η Μαρία Σαουλίδη, που εκτός από τη Σοφία, είχαν άλλα δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τη Συμέλα. Το χωριό Σαρή Παπά, πρέπει να ήταν ένα από τα πολλά χωριά της περιοχής Κιουρτουνίου γύρω από την Άρδασα, που ως επισκοπή υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Μητρόπολη Νεοκαισαρείας, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου .
Η Σοφία από μικρή στην πατρίδα έτρεχε στις εκκλησίες και τα εξωκκλήσια, για να τα φροντίσει και να ανάψει τα καντήλια και απέφευγε τις συναναστροφές με παιδιά της ηλικίας της. Ήταν εξαιρετικά όμορφη με μαλλιά μακριά και ξανθά, για τα οποία καμάρωνε πολύ και γι’αυτό ίσως αργότερα όταν αποφάσισε να ασκητέψει, ήταν και το πρώτο πράγμα που παραμέλησε.
Η Σοφία δε σκέφτηκε ποτέ το γάμο και οι γονείς της, άνθρωποι θεοφοβούμενοι, δεν την πίεσαν γι’ αυτό, γεγονός ασυνήθιστο για την εποχή. Παρά ταύτα όμως στα 24 της χρόνια, για την εποχή ήταν μεγάλη η ηλικία της για γάμο, πιεζόμενοι από άλλα συγγενικά πρόσωπα, την πάντρεψαν με τον Ιορδάνη Χοτοκουρίδη, το έτος 1907. Από το γάμο αυτό το 1910 απέκτησαν ένα τέκνο, αλλά δύο χρόνια μετά, το 1912 το παιδί πέθανε και υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πως συνέβη αυτό.
Σαν να μην έφτανε ο θάνατος του παιδιού της, το 1914 με την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε η επιστράτευση και εξαφάνιση του συζύγου της Ιορδάνη στην Ορντού. Το επόμενο έτος 1915 κατά τη σφαγή Αρμενίων, ο πατέρας της Σοφίας χάθηκε στα βάθη της Τουρκίας και τον Ιούνιο του 1916 χάνονται τα ίχνη της Σοφίας. Οι συγγενείς της, πρόσφυγες φτάνουν στον Πειραιά με πλοίο τον Αύγουστο του 1923 και κατόπιν φτάνουν Θεσσαλονίκη στο Χαρμάν Κιοϊ, όπου βρίσκουν και τη Σοφία στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως Θεσσαλονίκης. Έτσι η Σοφία μαζί με τους συγγενείς της εγκαθίστανται στο χωριό Αναρράχη Πτολεμαίδας.
Όλα αυτά τα γεγονότα που συνέβησαν μέσα σε τόσο λίγα χρόνια, ο θάνατος του παιδιού, η εξαφάνιση του συζύγου, οδήγησαν τη Σοφία σε βαθιά μετάνοια και στη διά βίου ασκητική αφιέρωση της.
