Ρήξη μεγατόνων επήλθε στην Εκκλησία της Κύπρου μεταξύ Λεμεσού και Ταμασού. Και ενώ οι δύο Μητροπόλεις αποτελούσαν ουσιαστικά ενιαίο στρατόπεδο, το οποίο αναμενόταν να προωθήσει την εκλογή του Μητροπολίτη Αθανάσιου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, η άτυπη συνεργασία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.
Μετά την εξέλιξη αυτή, ενώ η εκλογή του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο θεωρείτο περίπατος, τα δεδομένα διαφοροποιούνται, αφού ο Μητροπολίτης Κύκκου Νικηφόρος, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται πλέον να αναδειχθεί σε Αρχιεπίσκοπο, αναμένεται να στηρίξει τον Μητροπολίτη Ταμασού Ησαΐα. Ο ίδιος ο Ταμασού Ησαΐας, ερωτηθείς σχετικά από τον «Φ», περιορίστηκε να αναφέρει: «Υπάρχει Αρχιεπίσκοπος και εύχομαι ο Θεός να του δίνει χρόνια και δύναμη να συνεχίσει το έργο του», πρόσθεσε δε, πως «παρά τις όποιες διαφορές με τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κύπρου και το γεγονός ότι δεν συλλειτουργούν, ένεκα του ουκρανικού, εξακολουθεί να τον μνημονεύει και να προσεύχεται γι αυτόν».
Ερωτηθείς, αν δέχτηκε πρόταση να διεκδικήσει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο απάντησε καταφατικά, επαναλαμβάνοντας πως δεν διανύουμε προεκλογική περίοδο. Πάντως, πιστοί της Μητροπόλεως Ταμασού ανέφεραν στον «Φ» πως στον κατάλληλο χρόνο θα δημιουργήσουν ομάδες στήριξης του Μητροπολίτη Ησαΐα. Οι ίδιοι επέμειναν πως ήδη ο Ταμασού «έλαβε την ευχή του γέροντά του, Μητροπολίτη Κύκκου Νικηφόρου».
Η ρήξη στις σχέσεις Λεμεσού, Νικηφόρου και Ησαΐα, ανοίγουν τον δρόμο και σε άλλους ιεράρχες να διεκδικήσουν τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σε αυτούς συγκαταλέγονται και οι Μητροπολίτες Πάφου, Κωνσταντίας και Μόρφου, στους οποίους πρέπει να προστεθούν οι Λεμεσού και Ταμασού, χωρίς να αποκλείεται να προστεθούν και άλλοι. Από το σύνολο των υποψηφίων, τα ονόματα των τριών που θα εξασφαλίσουν τις περισσότερες ψήφους του λαού θα τεθούν ενώπιον των μελών της Ιεράς Συνόδου, η οποία και θα εκλέξει και τον επόμενο Αρχιεπίσκοπο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Μητροπολίτες Λεμεσού, Μόρφου και Κωνσταντίας ίδρυσαν πυρήνες σε διάφορες πόλεις και προωθούν την υποψηφιότητα των εκλεκτών τους και μάλιστα κάποιοι φέρονται να επιδίδονται σε συγκαλυμμένη προεκλογική εκστρατεία εδώ και αρκετά χρόνια.
Όταν ζητήσαμε να ενημερωθούμε για τα αίτια της ρήξης η οποία οδήγησε τις σχέσεις των δύο ισχυρών ομάδων της Εκκλησίας της Κύπρου (Λεμεσού-Κύκκου) στο χειρότερο σημείο των τελευταίων ετών, εδόθη η εξής απάντηση/ερμηνεία: Ύστερα από σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών (αντίδραση μητροπολιτών στο ενδεχόμενο ανάδειξης του τότε ηγουμένου Κύκκου, Νικηφόρου, σε Μητροπολίτη, τη συνεργασία του Μητροπολίτη Λεμεσού και του τότε τοποτηρητή του θρόνου Μητροπολίτη Πάφου Χρυσοστόμου Β’ και νυν Αρχιεπισκόπου για αποκλεισμό του Νικηφόρου από τον δεύτερο γύρο των αρχιεπισκοπικών εκλογών) σταδιακά διά μέσου των χρόνων άρχισε η επαναπροσέγγιση. Αυτή προχώρησε μέχρι το σημείο να επέλθει άτυπη συμφωνία για στήριξη του Λεμεσού Αθανασίου για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, όποτε ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου.
Το τσούγκρισμα των σχέσεων αποδίδεται από πολλούς, στην παρουσία του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου στο συλλείτουργο που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ονομαστικής γιορτής του Αρχιεπισκόπου στις 13 Νοεμβρίου, αλλά πολύ περισσότερο για την ανακοίνωση του Λεμεσού Αθανάσιου στις 18 Νοεμβρίου. Όπως είναι γνωστό, μέλη της Ιεράς Συνόδου έπαψαν να συλλειτουργούν με τον Μακαριότατο, όταν αυτός αναγνώρισε τον Μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο, ερήμην των μελών της Ιεράς Συνόδου, ως Αρχιεπίσκοπο Ουκρανίας. Ενώ για αρκετό διάστημα μέλη της Ιεράς Συνόδου δεν συλλειτουργούσαν με τον Αρχιεπίσκοπο, ο Λεμεσού Αθανάσιος παρευρέθηκε στο συλλείτουργο, χωρίς, όπως υποδεικνύεται, να ενημερώσει οποιονδήποτε, όχι για να εξασφαλίσει άδεια αλλά υπό την έννοια ότι θα μπορούσαν και άλλοι να εξετάσουν το ενδεχόμενο συμμετοχής τους, είτε ένεκα της υγείας του Μακαριοτάτου, είτε εις ένδειξη καλής θελήσεως. Πέραν αυτού, ο Μητροπολίτης Λεμεσού εξέδωσε ανακοίνωση στην οποίαν, ανάμεσα σε άλλα, κατέγραφε και τα εξής: «Προσωπικά μετέβηκα στον Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου Βαρνάβα για να συμπροσευχηθώ στη λατρευτική σύναξη για τα ονομαστήρια του Αρχιεπισκόπου. Εκεί συμμετείχα στο συλλείτουργο, έχοντας ως μοναδικό κίνητρο την ενότητα της Εκκλησίας, των Μελών της Ιεράς Συνόδου και του Προκαθημένου αυτής…».
Το ερώτημα που ηγέρθη ήταν κατά πόσον οι άλλοι Συνοδικοί δεν είχαν ως κίνητρο την ενότητα της Εκκλησίας. Εξάλλου, ετέθη το ερώτημα κατά πόσον ο Αθανάσιος θα ελάμβανε οποιονδήποτε υπόψιν, μετά την εκλογή του, όταν πριν από αυτήν για ζητήματα όχι και τόσον καθοριστικά, τραβά δική του γραμμή, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τους υπόλοιπους.
Έκτοτε άρχισε η αμφισβήτηση η οποία οδήγησε στη σημερινή σιωπηρή αντιπαράθεση, η οποία, τουλάχιστον στο παρόν στάδιο, φαντάζει αγεφύρωτη.