Το σήμαντρο ή σημαντήριον είναι ξύλινο ή μεταλλικό, εκκλησιαστικό ιδιόφωνο μουσικό όργανο το οποίο κρούεται ρυθμικά και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στα μοναστήρια του χριστιανικού κόσμου για να υπενθυμίζει στους μοναχούς την έναρξη των θρησκευτικών τους καθηκόντων.
Το σήμαντρο χρησιμοποιήθηκε πολύ πριν την εμφάνιση των καμπανών και υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές, με την χρήση του να είναι διαδεδομένη κυρίως σε όλα τα ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια παντού ανά τον κόσμο. Συνήθως το βλέπουμε σαν σταθερή σιδερένια κατασκευή να κρέμεται μπροστά στις εισόδους των καθολικών ( κεντρικός ναός μιας Μονής ) και η χρήση του να αντικαθιστά την καμπάνα[2].
Η ξύλινη μορφή του αναφέρεται σε ένα μακρόστενο τεμάχιο καλά πλανισμένου ξύλου ( συνήθως από σφένδαμο ή οξιά ) το οποίο κρούεται με ένα κόπανο (κατασκευασμένο πάντα από το ίδιο υλικό), με αυξομειούμενη δύναμη ώστε να παραχθεί κάποιο είδος ρυθμού. Στην σιδερένια του μορφή αναφερόμαστε σε ένα μικρό μεταλλικό τεμάχιο συνήθως από σίδερο και σπανιότερα από ορείχαλκο το οποίο κρούεται ρυθμικά με την σφύρα κατασκευασμένη και αυτή απαραίτητα από το ίδιο υλικό. Την διάδοσή του στους μεταγενέστερους χρόνους, κυρίως, την χρωστά στην απαγόρευση που επιβλήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην κρούση των καμπανών στα τότε κατεχόμενα χριστιανικά εδάφη.
