Συνέχεια τῶν ΕΟΡΤΙΩΝ γιὰ τέταρτη ἡμέρα μὲ Ὄρθρο καὶ Θεία Λειτουργία στὸ ξεκίνημα τῆς ἡμέρας ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τὸῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας.

Τὸ μεσημέρι στὶς 12:00 ἐψάλη Ἱερὰ Παράκληση στὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ στὶς 6:00 Ἑσπερινὸς καὶ Παράκληση στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο.

Ἀκολούθησε ἡ ὁμιλία τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀστερίου Χατζηνικολάου, Προϊσταμένου τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «ὁ Σωτὴρ» μὲ θέμα «Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, ὁ Θεοφώτιστος μυσταγωγὸς στὴ Θεία Λειτουργία».

Σὲ μία πραγματικὰ μυσταγωγικὴ ὁμιλία, ὁ π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου παρουσίασε μέσα ἀπὸ τοὺς πατέρες καὶ κυρίως μέσα ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόσοτομο, τὸ τί εἶναι ἡ Θεία Εὐχαριστία καὶ ποιά τὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὴν συμμετοχή μας σ’ αὐτήν.

Ὅ, τι ἀνώτερο, ὅ,τι πνευματικώτερο εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, ὑπογράμμισε ὁ π. Ἀστέριος Χατζηνικολάου ξεκινώντας τὴν ὁμιλία του. Κι αὐτὸ γιατὶ ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἡ ἀναίμακτη ἐπανάληψη τῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. Εἶναι ὁ διδάσκαλος τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὅπως λένε οἱ Πατέρες.

Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ διαρκὲς καὶ μέγιστο θαῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκεῖ ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος γίνονται σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ. Δὲν συμβολίζουν, δὲν παριστάνουν, ΕΙΝΑΙ, τόνισε μὲ ἔμφαση ὁ π. Ἀστέριος. Καὶ ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος προβάλλει αὐτὴ τὴν μεταβολὴ λέγοντας ὅτι αὐτὸ τὸ σῶμα ποὺ καὶ ὁ ἥλιος ὅταν τὸ εἶδε ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ σκοτείνιασε, αὐτὸ τὸ σῶμα μᾶς τὸ ἔδωσε ὁ Χριστὸς νὰ τὸ τρῶμε.

Τὸ μέγα αὐτὸ μυστήριο καὶ κάθε μυστήριο τελεῖται ἀπὸ τὸν κανονικὰ χειροτονημένο ἱερέα ἢ Ἀρχιερέα. Χωρὶς ἱερέα δὲν τελεῖται, ἀκόμα κι ἄν εἶναι ἀνάξιος ὁ ἱερέας. Διότι τὸ μυστήριο τὸ τελεῖ ἡ ἱερωσύνη του κι ὄχι ὁ ἴδιος. Τὴν δὲ ἱερωσύνη τὴν δίνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τίποτε δὲν κάνει ὁ ἱερέας, ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ. Γι’ αὐτὸ ὁ Χρυσόστομος τονίζει: μὴν προσέχεις τὴν φύση τῶν φαινομένων, ἀλλὰ νὰ σκέπτεσαι τὴν θεία Χάρη.

Τὴν ὥρα ποὺ ψάλλεται ὁ Χερουβικὸς ὕμνος καὶ καλούμαστε νὰ ἀποβάλουμε κάθε βιωτικὴ μέριμνα, ὁ ἱερέας στὴν εὐχὴ ποὺ διαβάζει μυστικά λέγει μεταξὺ ἄλλων: «σὺ εἶ ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος καὶ διαδιδόμενος», δηλ. εἶσαι ἐκεῖνος ποὺ προσφέρεις καὶ προσφέρεσαι, ἐκεῖνος ποὺ δέχεσαι τὰ δῶρα καὶ ὁ ἴδιος ποὺ μοιράζεσαι Χριστέ μας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς δηλαδὴ προσφέρει ἀοράτως τὴν θυσία μαζί μας.

Ὀ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρει ὅτι ὁ Χριστὸς ποὺ ἔστρωσε τὸ τραπέζι στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, αὐτὸς ὁ ἴδιος ἑτοιμάζει καὶ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν Ἁγία Τράπεζα. Σὲ τίποτε δὲν διαφέρουν οἱ δύο τράπεζες.

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ λειτούργησε τότε λειτουργεῖ καὶ τώρα. Τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι ἀόρατος δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει. Ὅ,τι κοινώνησαν οἱ μαθητὲς στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο κοινωνοῦμε κι ἐμεῖς. Ὁ Χριστὸς κοινώνησε τοὺς μαθητές, ὁ Χριστὸς καὶ τώρα μᾶς κοινώνησε.

Καὶ σχολιάζει ὁ π. Ἀστέριος: Νὰ βλέπουμε τὸ χέρι τοῦ ἱερέα ποὺ μᾶς κοινωνεῖ ὡς προέκταση τοῦ χεριοῦ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μυστικῶς καὶ ἀοράτως μᾶς κοινωνεῖ. Πόσο τιμημένος, εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ σὲ ποιά τράπεζα προσκεκλημένος!

Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ζωντανὴ ἀνάμνηση τῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ ἀναιμάκτως προσφερόμενη, δεῖγμα τῆς μεγάλης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο.

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι προέκταση τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, λένε οἱ Πατέρες. Ὅλη ἡ θεία οἰκονομία, ἀπὸ τὴν Γέννηση μέχρι τὴν Σταύρωση καὶ τὴν Ἀνάσταση, περιέχεται στὴν θεία Λειτουργία.

Συμμετέχοντας στὴν Θεία Εὐχαριστία ὁ πιστός, πρῶτον τρέφεται μὲ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Κι ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, κανεὶς ποιμένας δὲν τρέφει τὰ πρόβατά του μὲ τὴν σάρκα του.

Ὁ ποιμένας Χριστὸς ὅμως αὐτὸ κάνει . Ἀκόμα καὶ μητέρες δίνουν τὰ παιδιά τους σὲ τροφούς, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς μᾶς τρέφει μὲ τὸ δικό Του αἷμα. Δεύτερον Ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο ἐπιτυγχάνεται στὸν μέγιστο βαθμὸ διὰ τῆς θείας Εύχαριστίας.

Δι’ αὐτῆς γινόμαστε ἕνα μὲ τὸν Χριστὀ. Κι ὅταν οἱ ἄνθρωποι πλησιάζουν τὸν Θεό, πλησιάζουν καὶ μεταξύ τους. Κι ὅταν ἑνώνονται μὲ τὸν Θεό, ἑνώνονται καὶ μεταξύ τους καὶ γίνονται ἕνα σῶμα. Τρίτον, στὴν Θεία Εὐχαριστία ξεπλένεται ἡ ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου.

Στὴν ἐξομολόγηση δίδεται ἡ ἄφεση, μὲ τὴν Θεία Εὐχαριστία τίθεται ἡ σφραγίδα τῆς ἀφέσεως. Καὶ τέταρτον, ἡ Θεία Εὐχαριστία μᾶς ἐνισχύει πολὺ στὸν πνευματικό μας ἀγώνα, ἰδίως κατὰ τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ.

Ὅπλο ἀκαταμάχητο εἶναι ἡ Θεία Εὐχαριστία, γιατί δὲν παίρνουμε ἁπλῶς τὴν Χάρη ἀλλὰ τὸν χαριτοδότη, ὄχι τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι μὲ τὴν Θεία Κοινωνία γινόμαστε «καθάπερ λέοντες πῦρ πνέοντες» καὶ γινόμαστε φόβος γιὰ τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ». Ἡ Θεία Εὐχαριστία συντρίβει τὸν θάνατο, νικάει τὴν ἁμαρτία.

Τὸ πᾶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς. Πῶς θὰ ἀξιοποιήσουμε τὸ δῶρο. Χρειάζεται σωστὴ προετοιμασία μὲ ἐξομολόγηση, ὥστε ἡ θεία κοινωνία νὰ γίνεται εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ὄχι εἰς κρῖμα ἠ εἰς κατάκριμα.

Μετὰ τὴν ὁμιλία ἀκολούθησε τὸ Ἐνοριακὸ Ἀρχονταρίκι, ὅπου ὁ π. Ἀστέριος συζήτησε μὲ τὸ ἀκροατήριο ἀπαντώντας σὲ ἐρωτήματα καὶ ἀπορίες.

Στὴν συνέχεια ἔγινε Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ἡ ἡμέρα ἔκλεισε μὲ Δοξολογία, Ἀρτοκλασία καὶ Μικρὰ Ἀγρυπνία.

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.