Οἱ εορταστικὲς ἐκδηλώσεις τῆς ἡμέρας ξεκίνησαν μὲ Ἑσπερινὸ καὶ ἱερὰ παράκληση στὸν ὅσιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, στὸν ὁποῖο ἦταν ἀφιερωμένη ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
Γιὰ τὸν ὅσιο Ἐφραὶμ μίλησε ὁ π. Σπυρίδων Βασιλᾶκος, Προϊστάμενος τoῦ Ἱεροῦ Προσκυνηματικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ Θηβῶν καὶ ὑπεύθυνος τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ Βοιωτικὴ Ἐκκλησία fm 99,2.
Τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας ἦταν: «Ἔλα φῶς. Συνάντηση μὲ τὸν Ὅσιο Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη».
Ὁ π. Σπυρίδων μὲ τὴν θέρμη τοῦ λόγου του καὶ μὲ τὴν παλλόμενη ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Ὅσιο καρδιά του ἔκανε τὸ ἀκροατήριο νὰ παρακολουθεῖ ἐκστατικὸ καὶ μὲ ἀμείωτη προσοχὴ ὅσα ἡ ἀγαπῶσα καρδία του εἶχε νὰ καταθέσει γιὰ τὸν Ὅσιο Ἐφραίμ.
Ὁ Ὅσιος, εἶπε ὁ π. Σπυρίδων, ἀπέκτησε σπουδαῖο πνευματικὸ ὑπόβαθρο ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του. Ἀπὸ τὸν ἱερέα παπποῦ του πῆρε σπουδαῖα μαθήματα τὰ δάκρυα, τὸν σταυρὸ τῆς ἱερωσύνης καὶ τὴν θεία Λειτουργία. Ἀπὸ τὸν πατέρα του, τὸν μόχθο στὴν ἐργασία καὶ τὴν ὑπερβολικὴ τιμιότητα. Καὶ ἀπὸ τὴν μητέρα του τὴν ἐλεημοσύνη, τὴν ὑπομονή, τὴν σιωπὴ καὶ τὴν προσευχή.
Ὅταν τελείωσε καὶ τὸ ἑξατάξιο Γυμνάσιο στὴ Θήβα, προσπάθησε νὰ ἀποκατασταθεῖ ἐπαγγελματικά, δίνοντας ἐξετάσεις στὴ σχολὴ Χωροφυλακῆς, στὴ Σχολὴ Ἰκάρων καὶ στὴ Σχολὴ Ταχυδρόμων. Ἀπορρίφθηκε καὶ ἀπὸ τὶς τρεῖς σχολές.
Ἀλλὰ καὶ στὸ στρατὸ δὲν τὸν δέχτηκαν ἐξαιτίας κάποιου δερματικοῦ προβλήματος. Ἀργότερα ὁ ἴδιος ἔλεγε: Τί ζήτησα ἀπὸ τὸν Θεό; Νὰ γίνω Χωροφύλακας ἢ Ἰκαρος ἢ Ταχυδρόμος. Καὶ μοῦ τὰ ἔδωσε ὅλα σὲ ἕνα: ἔγινα μοναχός. Γιατὶ τί εἶναι ὁ μοναχός; Καὶ ταχυδρόμος εἶναι, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν ἀπὸ τὸν μοναχὸ νὰ μεταφέρει τὰ αἰτήματά τους στὸν Θεό, καὶ Χωροφύλακας εἶναι, ἀφοῦ φυλάει τὶς αἰσθήσεις του ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ Ἴκαρος εἶναι γιατὶ κάνει πτήσεις πνευματικές.
Στὸ Ἅγιο Ὄρος συνάντησε δυσκολίες, γιατὶ εἶχε σκληροὺς γεροντάδες. Κι ὅταν κάποτε τὸν εἶδε λυπημένο κάποιος καὶ τοῦ εἶπε ὅτι στὸ Ἅγιο Ὄρος καπνίζουν πολλὰ τζάκια, ὁ Ὅσιος ἀπάντησε: Ναί, ἀλλὰ γιὰ μένα ἡ Παναγία ἄναψε αὐτὸ τὸ τζάκι.
Γιὰ τὴν προσευχὴ ὁ Ὅσιος ἔλεγε: Αὐτὸ ποὺ λὲς στὴν προσευχή σου πρέπει νὰ συμβαδίζει μὲ αὐτὸ ποὺ ζεῖς. Δὲν μπορεῖς νὰ λὲς ἐλεησόν με καὶ νὰ μὴν ἐλεεῖς. Στὴν προσευχὴ πτύεις αἷμα. ἡ προσευχὴ εἶναι μάχη. Ὅταν προσεύχεσαι μὲ καρδία συντετριμμένη καὶ τεταπεινωμένη ὁ διάβολος φεύγει, γιατὶ οἱ πληγὲς τῆς ταπεινωμένης ψυχῆς τοῦ θυμίζουν τὶς πληγὲς τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸν Σταυρό.
Χαρακτηριστικὸ τοῦ Ὁσίου Έφραὶμ ἦταν τὰ δάκρυα. Τὰ μάτια του ἔτρεχαν ποτάμι. Ὅταν λειτουργοῦσε, τὰ καλύμματα τῆς Ἁγίας Τραπέζης μούσκευαν.
Σὲ κάθε θεία Λειτουργία ἔβλεπε τὸν Χριστό. Καὶ ἔλεγε ὁ ταπεινὸς Γέρων Ἐφραίμ: Τὸν Χριστὸ τὸν βλέπουν ἢ οἱ πολὺ καθαροὶ καὶ ἅγιοι, ποὺ ἐγὼ δὲν εἶμαι, ἢ οἱ πολὺ ἁμαρτωλοὶ γιὰ νὰ συνετιστοῦν. Σ’αὐτοὺς ἀνήκω κι ἐγώ.
Μεγάλη σημασία ἔδινε καὶ στὴν μνημόνευση τῶν ὀνομάτων στὴν θεία Λειτουργία. Ἔλεγε: ἡ μνημόνευση καὶ τὸ κομποσκοίνι εἶναι τὸ σκοινὶ ποὺ θὰ ρίξεις καὶ θὰ τραβήξεις μιὰ ψυχὴ ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ ἴδιος εἶχε τέτοια ἐμπειρία.
Γιὰ τὴν ἐξομολόγηση, ἔλεγε προτρέποντας κάποιον νὰ ἐξομολογηθεῖ: ἕνα βῆμα εἶναι ὁ παράδεισός σου. Κάνε τὸ βῆμα.
Οἱ πολὺ καθαροὶ ἄνθρωποι, ὅπως ὁ ὅσιος Ἐφραίμ, τόνισε ὁ π. Σπυρίδων, δημιουργοῦν καὶ καθαρὲς σχέσεις. Τέτοια ἦταν ἡ σχέση τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ μὲ τὸν Ἰωσὴφ τὸν Ἡσυχαστή.
Ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ κοιμήθηκε στὶς 27/2/1998.
Μετὰ τὴν ὁμιλία ἀκολούθησε ἐνοριακὸ ἀρχονταρίκι, ὅπου ὁ π. Σπυρίδων Βασιλᾶκος συζήτησε μὲ τὸ ἀκροατήριο θέματα ὀρθοδόξου πνευματικότητος.
Ἡ ἡμέρα ἔκλεισε μὲ τὸ Μικρὸ Ἀπόδειπνο μετὰ Χαιρετισμῶν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Μονολόγιστη Εὐχὴ ὑπὲρ καταπαύσεως τῆς ἀσθένειας τοῦ κορωνοϊοῦ, Δοξολογία καὶ βραδινὴ θεία Λειτουργία. Τὴν θεία Λειτουργία ἐτέλεσε ὁ π. Ἀθανάσιος Τσίτσος, ἐφημέριος Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Κορωπίου καὶ μίλησε μὲ θέμα: Ἡ Ὁσία Σοφία τῆς Κλεισούρας».
Προσθήκη σχολίου