ΤΣΑΜΗΔΕΣ: Οι «Τσάμηδες» φτιάχνουν προκλητικά ποδοσφαιρικές ομάδες με τον τίτλο «Τσαμουριά»! Toυ π. Ηλία Μάκου. Οι προκλήσεις των "Τσάμηδων", που ανιστόρητα προβάλλουν διεκδικήσεις κατά της Θεσπρωτίας, δεν έχουν τέλος...
Έφτασαν στο σημείο να φτιάξουν “εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Δημοκρατίας της Τσαμουριάς» με διεθνή μάλιστα παρουσία, ενώ υπάρχει και ερασιτιεχνική ομάδα με την ονομασία “Τσαμουριά”.
Βέβαια οι αξιώσεις τους σε βάρος της Θεσπρωτίας δεν εδραιώνονται ιστορικά, αλλά με διάφορους τόπους προσπαθούν να πρωθήσουν τις άνομες επιδιώξεις τους, στηριζόμενοι σ’ έναν αρρωστημένο εθνικισμό και μεγαλοϊδεατισμό, που καλλιεργείται από ακραίους κύκλους στην Αλβανία.
Η «εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Δημοκρατίας της Τσαμουριάς», που εμφανίζει ως έδρα την Ολανδία, συμμετέχει σε τουρνουά ποδοσφαίρου που οργανώνει η CONIFA (είναι μέλος της από το 2018), μια οργάνωση που αποκαλείται Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών και συγκεντρώνει ομάδες από «χώρες», περιοχές, που διεκδικούν αυτονομία ή μειονοτικές ομάδες από όλες τις ηπείρους.
Ακόμη υπάρχει στην Αλβανία και η ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα “Τσαμουριά“, της οποίας οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν, πολύ ορθά, πρόσφατα τη συμμετοχή σε διεθνές τουρνουά της Κρήτης, λόγω του ονόματος, αλλά και του εμβλήματος του βασιλιά Πύρρου στις φανέλες.
Να σημειωθεί ότι μετά το 1990 και την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία ξεκίνησε συστηματικά η προπαγάνδα των “Τσάμηδων”.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αλβανίας από τους Χότζα και Αλία το ζήτημα των «Τσάμηδων» είχε περάσει ουσιαστικά στο περιθώριο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Χότζα τους αντιμετώπισε στην αρχή, που κατέφυγαν στην Αλβανία, με δυσπιστία και τους συμπεριφέρθηκε δυσμενώς, γιατί δεν τους εμπιστευόταν και επιδίωξή του αρχικά ήταν να επιστρέψουν στην Ελλάδα(!). Θεωρήθηκαν συνεργάτες των Ιταλών και των Γερμανών και γι’ αυτό ένα μέρος τους μετακινήθηκε προς τα βόρεια της χώρας, στο Δυρράχιο, στο Φίερι και την Αυλώνα.
Μετά από μεγάλο διάστημα σιωπής γύρω από τους «Τσάμηδες», με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία το 1991, το ζήτημά τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα πρόβλημα, που ανακύπτει συχνά, και το οποίο φυσικά δεν αναγνωρίζει η Ελλάδα.
Οι “Τσάμηδες” προσπάθησαν να ξαναγράψουν την ιστορία, τονίζοντας πως ουδέποτε συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ή τους Ιταλούς και πως έπεσαν θύματα της ελληνικής εκδικητικότητας, κάνοντας λόγο, περί «εθνοκάθαρσης», ενώ εκείνοι την επιχείρησαν στη Θεσπρωτία κατά την γερμανοϊταλική κατοχή.
Το “Τσάμικο” αποτελεί παράμετρο του αλβανικού επεκτατισμού και παρασκηνιακά συντηρείται απ’ όλες τις αλβανικές κυβερνήσεις. Μόνιμη θέση της Ελλάδας στις αλβανικές αξιώσεις είναι ότι «θέμα Τσαμουριάς» δεν υφίσταται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά δεν οφείλει να είναι σε εγρήγορση και να δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις, όταν χρειάζεται.
Τα ιστορικά πράγματα είναι απλά, όταν προσεγγίζονται αχρωμάτιστα, απροκατάληπτα, αναλλοίωτα, με καθαρή ενόραση και λογική. Διαφορετικά αναπτύσσονται καταστάσεις, που δεν είναι κανονικές, αλλά κατασκευασμένες, και πυροδοτούν αδικαιολόγητες εντάσεις και οριοθετούν παθογενείς εξελίξεις, με το φοβερό κίνδυνο κάποιοι να πιστέψουν τις αναλήθειες, χωρίς επαρκείς λόγους.
Απέναντι στον Αλβανικό αλυτρωτισμό, που, αλλοιώνοτας και διαστρεβλώνοντας και αγνοώντας την αμείλικτη ιστορική πραγματικότητα, μιλάει για “την πατρίδα της Τσαμουριάς”(!) και “περί γενοκτονίας των “Τσάμηδων” από τους Έλληνες”(!) είναι ανάγκη να τονισθεί η λανθάνουσα κατάσταση των παράλογων και ακραίων διεκδικήσεων, όταν μάλιστα η αλήθεια είναι τόσο αποκαλυπτική.
Και να αναδειχθεί ότι, μακριά από τις σκιές του παρελθόντος, χωρίς να εγείρονται αστήρικτες απαιτήσεις, σ’ ένα ανύπαρκτο ζήτημα, όπως είναι το “Τσάμικο”, μπορούν οι δύο λαοί, ο Αλβανικός και ο Ελληνικός, που έχουν πολλά κοινά και ενωτικά στοιχεία, να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν κλίμα εποικοδομητικής συνεργασίας, μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες, με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας, που θα διασφαλίσει και την Ευρωπαϊκή πορεία της γειτονικής χώρας.
