Αδελφέ μου ξέρεις τι θα πει να κρίνεις τον αδελφό σου;
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Ανοίγεις έναν λάκκο και τον θάβεις ζωντανό.
Και πώς θα έβρεις έλεος εις τον Θεό εσύ που έχεις τόσες αμαρτίες; Όταν σου φωνάζει ο Θεός “γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Εγώ δεν τον βλέπω, τον βλέπεις εσύ;” Και γίνεται το αντίστροφο εσύ που γίνεσαι ο κριτής, καταδικάζεσαι και ο άλλος τον οποίο κρίνεις, σώζεται. Ας προσέξουμε αδερφοί μου τη ζωή μας, μην ανοίγετε το στόμα σας να κρίνετε άφοβα, χωρίς να φοβάστε, χωρίς να τρέμετε, χωρίς να έχετε τον φόβο του Θεού.
Μη λιθοβολείτε τους άλλους. Πρόσεξε τον εαυτό σου, διότι εάν τον προσέξεις θα ακούσεις εκείνο το οποίο είπε εις την πόρνην γυναίκα ο Κύριος όταν την έπιασαν επ’ αυτοφώρω να μοιχεύει, να απατά τον άντρα της. Ο νόμος ήτω να λιθοβοληθεί. Και έπιασαν λίθους εις στα χέρια των και επλησίασαν το Χριστό για να τον παγιδεύσουν.
Του λέγουν “την πιάσαμε αυτή επ’ αυτοφώρω να αμαρτάνει και ο νόμος λέει να τη λιθοβολήσουμε, τι να κάνουμε τώρα;” Ο Κύριος έσκυψε χάμω και έγραφε. Τι έγραφε; «Ο αναμάρτητος βαλέτω πρώτος τον λίθον». Εκείνος που είναι αναμάρτητος να πετάξει την πρώτη πέτρα εναντίον αυτής της γυναικός. Κι όπως κρατούσαν τις πέτρες τις έριξαν χάμω και έφυγαν, εξαφανίστηκαν.
Ο Κύριος έκανε ότι δεν έβλεπε και ψήλωσε τα μάτια Του επάνω και είδε εκείνη τη γυναίκα θλιμμένη. Της λέει “ουδείς σε κατέκρινεν;” “Ουδείς Κύριε”. “Ούτε εγώ σε κατακρίνω, πήγαινε και μην ξαναμαρτήσεις”. Ναι αδερφοί μου ας προσέξουμε το μέγα τούτο αμάρτημα. Το φοβερό. Αυτό το αμάρτημα το οποίο δεν μπορεί να το φτάσει τίποτε άλλο.
Διότι εκείνος που κρίνει, θα κριθεί. Να παρακαλούμε το Θεό και να προσευχόμεθα για όλο τον κόσμο. Για τους αδελφούς μας, για τους μισούντας και αγαπώντας ημάς. Για να αξιωθούμε και της Κρίσεως της Δικαίας του Θεού εις την Βασιλεία Του την Επουράνιο, της οποίας είθε να γίνουμε κληρονόμοι. Αμήν.