Η Παναγία τρέχει αμέσως να μας Βοηθήσει. Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι; Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή µας όποτε δεν έχουμε, µας αφήνει, για να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά.
Όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου, μια φορά, αμέσως μετά την αγρυπνία της Παναγίας με έστειλε ένας Προιστάμενος να πάω ένα γράμμα στην Μονή Ιβήρων.
Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της μονής και να περιμένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν με το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο μοναστήρι μας – απόσταση μιαμιση ώρα με τα πόδια.
Ήμουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο, μέχρι της Μεταμορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ημέρα της Μεταμορφώσεως έτρωγα, και μετά μέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.
Έφυγα λοιπόν αμέσως μετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω μαζί μου λίγο παξιμάδι. Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράμμα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιμένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευμα, αλλά αργούσε να έρθη.
Άρχισα εν τω μεταξύ να ζαλίζωμαι.
Πιό πέρα είχε μια στοίβα από κορμούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα με τον λογισμό μου:
Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόμερα, για να μη με δη κανείς και αρχίση να με ρωτάη τι έπαθα.
Όταν κάθησα, μου πέρασε ο λογισμός να κάνω κομποσκοίνι στην Παναγία να μου οικονομήση κάτι.
Γνωρίζετε γιατί φοράμε κομποσχοίνι και τι συμβολίζουν οι κόμποι του;
Αλλά αμέσως αντέδρασα στον λογισμό και είπα:
Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πράγματα θα ενοχλής την Παναγία;
Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωμί, δύο σύκα και ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλι. «Πάρε αυτά, μου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε.
Ε, τότε διαλύθηκα με έπιασαν τα κλάματα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζη και για τις μικρότερες λεπτομέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!
