Αγία Μαρίνα: Η προσευχή της πριν το μαρτύριο- Παράκληση στην προστάτιδα των παιδιών

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τά Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Παρθενομάρτυς τοῦ Σωτῆρος Μαρίνα, ὡς παῤῥησίαν πρὸς Αὐτὸν κεκτημένη, πάσης ἀνάγκης ῥύου καὶ κακώσεως, καὶ παντοίων θλίψεων, καὶ παθῶν καὶ κινδύνων, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας, τῷ ἁγίῳ ναῷ σου, καὶ ἐκζητοῦντας Μάρτυς εὐλαβῶς, τὴν σὴν θερμὴν προστασίαν ἑκάστοτε.

Ἦχος δ ‘.Ταχύ προκατάλαβε.
Ανδρείαν και φρόνησιν σύ κεκτημένη, σεμνή, άνδρείως κατεπάτησας όφιν άρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε ήσχυνας Όλυβρίου τάς Πίκρας Τιμωρίας ηύφραvας. Άσωμάτων τάς χορείας άθλοΰσα, διό άπαύστως πρέσβευε Χριστώ, εις τό σωθήναι ημάς.

Και νῦν.Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
Μαρίνα, δίδου ἡμῖν σὴν χάριν, Γερασίμου.

ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Μαρίνα Παρθένων ἡ καλλονή, καὶ δόξα Μαρτύρων, καθικέτευε ἐκτενῶς, διδόναι συγχώρησιν πταισμάτων, τοῖς προσιοῦσιν θερμῶς τῇ πρεσβείᾳ σου.

Ἁπάσης ἀνάγκης καὶ προσβολῆς, ἀτρώτους συντήρει, τοὺς προσπίπτοντας εὐλαβῶς, Μαρίνα τῇ θείᾳ σου εἰκόνι, καὶ τὴν θερμήν σου αἰτοῦντας βοήθειαν.

Ῥοαῖς καὶ ἀρδείαις ταῖς μυστικαῖς, Μαρίνα θεόφρον, ὧνπερ εἴληφας δωρεῶν, τοὺς ἄνθρακας σβέσον τῶν παθῶν μου, καὶ τὴν κατ’ ἄμφω ὑγείαν μοι δώρησαι.

Θεοτοκίον.
Ἰσχὺν ἡμῖν δίδου κατὰ παθῶν, Κεχαριτωμένη παντευλόγητε Μαριάμ, καὶ παῦσον ψυχῆς μου τὴν ὀδύνην, τὸν ἰατρὸν τῶν ψυχῶν ἡ κυήσασα.

ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Νοσημάτων παντοίων καὶ πολλαπλῶν θλίψεων, καὶ ἐπηρειῶν ὀλεθρίων, τοῦ πολεμήτορος, ἡμᾶς ἀπάλλατε, Μεγαλομάρτυς Μαρίνα, ταῖς πρὸς τὸν Νυμφίον σου, θερμαῖς δεήσεσιν.

Ἀθληφόρων λαμπρότης νύμφη Χριστοῦ πάνσεμνε, καὶ τῶν εὐσεβῶν προστασία, Μαρίνα ἔνδοξε, πάσης στενώσεως, καὶ δυσπραγίας ἐν βίῳ, ἀσινεῖς διάσωζε, τοὺς σὲ γεραίροντας.

Δοξασθεῖσα ἀξίως παρὰ Χριστοῦ πάνσεμνε, πάσης τῶν παθῶν ἀδοξίας, καὶ πάσης θλίψεως, ἀτρώτους φύλαττε, Παρθενομάρτυς Μαρίνα, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας, τῇ ἀντιλήψει σου.

Θεοτοκίον.
Ἱλασμὸν ἡμῖν αἴτει καὶ τῶν παθῶν ἴασιν, καὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ κινδύνων τὴν ἀπολύτρωσιν, Παρθένε ἄχραντε, τοῖς προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, τὸ τῆς Σῆς κυήσεως, μέγα μυστήριον.

Διάσωσον, Παρθενομάρτυς Μαρίνα ταῖς σαῖς πρεσβείαις, πάσης βλάβης καὶ νοσημάτων καὶ θλίψεων, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις και το Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Πρεσβείᾳ τῇ σῇ μετὰ σπουδῆς προστρέχοντες, Μαρίνα σεμνή, λαμβάνομεν πᾶν αἴτημα· σὺ γὰρ παρέχεις ἅπασι, καὶ ψυχῶν καὶ σωμάτων τὴν ἴασιν, καὶ διαλύεις δεινὰς συστροφάς, ἀεὶ καθ’ ἡμῶν τοῦ παναλάστορος.

ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Δεδεγμένη πανεύφημε, τὴν τῶν ἰαμάτων θείαν ἐνέργειαν, μὴ ἐλλείπῃς βλύζειν πάντοτε, τοῖς σοὶ προσιοῦσιν ῥῶσιν ἄφθονον.

Ὀδυνῶν ἀπαλλάττονται, καὶ πολυειδῶν σεμνὴ περιστάσεων, οἱ προστρέχοντες τῷ οἴκῳ σου, καὶ τὴν θείαν χάριν σου κηρύττοντες.

Ὑπὲρ πάντων ἱκέτευε, τὸν σὸν ὦ Μαρίνα Νυμφίον πάντοτε, πειρασμῶν διδόναι λύτρωσι, τοῖς εἰλικρινῶς σε μακαρίζουσι.

Θεοτοκίον.
Ἡ τὸν πάντων δεσπόζοντα, τέξασα Παρθένε σαρκὶ δι’ ἔλεος, δεσποτεία τοῦ ἀλάστορος, τὸν ῥερυπωμένον νοῦν μου λύτρωσαι.

ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Μάρτυς ἀληθής, ἀνεδείχθης τοῦ Παντάνακτος, ἐναθλήσασα Μαρίνα καρτερῶς· διὰ τοῦτο τῇ σῇ χάριτι προστρέχομεν.

Ἴασαι ψυχῶν, καὶ σωμάτων τὰ συντρίμματα, τῶν ἐν πίστει προσιόντων σοι σεμνή, ὡς θαυμάτων δεδεγμένη χάριν ἄφθονον.

Νέκρωσον ἐχθροῦ, τοῦ δολίου τὰ βουλεύματα, ἃ τεκταίνει ὦ Μαρίνα καθ’ ἡμῶν, ἐν εἰρήνῃ συντηροῦσα τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Θεοτοκίον.
Σάρκα προσλαβών, ἐξ αἱμάτων Σου Πανάμωμε, ὁ τοῖς πᾶσι τὴν ζωὴν ἀεὶ διδούς, προστασίαν Σε ἡμῶν θερμὴν ἀνέδειξε.

ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἡλίου, τοῦ νοητοῦ ταῖς ἀκτῖσι, λαμπομένη καλλιμάρτυς Μαρίνα, διασκεδάζεις παθῶν πάντα ζόφον, καὶ ἀκαθάρτων πνευμάτων ἐπήρειαν, καὶ εὐφροσύνης θεῖον φῶς, ἀνατέλλεις τοῖς σὲ μακαρίζουσι.

Ναμάτων, τῶν νοητῶν πληρουμένη, ἐκ πηγῶν τοῦ σωτηρίου Μαρίνα, βλῦσον ἡμῖν, γλυκασμὸν σωτηρίας, καὶ δροσισμὸν θεϊκῆς ἀγαθότητος, ὡς κεκτημένη πρὸς Χριστόν, παῤῥησίαν πολλὴν καλλιπάρθενε,

Χειμάζει, παθῶν ποικίλων χειμών με, καὶ καθέλκει πρὸς βυθὸν ἀπωλείας, ἀλλ’ ὡς λιμένι τῷ θείῳ ναῷ σου, καταφυγὼν ὦ Μαρίνα κραυγάζω σοι· τῶν ἐπελθόντων μοι δεινῶν, διὰ τάχους ἐξάρπασον δέομαι.

Θεοτοκίον.
Ἀφράστως, τὸν Ποιητὴν τῶν ἁπάντων, μετὰ σώματος τεκοῦσα Παρθένε, ἀναλλοιώτως ἀτρέπως ὡς οἶδε, δι’ εὐσπλαγχνίαν ὁ μόνος φιλάνθρωπος, διέλυσας τὴν τοῦ Ἀδάμ, τῷ Σῷ τόκῳ κατάραν Πανάμωμε.

Διάσωσον, Παρθενομάρτυς Μαρίνα ταῖς σαῖς πρεσβείαις, πάσης βλάβης καὶ νοσημάτων καὶ θλίψεων, τοὺς ἐκζητοῦντας τὴν θείαν σου προστασίαν.

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Αἴτησις και ευθύς το Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Παρθενομάρτυς Μαρίνα θεόνυμφε, τὰς ἱκεσίους φωνὰς ἡμῶν πρόσδεξαι, καὶ πλήρου ἡμῶν τὰ αἰτήματα, τῇ πρὸς Χριστοῦ δεδομένῃ σοι χάριτι, πταισμάτων αἰτοῦσα ἡμῖν ἄφεσιν.

Προκείμενον.
Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου.
Στ. Καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου.

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (Κεφ. κε΄ 1-13)
Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην. Ὁμοιώθη ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί. Αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. Μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. Τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. Αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσει ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. Ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Δόξα.
Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου πρεσβείαις έλεήμον έξάλειψον τα πλήθη των έμών εγκλημάτων.

Καὶ νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις έλεήμον έξάλειψον τα πλήθη των έμών εγκλημάτων.

Στ. Ἐλέησόν με, ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Νύμφη ἀδιάφθορος, καὶ θαυμαστὴ Ἀθληφόρος, ὦ Μαρίνα πέφηνας, τοῦ Χριστοῦ ἀθλήσασα θείῳ ἔρωτι, καὶ πολλῆς χάριτος, Μάρτυς ἠξιώθης· διὰ τοῦτό σου δεόμεθα, ἐκ πάσης θλίψεως, καὶ ὀδυνηρῶν περιστάσεων, καὶ νόσων καὶ κακώσεων, ἀβλαβεῖς ἡμᾶς διαφύλαττε, τοὺς ἐν εὐλαβείᾳ, προστρέχοντας τῷ θείῳ σου ναῷ, καὶ τῇ ἁγίᾳ εἰκόνι σου, πάνσεμνε προσπίπτοντας.

Σὼσον ὀ Θεός τον λαό σου…

ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ῥῶσιν θείαν πηγάζει, ἡ ἁγία εἰκών σου, Μαρίνα ἔνδοξε, ᾗ πίστει προσιόντες, ὑμνοῦμέν σου τοὺς ἄθλους, καὶ συμφώνως κραυγάζομεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ἰατρεύειν μὴ παύσῃ, τὰς δεινὰς καχεξίας, καὶ τὰ νοσήματα, Μαρίνα Ἀθληφόρε, τῶν πίστει προσιόντων, τῷ ναῷ σου ἑκάστοτε, καὶ ἐκζητούντων τὴν σήν, θερμῶς ὀξεῖαν χάριν.

Νοῦν ἀλάστορα Μάρτυς, τῇ στεῤῥᾷ σου ἀθλήσει, καταπεπάτηκας· αὐτοῦ οὖν τῆς κακίας, Μαρίνα Ἀθληφόρε, τοὺς βοῶντας ἀπάλλατε· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Θεοτοκίον.
Γηγενῶν τὴν οὐσίαν, νεκρωθεῖσαν ἀπάτῃ, τοῦ πολεμήτορος, ἐζώωσας Παρθένε, Χριστὸν τὸν Ζωοδότην, ἀποῤῥήτως κυήσασα, τὴν τῶν ἁπάντων ζωήν, καὶ λυτρωτὴν τοῦ κόσμου.

ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἐν τῷ ναῷ σου, οἱ προσιόντες Μαρίνα, θᾶττον ῥύονται ἐκ πάσης δυσχερείας, καὶ τῆς ἀρωγῆς σου, κηρύττουσι τὴν χάριν.

Ῥῦσαι Μαρίνα, τῆς ἐπελθούσης ἀνάγκης, τοὺς προσπίπτοντας τῇ θείᾳ σου πρεσβείᾳ, καὶ παράσχου πᾶσι, χαρὰν καὶ εὐφροσύνην.

Ἀῤῥωστημάτων, καὶ χαλεπῶν συμπτωμάτων, ἀπολύτρωσαι Μαρίνα Ἀθληφόρε, τοὺς ἐκδεχομένους, τὴν θείαν ἀρωγήν σου.

Θεοτοκίον.
Σὺ εἶ Παρθένε, Χριστιανῶν ἡ προστάτις· διὸ ἅπαντες τῇ Σῇ σπεύδομεν σκέπῃ, ἵνα λυτρωθῶμεν, πολυειδῶν σκανδάλων.

ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἰάσεων Μαρίνα, βλύζουσα τὰ ῥεῖθρα, ἀσθενειῶν κατακλύζεις τὸν βόρβορον, καὶ τὴν ὑγείαν παρέχεις τοῖς σὲ γεραίρουσι.

Μεγίστων χαρισμάτων, κατηξιωμένη, μεγάλων πόνων καὶ θλίψεων λύτρωσαι, Μεγαλομάρτυς Μαρίνα τοὺς εὐφημοῦντάς σε.

Ὁ ἅγιος ναός σου, πάντας ἁγίαζει, τοὺς ἐν αὐτῷ μετὰ πίστεως σπεύδοντας· διὸ Μαρίνα ὑμνοῦμεν τὰς ἀντιλήψεις σου.

Θεοτοκίον.
Ὑψίστου χαῖρε Μῆτερ, Κεχαριτωμένη· χαῖρε Παρθένε Ἀγγέλων Βασίλισσα, καὶ τῶν βροτῶν σωτηρία καὶ καταφύγιον.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις τῶν Παρθένων ἡ καλλονή, καὶ Μαρτύρων δόξα, ὦ Μαρίνα νύμφη Χριστοῦ· χαίροις προστασία, ἡμῶν καὶ θυμηδία, τῶν καυχωμένων Μάρτυς, τοῖς θαυμασίοις σου.

Νύμφη τοῦ Σωτῆρος περικαλλής, Τούτῳ προσελθοῦσα, διανοίᾳ εἰλικρινεῖ, γέγονας Μαρίνα, καὶ ἤθλησας ἀνδρείως, ὡς τετρωμένη Μάρτυς, Τούτου τῷ ἔρωτι.

Χαίρουσα ἐκήρυξας τὸν Χριστόν, καὶ εὐτονωτέρα, αἰκισμάτων ὀδυνηρῶν, ῥώμῃ θεοσδότῳ, Μαρίνα ἀνεδείχθης, καὶ τοῦ ἐχθροῦ καθεῖλες τὰ μηχανήματα.

Τοῦ πυρὸς ὑπήνεγκας τὴν ὁρμήν, καὶ πυρὶ ἀΰλῳ, φλέγεις ὕλην τὴν τῶν παθῶν, ἔνδοξε Μαρίνα, Χριστοῦ Παρθενομάρτυς, καὶ πᾶσιν ἀναβλύζεις, χάριν σωτήριον.

Πίστει προσιόντες τῷ σῷ ναῷ, ἔνδοξε Μαρίνα, πάσης βλάβης τοῦ πονηροῦ, λυτρούμεθα θᾶττον, τῇ σῇ ἐπιστασίᾳ, καὶ πάσης δυσχερείας λύσιν εὐρίσκομεν.

Πλήρου τὰς αἰτήσεις τῶν εὐσεβῶν, καὶ δίδου ὑγείαν, τὴν κατ’ ἄμφω διηνεκῶς, καὶ ἁμαρτημάτων, τὴν ἄφεσιν ἐξαίτει, Μαρίνα Ἀθληφόρε, τοῖς σὲ γεραίρουσι.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομα σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Άπολυτίκιον. Ἦχος δ ‘.Ταχύ προκατάλαβε.
Ανδρείαν και φρόνησιν σύ κεκτημένη, σεμνή, άνδρείως κατεπάτησας όφιν άρχέκακον, Μαρίνα πανεύφημε ήσχυνας Όλυβρίου τάς Πίκρας Τιμωρίας ηύφραvας. Άσωμάτων τάς χορείας άθλοΰσα, διό άπαύστως πρέσβευε Χριστώ, εις τό σωθήναι ημάς.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν το ἑξῆς Τροπάριον.

Ἦχος β΄. Ότε εκ τού ξύλου.
Μάρτυς Άθληφόρε τού Χριστού, ένδοξε Μαρίνα Θεόφρον, αξιοθαύμαστε, πάσης έξελοϋ ήμάς, έπιφοράς χαλεπών, καί κινδύνων καί θλίψεων, τον τάραχον παύσον, τοϊς πιστώς προστρέχουσι, τή άντιλήψει σου, λύουσα παθών τάς εφόδους, καί ειρήνην πάσι αιτούσα, καί πλημμελημάτων άπολύτρωσιν.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.

Δίστιχον.
Μαρίνα την δέησιν ταύτην προσδέχου.
“Ην σοι οι Πατέρες τής Μονής σου πόθω προσάγουσι.

Παρακλητικός Κανών εις την Αγία Μεγαλομάρτυρα και Θαυματουργόν Μαρίνα
Ποίημα Επισκόπου Αργυρουπόλεως Σεραφείμ

†Εορτάζεται στις 17 Ιουλίου

Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τόν αἰῶνα τό ἔλεος αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

εἶτα τά Τροπάρια·

Ἦχος δ’. Ὀ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ
Τήν Ἀθλοφόρον καί Παρθένον Μαρῖναν, τήν δι’ ἁγνείας τήν ψυχήν ωραίσασαν, ἀνευφημοῦντες κράξωμεν ἐκ μέσης ψυχῆς. Μάρτυς ἀξιάγαστε, ταῖς πρεσβείαις ῥῦσαι, πάντας τούς τιμῶντας σε, τοῦ λιμοῦ καί λοιμοῦ τε, καί πάσης ἄλλης βλάβης τοῦ ἐχθροῦ, ὅπως ὑμνῶμεν ενθέως τήν Μνήμην σου.

Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομεν, ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἷ μή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβέβουσα, τις ἡμᾶς ἐρρύσατο, ἐκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν ἐῷς νῦν ἐλευθέρους: Ούκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα , ἐκ Σου, σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιον Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι Σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον Σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον Σου μόσχους.

Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: Ἐν τοῖς Θεοτοκίοις Σεραφείμ.

Ὠδή ἀ’. Ἦχος πλ δ’ Ὑγράν διοδεύσας.
Σκιρτῶσαι, Μαρῖνα, ἐν οὐρανῶ, καί τῶν τοῦ ὑψίστου, πληρουμένη μαρμαρυγῶν, φώτισον τόν νοῦν μου σαῖς πρεσβείαις, καί σκοτασμοῦ τῶν παθῶν με ἀπάλλαξον.

Θερμῶς ἱκετεύω σε ὁ οἰκτρός, ταῖς σαῖς ἱκεσίαις, ὦ Μαρῖνα Μάρτυς Χριστοῦ, δυσχερῶν τοῦ βίου λύτρωσαί με, καί τῶν παθῶν μου τόν τάραχον κόπασον.

Μέγα τό κατόρθωμα σου, Σεμνῇ, δράκοντα γάρ μέγαν, ἐταπείνωσας εὐθαρσῶς, κάμε ὅθεν δώρησαι, Μαρῖνα, περιφρονήσαι αὑτοῦ τά σοφίσματα.

Θεοτόκιον.
Σύ εἷ, Παρθένε ἄσπιλε, τῆς ἐμῆς, διανοίας θάρρος, καί ἐλπίς μου τῆς ταπεινῆς, ψυχῆς καί καρδίας ταλαιπώρου, σύ εἷ τό φώς, ἡ ζωή καί ἀνάστασις.

Ὠδή γ ’. Σύ εἷ στερέωμα.
Χαίρουσα, Πανόλβιε, ἐν Οὐρανοῖς σύν τοῖς Μάρτυσι, πάντας ἡμᾶς, φρούρησον εὐχαῖς σου, καί παθῶν ἐλευθέρωσον.

Σκέπην τήν Εἰκόνα σου, Σοφή Μαρῖνα, οἰόμενοι, δαιμονικάς, φεύγομεν παγίδας, καί δεινῶν ἐκλυτρούμεθα.

Ὕμνον εὐχαριστήριον, ὁ σός οἰκέτης προσφέρω σοι, διασωθείς, δεινῆς ἀσθενείας, ὦ Μαρῖνα, πρεσβείαις σου.

Θεοτόκιον.
Ἔχω σε, Πανάσπιλε, βίου προστάτιν καί τεῖχος ἄρρηκτον, διό δεινῶν, τοῦ ματαίου βίου, οὗ πτοοῦμαι τήν ἔφοδον.

Ὠδή δ’ Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐντρυφῶσα, Πανένδοξε, καί ἐνηδομένη θείαις λαμπρότησι, τῶν τιμώντων σε μνημόνευε, καί ἐκ νόσων ῥύου, ταῖς πρεσβείαις σου.

Τῶν ἁγίων αἱμάτων σου, οἱ κρουνοί Μαρῖνα, κατέσβεσαν, τήν δεινήν παθῶν μου φλόγωσιν, καί εἰς ὑγείαν με ὁδηγῆσαν.

Σταλαγμοῖς τῶν ἀομάτων σου, πᾶσαν ἀθεΐας πυράν κατέσβεσας, καί τῶν τιμώντων ἢρδευσας, τάς ψυχάς, Μαρῖνα, Θεοδόξαστε.

Θεοτόκιον.
Ῥόδον σύ τό ἀμάραντον, ὦ Παρθένε μόνη βλαστήσασα, ταῖς πρεσβείαις σου περίζωσε, τούς προστρέχοντας σοι, Μητροπάρθενε.

Ὠδή ἕ’ Φώτισον ημάς.
Φώτισον ἡμᾶς, τούς τιμῶντας σε, Θεόπνευστε, φωτί τῷ μεγάλῳ νῦν προσεγγίζουσα, καί φωτοφόρους, τάς ψυχάς ἡμῶν ἀπέργασαι.

Ῥεύμασι σεπτοῖς, τῶν αἱμάτων σου κατάσβεσον, πῦρ τό τῆς ἀπάτης καί ξήρανον ῥοῦν, τῆς δυσσεβῶν τυραννίας, Μαρῖνα Πάνσεμνε.

Θείαις καλλοναῖς, τοῦ Νυμφίου σου, ἀοίδιμε, ἐνηδομένη τῶν ὑμνούντων σε, φωτός τοῦ θείου, τάς ψυχάς εὐχαῖς σου ἔμπλησον.

Θεοτόκιον.
Ἄχραντε Σεμνῇ, θείω ὕδατι με ράντησον, καί ταῖς λιβάσι τοῦ ἐλέους σου, σταγόνας δίδου, τῶν δακρύων ὑετίζειν με.

Ὠδή στ’ Ἱλάσθητι μοι Σωτήρ.
Ἐλήλυθε φωταυγής, Σεμνή ἡ Μνήμη σου σήμερον, φωτίζουσα τούς πιστῶς, ἐν ταύτῃ τιμῶντας σε, καί σκότος διώκουσα, παθών ἀνιάτων, καί δαιμόνων ταῖς πρεσβείαις σου.

Στεφάνῳ παρθενικῷ, Χριστός, Μαρῖνα, σε ἔστεψεν, ὡς καθαράν καί ἁγνήν, καί χορῷ Παρθένων σε, δεόντως ἐσκήνωσε, διό ὑπέρ πάντων, ἡμῶν τοῦτον καθικέτευε.

Ὑμνοῦσα σύ τόν Θεόν, φωναῖς ἀπαύστοις μνημόνευε, ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, Μαρῖνα Πανένδοξε, ῥυσθῆναι ἐκ θλίψεως, λοιμικῆς τε νόσου, καί δεινῶν τοῦ πολεμήτορος.

Θεοτόκιον.
Φωνή Αρχαγγελική, Θεόν, Μαρία, ἐγέννησας, ὀν ἐξιλέωσαι νῦν, ἡμῖν ὡς ἰσχύουσα, τοῖς πίστει κραυγάζουσι, δωρηθῆναι λύσιν, τῶν πταισμάτων, Παναμώμητε.

Διάσωσον ἀπό κινδύνων, Μαρῖνα, ταῖς σαῖς πρεσβείαις, τούς ἐν πίστει εἰλικρινεῖ πρός σε καταφεύγοντας, καί ἴασαι τά πολλά ἡμῶν πάθη.

Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αῖτησις καί τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β’
Νύμφη ἐκλεκτή τοῦ Σωτῆρος, Μαρῖνα ἔνδοξε, τάς σειράς τῶν πολλῶν μου πταισμάτων διάρρηξον, παθῶν φθορᾶς καί κινδύνων ῥῦσαι, καί τήν ἀχλύν τῶν νόσων μου διασκέδασον, ταῖς πρός Θεόν λιταῖς σου, Παναοίδιμε.

Προκείμενον
Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον καί προσέσχε μοι, καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεως μου
Στίχ. Καί ἔστησεν ἐπί πέτραν τούς πόδας μου, καί κατεύθηνε τά διαβήματα μου.

Εὐαγγέλιον Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (Κεφ. θ’ 1 – 6)
Τῷ καιρῶ ἐκείνῳ, συγκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τούς δώδεκα μαθητάς αὑτοῦ ἔδωκεν αὑτοῖς δύναμιν καί ἐξουσίαν ἐπί πάντα τά δαιμόνια καί νόσους θεραπεύειν. καί ἀπέστειλεν αὐτούς κηρύσσειν τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ἰᾶσθαι τούς ἀσθενοῦντας, καί εἶπε πρός αὑτούς: Μηδέν αἴρετε εἰς τήν ὀδόν, μήτε ῥάβδους, μήτε πήραν, μήτε ἄρτον, μήτε ἀργύριον, μήτε ἀνά δύο χιτώνας ἔχειν. Καί εἰς ἤν ἀν οἰκίαν εἰσέλθητε, ἐκεῖ μένετε καί ἐκεῖθεν ἐξέρχεσθε. Καί ὅσοι ἀν μή δέξονται ὑμᾶς, ἐξερχόμενοι ἀπό τῆς πόλεως ἐκείνης καί τόν κονιορτόν ἀπό τῶν ποδῶν ὑμῶν ἀποτινάξατε εἰς μαρτύριον ἐπ’ αὑτούς. Ἐξερχόμενοι δε, διήρχοντο κατά τάς κώμας εὐαγγελιζόμενοι καί θεραπεύοντες πανταχοῦ.

Δόξα.
Ταῖς τῆς Ἀθληφόρου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μαρῖνα Πανένδοξε, τῶν Ἀθληφόρων τό κλέος, σύν Παρθένων τάγμασι, καί χοροῖς Μαρτύρων, τούς ἐκτελοῦντας σου, πίστει τήν Κοίμησιν, καί τήν θείαν Μνήμην, καί τῆ σκέπη προσπελάζοντας, τῆ σή, Πανεύφημε, σῷζε τῷ Κυρίῳ πρεσβεύουσα, καί πᾶσαν νόσον ἴασαι, καί τῶν ψυχικῶν ἐλευθέρωσον, δεινῶν ἀλγηδόνων, καί ῥῦσαι ἐκ κινδύνων τοῦ ἐχθροῦ, ὡς παρρησίαν πρός Κύριον έχουσα, Θεόσοφε.

Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν Σου….

Ὠδή ζ’ Παῖδες Εβραίων.
Ὄμβροις τῶν σῶν αἱμάτων ῥεῖθρα, ἀπεξήρανας εἰδώλων φλυαρίας, ἐπομβρίζεις δε νῦν, ἰάματα παντοία, Μάρτυς Μαρῖνα, παύουσα, πῦρ δεινῶν νόσων παντοίων.

Μάρτυς Μαρῖνα, τῷ Ὑψίστῳ, στεφηφόρος ἀεί παρισταμένη, ὑπέρ πάντων ἡμῶν, τῶν σε ὑμνολογούντων, διηνεκῶς ἱκέτευε, τοῦ ῥυσθῆναι ἐκ κινδύνων.

Πᾶσι πηγάζει, ὦ Μαρῖνα, ποταμούς ἰαμάτων ἡ Εἰκών σου, τάς ὀδύνας ἀεί, ἐξαίροντας σωμάτων, καί τάς ψυχάς δροσίζοντας, καί πληροῦντας θυμηδίας.

Θεοτοκίον.
Ἔπαινον γλώσσης ἐξ’ ἀνάγνου, τῆ Πανάγνῳ σοι προσφέρω, Θεοτόκε, ἐναγῶν λογισμῶν, ῥυσθῆναι δυσωπῶν σε, καί μολυσμῶν τοῦ σώματος, ὦ Ἀμόλυντε Παρθένε.

Ὠδή ἡ’ Τόν Βασιλέα.
Τούς τήν σήν Μνήμην, τήν φωτοφόρον τιμῶντας, ἀπό πάσης ῥῦσαι σαῖς πρεσβείαις, νόσου, ὦ Μαρῖνα, ἶνα σε μακαρίζω.

Τῶν ἰαμάτων, χάριν λαβοῦσα, Μαρῖνα, ἀπελαύνεις νόσους ἀνιάτους, ἐκ τῶν σε τιμώντων καί πόθῳ γεραιρόντων.

Ἀποκαθαίρει, μολυσμούς παθημάτων, ἡ Εἰκών σου τῶν πόθῳ γεραιρόντων, Μνήμην σου τήν θείαν, Μαρῖνα Ἀθληφόρε.

Θεοτοκίον.
Ιωθείσαν μου, τήν ψυχήν ἁμαρτίας, δραστικῷ φαρμάκῳ σής πρεσβείας, ἴασαι, Παρθένε, ἐλπίς τῶν σε ὑμνούντων.

Ὠδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Θεώσεως τυχοῦσα, καί φωτί τρυφῶσα, τῷ Οὐρανίῳ, Μαρῖνα, Θεόληπτε, τούς σε ὑμνοῦντας λιταῖς σου, δεινῶν ἀπάλλαξον.

Μαρῖνα δωρηθῆναι, πᾶσιν Ὀρθοδόξοις, ἀπαλλαγήν δεινῶν νόσων καί θλίψεων, Χριστόν δυσώπει, καί ῥῶσιν ψυχῆς καί σώματος.

Μαρῖνα Θεοῦ δόξαν, ἐνοπτριζομένη, ὑπέρ τῶν σε εὐφημούντων αὑτόν δυσώπητον, τοῦ μετασχεῖν θείας δόξης τε, καί λαμπρότητος.

Θεοτοκίον.
Μαρία Θεοτόκε, σε ὑμνολογοῦμεν, ὅτι κινδύνων καί νόσων λύτρωσαι ἡμᾶς, διηνεκῶς τόν σόν Τόκον, καθικετεύουσα.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τήν ἄμωμον Νύμφην τοῦ Ἰησοῦ, Μαρῖναν τήν θείαν, ἱκετεύσωμεν οἱ Πιστοί, βοῶντες ῥῦσαι νόσων, καί δεινῶν σαῖς πρεσβείαις, ἡμᾶς τούς ἐκτελοῦντας τήν θείαν Μνήμην σου.

Μή παύσῃ, Μαρῖνα, τοῦ Ποιητοῦ, θερμῶς δεομένη, ὑπέρ πάντων τῶν εὐσεβῶς, σε μακαριζόντων, ὡς Μάρτυρα Κυρίου, καί πόθῳ γεραιρόντων, τήν θείαν Μνήμην σου.

Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ Δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τῷ σωθῆναι ἡμᾶς.

Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.

Καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. ἀ’ Τόν Συνάναρχον Λόγον
Τοῦ ἐχθροῦ τάς ἐνέδρας ῥύμη διέφυγες, καί αὑτῷ προσπλακεῖσα ὑπερηκόντησας, καί ἐκ Θεοῦ τήν δαψιλῇ χάριν ἀπείληφας, ἀποσοβεῖν ἐκ τῶν Πιστῶν, τάς νόσους τάς λυμαινώδεις, διό πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, ὑπέρ ἡμῶν, Μαρῖνα ἔνδοξε

Ἒτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ἀγίας.
Ἦχος ἀ’ Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τοῦ πατρός ἐκ βρέφους ἀπεστράφης τά εἴδωλα, καί τοῦ Ὀλυβρίου τυράννου τήν ὀφρύν κατεπάτησας, Μαρῖνα πανεύφημε σεμνή, ῥωσθεῖσα δε ἰσχύϊ Σταυροῦ αἰσθητοῦ τήν τοῦ φανέντος, κεφαλήν συντρίβεις πολεμήτορος. Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σου, πᾶσιν ἰάματα.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς

Ἦχος β’ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου
Σήμερον ὑμνοῦμεν εὐσεβῶς, Μάρτυς Ἀθληφόρε Μαρῖνα, σου τό ἐκνίκημα καί τήν θείαν Μνήμην σου, καί εὐκλεῆ ἑορτήν, οἱ ὀρθῶς δογματίζοντες, Τριάδαν ἀγίαν, καί σε ἱκετεύομεν, ῥῦσαι σούς δούλους δεινῶν, νόσων καί παντοίων κινδύνων, καί τῆς τοῦ ἐχθροῦ τυραννίδος, τούς σοι προσπελάζοντας ἀοίδιμε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σε ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον με ὑπό τήν σκέπην σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς,
Ἀμήν.