Βεροίας Παντελεήμων: Η πίστη είναι αυτή που στο τέλος νικά

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την καθιερωμένη τελετή για την αναστήλωση των ιερών Εικόνων και αμέσως μετά τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυμάτων της πρόσφατης σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών.

Στην ομιλια του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: «Και λέγει αυτώ ο Ιησούς· ακο­λού­θει μοι».

Στην αρχή της δημόσιας ζωής του Χριστού μας μετέφερε το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Μόλις ει­χε καλέσει ο Χριστός τους πρω­τους μαθητές του, τον Ανδρέα και τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιω­αν­νη. Αλλά δεν αρκέσθηκε μόνο σε αυτούς. Συνέχισε να αναζητά αν­θρω­πους, οι οποίοι θα ακολουθή­σουν.

Ο Χριστός γνωρίζει ποιους ανα­ζητά, σε ποιους θα μπορούσε να εμπι­στευθεί το ευαγγέλιό του και να τους καταστήσει αποστόλους του. Και σήμερα τον ακούμε να κα­λεί τον Φίλιππο, έναν συμπολίτη του Ανδρέα και του Πέτρου, από τη Βησθαιδά της Γαλιλαίας.

Τον συναντά και τον καλεί να τον ακολουθήσει. Χωρίς προλόγους, χω­ρις εισαγωγές, χωρίς υποσχέ­σεις. «Και λέγει αυτώ ο Ιησούς· ακολούθει μοι».

Δύο λέξεις μόνο του Χριστού αρ­κούν. Και δεν αρκούν μόνο για να ακολουθήσει ο Φίλιππος τον Χρι­στο, ο οποίος τον κάλεσε κοντά του, αλλά και για να γίνει απόστο­λος του. Γιατί ο Φίλιππος δεν ακο­λουθεί απλώς τον Χριστό, αλλά σπεύδει αμέσως για να μεταφέρει την πρόσκλησή του και στον φίλο του, τον Ναθαναήλ, για να του μεταδώσει το χαρμόσυνο μήνυμα ότι βρήκαν τον Μεσσία.

Είναι τόσο βέβαιος για την είδηση που μεταφέρει ο Φίλιππος, είναι τόσο πεπεισμένος ότι αυτός τον οποίο μόλις συνάντησε και τον κάλεσε να τον ακολουθήσει είναι ο Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου, ώστε δεν υποχωρεί στις αμφιβολίες του Ναθαναήλ. Επιμένει να του γνωρίσει τον Χρι­στο, γιατί είναι βέβαιος ότι η γνω­ριμία τους θα τον πείσει. Γι᾽ αυτό και δεν επιχειρηματολογεί, δεν προ­σπαθεί να τον μεταπείσει με λο­για, με επιχειρήματα, με ανθρώ­πινες αποδείξεις. Ένα μόνο του λε­γει: «Έρχου και ίδε». Έλα και δες, και τότε θα κρίνεις μόνος σου την αλήθεια των λεγομένων μου, τότε θα καταλάβεις ότι αυτός είναι όντως ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου.

ADVERTISING

Η σημερινή πρόσκληση του Χρι­στού προς τον Φίλιππο δεν είναι όμως η μόνη πρόσκληση την οποία απευθύνει ο Κύριος. Την ίδια προσ­κληση απευθύνει και σε όλους εμάς που ήλθαμε σήμερα στον ναό, που ήλθαμε στη θεία Λειτουργία. Ο Χριστός είναι παρών και απευθύ­νεται προς τον καθένα μας, καλώ­ντας μας να τον ακολουθήσουμε. Γιατί δεν αρκεί να ερχόμαστε στον ναό, να ερχόμαστε στη θεία Λει­τουργία ως επισκέπτες ή από συνή­θεια. Δεν αρκεί να συναντούμε τον Χριστό και στη συνέχεια, όταν τε­λειώσει η θεία Λειτουργία, όταν θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας, να τον ξεχνούμε, να μην θυμόμαστε ότι τον είχαμε συναντήσει, και ο καθέ­νας μας να βαδίζει τον δικό του δρόμο.

Ο Χριστός μας καλεί να τον ακο­λουθήσουμε, και αυτό σημαίνει να ζούμε όπως ζει Εκείνος, να ζούμε μέσα στην παρουσία του, να τον αισθανόμαστε δίπλα μας, να κα­νου­με ο,τι είναι σύμφωνο με το θέλημά του, να νιώθουμε τη χαρά και την ικανοποίηση που προσφέ­ρει η συμπόρευσή μας μαζί του.

Ο Χριστός δεν είναι μία ιδέα, δεν είναι μία θεωρία, είναι Θεός ζων, είναι ο Σωτήρας μας, τον οποίο μπορούμε και πρέπει να ακολουθή­σουμε. Δεν αρκεί να τον πιστεύ­σου­με με τον νού μας, αλλά χρειά­ζεται να τον πιστεύσουμε με την ψυχή μας και με τη ζωή μας, μέσα από την εμπειρία των αγίων μας, που αγωνίσθηκαν για να αποδεί­ξουν ότι ο Χριστός με την εναν­θρω­πησή του μας προσφέρει την εμπειρία να τον ακολουθήσουμε, να ζήσουμε την εμπειρία την οποία πρότεινε ο Φίλιππος στον Ναθανα­ηλ: «έρχου και ίδε». Γιατί η ορθή πίστη είναι εμπειρία, είναι βίωμα, είναι προϋπόθεση της Ορθοδοξίας, τον θρίαμβο της οποίας πανηγυ­ρι­ζουμε σήμερα, πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Γιατί η πίστη είναι αυτή που στο τέλος νικά. «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσα­σα τον κόσμον, η πίστις ημών», γρα­φει ο άγιος Ιωάννης ο Θεο­λόγος.

Με αυτή την πίστη νίκησαν οι άγιοι σε κάθε εποχή, όπως μας υπεν­θύμισε στο αποστολικό ανά­γνω­σμα ο πρωτοκορυφαίος από­στο­λος Παύλος. Με αυτή την πίστη νίκησαν και όσοι αγωνίσθηκαν υπέρ των αγίων εικόνων. Μπορεί να διώχθηκαν, να φυλα­κίσθηκαν, να εξορίσθηκαν, να μαρτύρησαν, όμως στο τέλος νίκησαν, γιατί η νίκη της ορθοδόξου πίστεως είναι και δική τους πίστη.

Με αυτή την πίστη νίκησαν και οι πρόγονοί μας, που σαν σήμερα επα­ναστάτησαν για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό. Μπορεί να θυσιά­σθηκαν, να μαρτύρησαν, να έπεσαν με τα παιδιά τους στα νερά της Αράπιτσας για να μην υποκύ­ψουν και αρνηθούν την πίστη τους, να υπέστησαν βασανιστήρια και μαρτύρια, να έζησαν ένα ολο­καύτωμα, όμως τελικά η θυσία τους αποτέλεσε την απαρχή της ελευθερίας του τόπου μας.

Τιμώντας τους σήμερα, ας μιμη­θούμε την πίστη των αγίων αλλά και των προγόνων μας, και η πίστη μας στον Χριστό θα μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής και να τις υπερβούμε με τη χάρη και τη βοήθεια του Θεού.