Ἐνωτισθείς τό ἄκουσμα τῆς εἰς Ἀρχιερέα, τῆς εἰς Ποιμενάρχην τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Προύσης ἐκλογῆς μου, ἀνυμνῶ καί δοξολογῶ τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν, δοξολογῶ δέ τό Πανάγιον Αὐτοῦ Ὄνομα, ὅτι ἐπεῖδε ἐπί τήν ἐμήν οὐτιδανότητα, δεσμεύων αὐτήν εἰς ἐφ’ ὅρου ζωῆς μετοχήν εἰς τά παθήματα τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ ὅλου Ἀποστολικοῦ καί Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καί αὐτοῦ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν, Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁλοκαρδίως καί μετά βαθυτάτης εὐγνωμοσύνης εὐχαριστῶ τήν Ὑμετέραν Σεπτήν Κορυφήν, τόν Παναγιώτατον Αὐθέντην καί Δεσπότην μου, ὅτι κατ’ ἄκραν οἰκονομίαν, πατρικήν μακροθυμίαν και συγκατάβασιν προέτεινε τήν ἐμήν οὐτιδανότητα διά τό ἀρχιερατικόν ἀξίωμα. Ἱκετευτικῶς και βαθυσεβάστως ἐκζητῶ τάς Ὑμετέρας πατρικάς εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας διά τήν ἀπαρχήν τῆς νέαν ἐκκλησιαστικῆς μου ταύτης δiακινίας, ἐν ἀπολύτῳ πιστότητι καί ἀφοσιώσει πρός τήν ἐσταυρωμένην Μητέρα Ἐκκλησίαν. Υἱϊκῶς εὐγνωμωνῶ Ὑμᾶς διά τήν τήν ἄφατον πατρικήν ἀγάπην Σας καί τήν φιλόστοργον εὐμένειάν Σας καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῶν 19 σχεδόν ἐτῶν τῆς ἐν Φαναρίῳ διακονίας μου.
Ὡσαύτως, ὁλοκαρδίως εὐχαριστῶ τούς Σεβ. Ἀρχιερεῖς καί Παρέδρους τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου καί εὐλαβῶς κλίνω γόνυ διά τήν ἐπιδειχθεῖσαν πρός τό πρόσωπόν μου τοιαύτην μεγίστην τιμήν καί εὐλογίαν.
Παναγιώτατε καί Θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Ἐν ἐπιγνώσει βαθείᾳ τῆς ἀσθενείας καί τῶν ἐλλείψεων μου, κλίνων τόν αὐχένα καί πειθόμενος τῷ θείῳ βουλήματι, ἀποδέχομαι ἐν συντριβῇ καί ὑπακοῇ το ἐπίταγμα, ἐξαιτοῦμαι δέ τάς εὐχάς Ὑμῶν καί ἁπάντων τῶν Ἁγίων Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν πρός τόν Μέγαν Ἀρχιερέα Χριστόν, ὅπως φωτίζῃ καί καθοδηγῇ τά βήματά μου πρός ἐκπλήρωσιν τῶν προσδοκιῶν τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὥστε νά καταστῷ «σκεῦος ἐκλογῆς» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χρήσιμος συνεργάτης καίθ συγκυρηναῖος τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς. Ἐξ ἄλλου, ἡ μεγίστη δόξα καί ἡ ἀνωτέρα πασῶν τῶν τιμῶν εἶναι αὐτή αὕτη ἡ διακονία ἐν τῇ Μητρί Ἐκκλησίᾳ. Τά παθήματά Της, ὁ ὀνειδισμός Της, αἱ πληγαί Της, ὁ σταυρός Της, ἡ διαρκής κένωσίς Της, εἶναι ἡ δόξα καί ὁ στέφανος ὅλων ἡμῶν, τῶν ἐν Φαναρίῳ διακονούντων. Γένοιτο!