Το “εὐρίσκεσθαι” και το “μετέχειν” στην Εκκλησία δεν αποτελεί στατική, αλλά δυναμική κατάσταση.
Για την ύπαρξη, τη συνέχιση και την αύξηση της απαιτείται διαρκής προσπάθεια, στράτευση, ασκητικός αγώνας, νηπτική εγρήγορση και συνεχής άθληση από μέρους των πιστών.[1]
Μόνο τότε “παγκόσμιος” μέσω της προσευχής άνθρωπος εντάσσεται στο “μυστικό Σώμα του Χριστού”, γεγονός που μπορεί να κατανοηθεί μόνο με «ἐνορατική σύλληψη ἤ μέ ἀποκαλυπτική σοφία»[2].
Παραπομπές:
[1] Βλ. Τσίγκου Βασιλείου, Μυστήρια και Ενότητα της Εκκλησίας στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, περιοδ. Θεολογία, τόμ.81, τεύχ.3, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2010, σελ. 181-211. [2] Γαϊτάνη Βασιλείου, Η θεώρηση της «Παγκοσμιοποίησης» » (Globalisierung) στον επικοινωνιολόγο Urlich Beck και η υπέρβαση της «επικοινωνιακής Θεολογίας», σελ. 650.