«Είναι πολύ σημαντικό όσοι μπορούν να γίνουν δότες μυελού των οστών, είναι μια διαδικασία μερικών λεπτών, απλώς με μια μπατονέτα σας περνούν λίγο σάλιο». Η χθεσινή μέρα ήταν διαφορετική για την Μαρία. Μπήκε στο αεροπλάνο και επέστρεψε στην Κύπρο, με μια σημαντική νίκη στις αποσκευές της.
Ο λόγος για την Μαρία Μάρκου, που από τις 19 Μαΐου έδινε μάχη ζωής στην Γερμανία απέναντι στη λευχαιμία. Η ιστορία της σίγουρα θα αποτελέσει δύναμη για συνανθρώπους μας που δίνουν τη δική τους μάχη και ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά, απέναντι σε αυτή την «ύπουλη» ασθένεια.
Πως έγινε η διάγνωση
«Είχα λιποθυμήσει στη δουλειά δύο φορές. Όταν σχόλασα πήγα στις πρώτες βοήθειες στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου, όπου μου έγιναν διάφορες γενικές αναλύσεις. Στην ουσία, φάνηκε ότι είχα πολύ σοβαρή αναιμία και χρειαζόμουν επείγον, μετάγγιση αίματος.
Πέρασα 15 ημέρες στο Νοσοκομείο, ενώ με είχαν στείλει στο αιματολογικό του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας για οστεομυελική βιοψία. Στις 15 Ιουνίου του 2020, διαγνώστηκα με μυελοΐνωση. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται μεταμόσχευση μυελού των οστών, και μια τέτοια περίπτωση ήταν και η δική μου…».
Κατάλαβε ότι η διάγνωση θα κατέληγε σε λευχαιμία
Τη Μαρία παρακολουθούσε αιματολόγο και κάθε δέκα ημέρες υποβαλλόταν σε εξετάσεις, ενώ μέσα από τη συζήτηση με τον αιματολόγο, γνώριζε ότι υπήρχε πιθανότητα να εμφανιστεί οξεία μυελογενής λευχαιμία. «Έβλεπα τους βλάστες μου (κακά λευκά κύτταρα) να ανεβαίνουν και έτσι, καταλάβαινα ότι σε κάποια φάση θα γίνει λευχαιμία. Κάτι που έγινε στις 3/3/2021».
«Η οικογένεια μου ήταν έτοιμη – Ξεκίνησα άμεσα τις διαδικασίες για τη μεταφορά της στην Γερμανία»
«Η οικογένεια μου, τα παιδιά μου αντέδρασαν σχετικά ήρεμα στην είδηση, γιατί γνώριζαν ότι υπήρχε η πιθανότητα να γίνει αυτό. Έτσι, ήμασταν όλοι έτοιμοι για τον αγώνα μου. Ξεκίνησα αμέσως τη διαδικασία για να γίνουν τα χαρτιά μου για τη μεταφορά μου στη Γερμανία για μεταμόσχευση. Παράλληλα, ξεκίνησα στις 5/3/2021 χημειοθεραπεία στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας».
Η Μαρία, είχε την επιλογή της Ελλάδας ή της Γερμανίας για τη θεραπεία της. Ο λόγος που επέλεξε να πάει στη Γερμανία, ήταν τα όσα θετικά της ανέφεραν συμπολίτες μας που νοσηλεύθηκαν στη χώρα και ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι.
«Θα γίνεις καλά μάμα»
Δύναμη της Μαρίας η οικογένεια της. «Τα παιδιά μου, μου έλεγαν θα γίνεις καλά μάμα, αλλά και εγώ η ίδια ήμουν αρκετά δυνατή και αποφασισμένη».
Η στήριξη του κόσμου και το «surprise των οπαδών της Ομόνοιας
Η Μαρία, δεν κρύβει το γεγονός πως είναι ένθερμη οπαδός της Ομόνοιας.
Αυτό το γνώριζε καλά ο πράσινος λαός και μερικές μέρες προτού αναχωρήσει για την Γερμανία, οπαδοί την επισκέφθηκαν στο σπίτι της και με συνθήματα της αγαπημένης τους ομάδας την εμψύχωσαν για το δύσκολο ταξίδι. Ωστόσο, ακόμα μια μεγάλη έκπληξη περίμενε την Μαρία… «Το προηγούμενο βράδυ της αναχώρησης μου, ήρθε στο σπίτι μου ο κύριος Αντρέας Δημητρίου και ο Ράϊνερ Ράουφμαν και μου έφεραν την κούπα του πρωταθλήματος».
.
Η Ομόνοια, οι οπαδοί της αλλά και σχεδόν όλες οι ομάδες, πρόσφεραν οικονομική βοήθεια στην Μαρία μέσα από δημοπρασίες με διάφορα αντικείμενα, όπως για παράδειγμα φανέλες ποδοσφαιριστών.
Το μεγάλο ταξίδι στη Γερμανία
Στις 19 Μάϊου του 2021, η Μαρία ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι με προορισμό την Γερμανία, έχοντας στις αποσκευές της ελπίδα, δύναμη αλλά και τις ευχές πολλών συμπολιτών μας.
«Μαζί μου στην Γερμανία αρχικά ήρθε ο πατέρας μου σαν σύνοδος και η αδερφή μου η οποία ήταν 100% συμβατός δότης. Μας έκαναν διάφορες εξετάσεις να δούνε ότι όλα είναι καλά και να διαπιστώσουν πως μπορούμε να περάσουμε στη διαδικασία της μεταμόσχευσης.
Αφού διαπίστωσαν ότι όλα ήταν εντάξει, πήραν το μόσχευμα από την αδερφή μου και στη συνέχεια αναχώρησε για την Κύπρο.
Η ίδια ένιωθε ευλογημένη που μπορούσε να μου προσφέρει μια ευκαιρία για να κερδίσω την ζωή μου πίσω.
Στις 29 Ιουλίου έγινε η μεταμόσχευση.
Οι ημέρες και η νύχτες στο νοσοκομείο… ατελείωτες και μοναχικές
Ο πατέρας της Μαρίας παρέμεινε στη Γερμανία, ωστόσο το επισκεπτήριο ήταν μόνο για δύο – τρεις ώρες την ημέρα. «Οι ημέρες και η νύχτες στο νοσοκομείο ατελείωτες και μοναχικές, μόνος σου σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου και δεν επιτρέπεται ούτε έξω από το δωμάτιο να βγεις τον πρώτο καιρό».
Η Μαρία προσπαθούσε να «σκοτώσει» την μοναξιά του νοσοκομείου επικοινωνώντας με την οικογένεια και τους φίλους της μέσω των social media, ακούγοντας ραδιόφωνο και ακολουθώντας τις οδηγίες των θεράποντων ιατρών.
«Είχα μια ιδέα για το τι θα αντιμετωπίσω»
Η Μαρία μας ανέφερε πως είχε μια ιδέα για το τι θα αντιμετωπίσει, καθώς είχε επικοινωνία με άτομα που νοσηλεύτηκαν στην Γερμανία, αλλά και με τον Θανάση Αθανασίου, ο οποίος νοσηλευόταν ήδη στην Γερμανία . «Δίναμε δύναμη ο ένας του άλλου», μας ανέφερε χαρακτηριστικά για την φιλική σχέση που έκτισε με τον Θανάση, αλλά μετέφερε και την ευγνωμοσύνη της σε όσα άτομα επικοινώνησαν μαζί της, τα οποία πέρασαν τον ίδιο γολγοθά και της έδωσαν δύναμη.
Δύσκολη η περίοδος μετά την μεταμόσχευση
«Η περίοδος μετά την μεταμόσχευση είναι και η πιο δύσκολη». Αυτό συνέβαινε, όπως ανέφερε, μέχρι να ανακάμψει ο οργανισμός και να ανέβουν όλες οι μετρήσεις πιο ψηλά. «Παίρνει πολύ καιρό για να είμαστε σίγουροι ότι πέτυχε μια μεταμόσχευση μυελού τον οστών γιατί πάντα υπάρχει η πιθανότητα ο οργανισμός να πολεμήσει το μόσχευμα της αδερφής μου σαν ξένο». (η νόσος του ξενιστή)
Αυτό όπως σημείωσε, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, ακόμα και μετά τις 100 μέρες που είναι οι πιο σημαντικές. «Παρόλο που δείχνει να πέτυχε, ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, αλλά πάντα πρέπει να έχουμε θετική σκέψη».
«Επέστρεψα στην Κύπρο γεμάτη ελπίδα για το μέλλον»
Η Μαρία το απόγευμα του Σαββάτου επέστρεψε στην Κύπρο.
«Είναι μια σημαντική νίκη αλλά ακόμα δεν έχω πάρει το πρωτάθλημα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά στη συνέχεια, ανέφερε πως «θα πρέπει να πηγαίνω συχνά στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, στον αιματολογικό θάλαμο για ανάλυση και παρακολούθηση».
«Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική σε διάφορα θέματα» συνέχισε, προσθέτοντας πως δεν θα μπορεί να δέχεται επισκέψεις στο σπίτι, δεν θα πρέπει να κυκλοφορεί πολύ στον ήλιο, θα πρέπει να προσέχει την διατροφή της και να κάνει επίσης φυσιοθεραπείες.
Η πιο δύσκολη στιγμή…εκείνη του αποχαιρετισμού
«Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν έπρεπε να αποχωριστώ τα παιδιά μου και τον σύζυγο μου για να πάω στην Γερμανία, αλλά και η αναμονή μέχρι την επιστροφή μου».
Το μήνυμα της στον κόσμο
«Αν κάποιος έχει την ευλογία να είναι συμβατός δότης η διαδικασία είναι ανώδυνη, είναι σαν να δίνεις αίμα…και έτσι απλά μπορείς να σώσεις τη ζωή κάποιου συνανθρώπου σου, ίσως κάποιου γονέα που θέλει να δει τα μωρά του να μεγαλώνουν, ή κάποιου παιδιού που έχει τόσα πολλά ακόμη να χαρεί και να κάνει στην ζωή του.
«Σε όσους παίρνουν το ίδιο με εμένα, θέλω να τους πω να έχουν δύναμη, υπομονή, πίστη και αισιοδοξία». Η ψυχολογία πρόσθεσε επίσης πως είναι πολύ σημαντική.
Μάλιστα, η Μαρία στέλνει το μήνυμα και στις οικογένειες των ανθρώπων που βιώνουν αυτή τη δοκιμασία «να έχουν κατανόηση και να τους δίνουν δύναμη και θετική ενέργεια».
«Ευχαριστώ όλο τον κόσμο»
Η Μαρία θέλησε να στείλει ευχαριστίες σε όλους όσους την βοήθησαν με κάθε τρόπο.
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο που με στήριξε οικονομικά και ψυχολογικά. Πήρα χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης και τους εύχομαι να έχουν υγεία. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω όλους τους γιατρούς μου στην Κύπρο και ιδιαίτερα όλους στον αιματολογικό θάλαμο του γενικού νοσοκομείο Λευκωσίας. Ήταν όλοι άψογοι, από τους γιατρούς, τους βοηθούς, τις καθαρίστριες, τους νιώθω σαν οικογένεια μου.
