Σάββατο του Λαζάρου στην Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού

Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκαν Κουρές Μοναχών παρουσία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους Γέροντος Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐάν πιστεύσῃς ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ;»

Λίγο πρίν νά εἰσέλθει ὁ Χριστός στά Ἱεροσόλυμα καί νά βαδίσει πρός τό πάθος του, κάνει μία στάση στή Βηθανία, στήν πόλη τοῦ φίλου του Λαζάρου καί τῶν ἀδελφῶν του, μέ τούς ὁποίους συνεδέετο ὁ Κύ­ρι­ός μας κατά τό ἀνθρώπινο μέ ἕναν στενό φιλικό σύνδεσμο. Ὅμως ἡ στάση του αὐτή δέν ἦταν ὅπως οἱ ἄλλες, κατά τίς ὁποῖες φιλοξενεῖτο στήν οἰκία τοῦ Λαζάρου καί τῶν ἀδελφῶν του, τούς δίδασκε καί δεχόταν τήν ἀγάπη τους. Ἡ χαρ­μόσυνη ἀτμόσφαιρα, πού δημιουρ­γοῦσε πάντοτε ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, δέν ὑπάρχει σήμερα. Τώρα οἱ δύο ἀδελφές, ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία, θρηνοῦν γιά τόν θάνατο τοῦ ἀδελ­φοῦ τους, θρηνοῦν γιά τήν καθυ­στέρηση τῆς ἀφίξεως τοῦ Ἰησοῦ στή Βηθανία, ἡ ὁποία εἶχε ὡς συνέπεια τόν θάνατο τοῦ Λαζάρου. Θρηνοῦν, γιατί νομίζουν ὅτι σήμε­ρα ὁ ἀγαπημένος τους Διδάσκαλος, ὅπως εἶναι ἡ κατάσταση δέν θά μπορέσει νά τούς διδάξει.

Ὅμως πλανῶνται, γιατί δέν χρει­ά­ζεται νά θρηνοῦν καί νά ὀδύρο­νται. Ὁ Χριστός θά ἀναστήσει τόν ἀδελφό τους. Δέν χρειάζεται νά ἀνησυχοῦν ἄν ὁ Ἰησοῦς θά τούς διδάξει καί αὐτή τή φορά, γιατί ὁ Χριστός διδάσκει πάντοτε καί μέ ὅλους τούς τρόπους. Τί διδάσκει, λοιπόν, σήμερα ὁ Χριστός στή Μάρ­θα καί τή Μαρία ἀλλά καί σέ ὅλους μας;

Τό πρῶτο πού διδάσκει ὁ Χριστός εἶναι ἡ πίστη ὡς προϋπόθεση γιά νά δεῖ ὁ ἄνθρωπος τή δόξα τοῦ Θεοῦ. «Οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐάν πι­στεύσῃς ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ;» ρωτᾶ ὁ Χριστός τή Μάρθα. Δέν σοῦ εἶπα ὅτι ἐάν πιστεύσεις, θά δεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστός δέν ἐννοεῖ ὅτι θά δεῖ ἡ Μάρθα στή μέλλουσα ζωή τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἐννοεῖ τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ὅπως θά ἀποκαλυφθεῖ σέ ὅσους πιστεύουν στή θεία δύναμη τοῦ Χριστοῦ μέ τή θαυμαστή ἀνά­σταση τοῦ ἀδελφοῦ της, καί γι᾽ αὐ­τό τονίζει τή σημασία τῆς πίστεως.

Τό δεύτερο τό ὁποῖο διδάσκει σήμερα ὁ Χριστός μέ τό θαῦμα τῆς ἀναστά­σεως τοῦ Λαζάρου εἶναι ἡ ἀναγκαι­ό­τητα τῆς ὑπακοῆς στά προστάγ­ματα τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καί ἄν αὐτά μᾶς φαίνονται ἀνέφικτα καί ἀνε­φάρ­μοστα.

Ὁ Χριστός καλεῖ τόν νεκρό Λά­ζαρο νά βγεῖ ἀπό τόν τάφο. Καί ἐκεῖ­νος, ἄν καί νεκρός, ὑπακούει στό δεσποτικό πρόσταγμα καί ἀνί­στα­ται. Καί παρότι τυλιγμένος μέ τίς κειρίες καί ἀδύναμος νά περπα­τή­σει, ἐξέρχεται τοῦ μνημείου ἀναστημένος.

Ἡ πίστη στόν Χριστό καί ἡ ὑπα­κοή στά προστάγματά του ἀναδει­κνύ­ονται σήμερα ὡς δύο μεγάλες καί βασικές ἀρετές, ὡς δύο μεγάλες καί σημαντικές προϋποθέσεις τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Καί ἄν εἶναι μεγάλες καί βασικές γιά κάθε πιστό, γιά κάθε ἄνθρωπο πού θέλει νά βιώσει τήν ἐν Χριστῷ ζωή, εἶναι κατά μείζονα λόγο βασικές καί ση­μαντικές γιά σᾶς, οἱ ὁποῖες σήμερα ἐνδυθήκατε τό μοναχικό ράσο, ἐπι­σημοποιώντας μέ τή μοναχική σας κουρά τήν ἀπόφασή σας νά ἀφιε­ρω­θεῖτε ψυχῇ τε καί σώματι στόν Χριστό καί νά ζήσετε τήν ἕνωση μαζί του διά τῆς ἐν Χριστῷ μονα­χικῆς πολιτείας, ὑπό τή σκέπη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς, ἡ ὁποία εἶναι ἡ δική σας Βηθανία. Γιατί ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή, θά φι­λοξενεῖτε τόν Χριστό στήν ψυχή σας καί τή ζωή σας καί θά τόν ἀκοῦτε νά σᾶς ὁμιλεῖ καί νά σᾶς διδάσκει.

Ἐδῶ θά πρέπει στό ἑξῆς νά ἀγω­νίζεσθε νά αὐξάνετε τήν πίστη σας γιά νά βλέπετε καί σεῖς τή δόξα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία. Διότι μέσα στό μοναστήρι ἀλλά καί μέσα στό κελλί του ὁ κάθε μοναχός καί ἡ κάθε μοναχή βλέπει τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Βλέπει ὁ μοναχός τά θαύματα πού ἐνεργεῖ ὄχι μόνο μέσα στήν ψυχή του, ὅταν πιστεύει σταθερά καί ἀκράδαντα, ἀλλά καί στήν καθημερινότητα, στά διακονήματα, στούς προσκυνητές τῆς μονῆς, ἀλλά καί ὅταν βρίσκεται κατά μόνας προσευχόμενος.

Γι᾽ αὐτό καί τό πρῶτο πού θά πρέπει νά καλλιεργήσετε στήν ψυ­χή σας εἶναι τή βαθειά πίστη στόν Χριστό, πού εἶναι ὁ Νυμφίος τῆς ψυχῆς. Μία πίστη πού νοεῖται ὡς ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη καί τήν πρόνοιά του, ὥστε νά τόν αἰσθάνεσθε καί νά τόν ζεῖτε ὡς συνανιστάμενο καί συγκοιτα­ζόμε­νό σας. Μία πίστη σάν αὐτή πού εἶχαν οἱ τρεῖς ἑορταζόμενες σήμε­ρα ἁγίες μάρτυρες Εἰρήνη, Ἀγάπη καί Χιονία, οἱ ἐν Θεσσαλονίκῃ, οἱ ὁποῖες ὑπῆρξαν μαθήτριες τοῦ ἁγίου Δημητρίου καί θυσίασαν τή νεότητά τους γιά τήν αἰώνια ζωή. Μία πίστη σάν καί αὐτή πού διέθετε καί ὁ σύγχρονος ἅγιος Ἀμφιλόχιος ὁ ἐν Πάτμῳ, τόν ὁποῖο ἐπίσης ἑορτάζουμε σήμερα, καί τοῦ ὁποίου ἡ μοναχική ζωή καί ἡ ὁσιακή πολιτεία ἐκεῖ στό σπήλαιο τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ, στό σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἄς εἶναι ὑπό­δειγ­μα γιά τή ζωή σας.

Ὁ ἀγώνας σας ὅμως γιά τήν πίστη θά πρέπει νά συνοδεύεται ὁπωσδή­ποτε καί μέ τόν ἀγώνα γιά τήν ὑπα­κοή, πού ἀποτελεῖ θεμέλιο τῆς μοναχικῆς ζωῆς καί τῆς πνευμα­τι­κῆς σας προόδου. Χωρίς τήν ὑπακοή στόν Γέροντα, στή Γερόντισσα, στόν Ἐπίσκοπο δέν νοεῖται μοναχική ζωή, ἀλλά καί δέν ὑπάρχει πνευματική πρόο­δος. Ἡ ὑπακοή ἀνιστᾶ τόν μοναχό καί τόν καθιστᾶ «καινόν ἄνθρω­πον», ὅπως ἀνέστησε καί τόν τε­τρα­ήμερο Λάζαρο. Χωρίς αὐτήν ὁ μοναχός παραμένει δέσμιος τοῦ θελήματός του καί δέν μπορεῖ νά βγεῖ οὔτε ἀπό τόν τάφο τῶν παθῶν καί τῶν παγίδων τοῦ πονηροῦ οὔτε νά πλησιάσει τόν Χριστό καί νά ζήσει τήν καινή ζωή πού ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει.

Μέ τή μοναχική σας κουρά ἀπεκ­δυ­θήκατε σήμερα ὄχι μόνο τόν κό­σμο ἀλλά καί τό θέλημά σας καί ἀποφασίσατε νά νεκρώσετε τόν παλαιό ἄνθρωπο γιά νά περιπατή­σετε στό ἑξῆς «ἐν καινότητι ζωῆς». Ἡ Ἐκκλησία μας σᾶς ὑποδεικνύει σήμερα τόν δρόμο τῆς πίστεως καί τῆς ὑπα­κοῆς, καί εὔχομαι πατρικά νά τόν βαδίσετε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἁγίας μεγαλομάρ­τυ­ρος Κυριακῆς καί τοῦ ἁγίου Λαζάρου, καί μέ τή βοήθεια καί τή συμπαράσταση τοῦ πνευματι­κοῦ σας πατρός καί τῆς Γερόντισ­σάς σας, ἀλλά καί τή δική μου, ὥστε νά φανεῖτε ἄξιες τῆς κλή­σεως, τήν ὁποία σᾶς ἀπηύθυνε ὁ Χριστός καί νά ἀξιωθεῖτε νά εἰσέλ­θετε διά πρεσβειῶν καί τῶν ἁγίων Εἰρήνης, Ἀγάπης καί Χιονίας καί τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀμφιλο­χίου τοῦ ἐν Πάτμῳ στόν νυμφώνα τοῦ Κυρίου καί νά ἀπολαύσετε τή δόξα τοῦ Θεοῦ.