ΓΙΟΡΤΗ ΠΑΤΕΡΑ: Το πρόσωπο του Πατέρα ήταν ανέκαθεν κυρίαρχο στις παραδοσιακές κοινωνίες. Στην χριστιανική θεολογία το πρόσωπο του Πατέρα αποτελεί την αρχή της Θεότητας, την αιτία του Υιού, τον οποίον γεννά αχρόνως και του Αγίου Πνεύματος, το οποίο, επίσης αχρόνως εκπορεύει. Ο Πατήρ εκχέει όλο το πλήρωμα της Θεότητος προς τον Υιό. Ο Υιός είναι ο μόνος που γνωρίζει την ουσία του Πατρός και τον καθιστά γνωστό στους ανθρώπους μέσα από την ένσαρκη οικονομία.
Η ανθρώπινη πατρότητα είναι εικόνα της θείας Πατρότητας. Το καταδεικνύει ο ίδιος ο Χριστός όταν λέει ότι «Ποιος πατέρας από σας, όταν του ζητήσει ο γιος του ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι αντί για ψάρι;»[1].
Η κενωτική μέχρι αυτοθυσίας προσφορά του Πατέρα προς τα τέκνα θεωρείται σύμφυτη προς την ιδιότητα του πατρός.
Η ημέρα της εορτής του πατέρα, όπως και άλλες παρόμοιοι επέτειοι έχουν θεσπιστεί συνήθως από κοσμικούς ανθρώπους και στην βάση της εκκοσμικευμένης κοινωνίας και των προταγμάτων της.
Το ιστορικό της υπόβαθρο όμως φανερώνει κάτι εντελώς ιδιαίτερο.
Η περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της Ημέρας του Πατέρα στην ιστορία έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνιας των Ηνωμένων Πολιτειών στις 5 Ιουλίου 1908.
Διοργανώθηκε από την Grace Golden Clayton, η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Monongah μερικούς μήνες πριν στο Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνιας, τον Δεκέμβριο του 1907.
Διαβάστε τη συνέχεια στο άρθρο Γιορτή Πατέρα και Εκκλησία
