Παρακλητικός Κανών εις την Αγία Μεγαλομάρτυρα Ειρήνη

Εΰλογήσαντος τού ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν έπ εμέ τό πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμά μου μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμά σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό ονομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

είτα τά Τροπάρια

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Ως τού Κυρίου ευκλεής Αθληφόρος, εν μαρτυρίω κραταιώ εδοξάσθης, Ειρήνη ειρηνώνυμε, Μαρτύρων καλλόνη. Όθεν τήν αντάμειψιν, εν υψίστοις ευρούσα, βρύσις αναδέδειξαι, δαψιλής ιαμάτων, ευεργετούσα ένδοξε αεί, τούς τώ πανσέπτω, ναώ σου προστρέχοντας.

Δόξα. Καί νύν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι ει μή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σού Σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν/(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός Σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών Σου, εξάλειψον τό ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις Σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί Σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν καί ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον τό πρόσωπόν Σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου. Μή απορρίψης με από τού προσώπου Σου καί τό Πνεύμα Σου τό Άγιον μή αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου Σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τάς οδούς Σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός τής σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τή ευδοκία Σου τήν Σιών καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν καί ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ο Κανών, ού η ακροστιχίς:
Σκέπε με σή χάριτι αεί Ειρήνη. Κυρίλλου.

Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Συνούσα Μαρτύρων ταίς στρατιαίς, ένδοξε Ειρήνη, Πρωτοτόκων εν ταίς σκηναίς, ειρήνην καί χάριν ημίν αίτει, τοίς τώ αγίω ναώ σου προστρέχουσι.

Καθείλες τόν όφιν τόν δυσμενή, πάνσεμνε Ειρήνη, δι αγώνων αθλητικών, ού ρύσαι τή σή επιστασία, τής πονηρίας ημάς τούς ικέτας σου.

Ευρούσα Ειρήνη τής υπέρ νούν, ζωής τάς αβύσσους, διά πόνων μαρτυρικών, ημάς καταξίωσον ευχαίς σου, αμαρτημάτων ευρείν τήν συγχώρησιν.

Θεοτοκίον.
Παρθένε Μαρία ως αγαθή, τόν Αγαθοδότην, καθικέτευε εκτενώς, ίνα πάσης θλίψεως ρυσθώμεν, οι ευσεβώς προσκυνούντες τόν τόκον Σου.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ευσυμπάθητος πάσιν, ως αληθώς πέλουσα, τοίς συντρετριμμένη καρδία, πιστώς προστρέχουσι, τή αντιλήψει σου, Μεγαλομάρτυς Ειρήνη, εν παντί προστάτευε, τώ βίω πάντοτε.

Μαρτυρίου τούς πόνους, καρτερικώς ήνεγκας, καί εν ουρανοίς τής απόνου, ζωής ετρύφησας όθεν επόπτευε, Μεγαλομάρτυς Ειρήνη, εν αγρύπνω όμματι, τούς ευφημούντάς σε.

Εν κινδύνοις προστάτις, ημίν θερμή φάνηθι, εν στενοχωρίαις Ειρήνη, τελεία άνεσις, καί εν δειναίς συμφοραίς, παραμυθία καί σκέπη, ίνα κατά χρέος σε, εγκωμιάζομεν.

Θεοτοκίον.
Σαρκικώς επεφάνη, ο τού Πατρός Άχραντε, Λόγος διά Σού τής Παρθένου, σώζων τά σύμπαντα Όν καθικέτευε, εν μητρική παρρησία, ειρηνεύσαι άπαντα, κόσμον Μητρόθεε.

Διάσωσον, από παντοίων κινδύνων Μάρτυς Ειρήνη, τούς ευσεβώς τώ ναώ σου προστρέχοντας, καί σέ υμνούντας, ως νύμφην Χριστού αγίαν.

Επίβλεψον, εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι, τής ψυχής μου τό άλγος.

Αίτησις καί τό Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Θαυμάτων πολλήν, πλουτήσασα ενέργειαν, νοσούντας ημάς, κατ άμφω τούς ικέτας σου, συμπαθώς ιάτρευσον, καί πρός τρίβον κρείττονα ίθυνον, χειραγωγία χάριτος τής σής, Ειρήνη Χριστού Μάρτυς αήττητε.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Η ανδρείως αθλήσασα, καί θαυμάτων χάριν καταπλουτήσασα, τών ψυχών ημών τα τραύματα, δραστικώς Ειρήνη Μάρτυς ίασαι.

Χαλεπώς ημάς θλίψεσιν, εξεταζομένους Ειρήνη λύτρωσαι, τώ Νυμφίω σου πρεσβεύουσα, καί Σωτήρι πάντων τών τιμώντων σε.

Από κλίνης κακώσεως, έγειρον Ειρήνη ημάς καλούντάς σε, καί ειρήνην αστασίαστον, ταίς καρδίαις δίδου τών προσφύγων σου.

Θεοτοκίον.
Ρυπωθέντα τοίς πταίσμασι, Μήτερ τούς οικέτας Σου αποκάθαρον, μητρικής φιλευσπλαγχνίας Σου, εφ ημάς τό ύδωρ επιχέουσα.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ίθυνον ημών, ασφαλώς τά διαβήματα, πρός αγίας αναβάσεις αρετών, ώ Ειρήνη, θαυμαστή επιστασία σου.

Τείχισον ημάς, εν εχθρού ταίς επιθέσεσι, καλλιπάρθενε Ειρήνη εκλεκτή, συμμαχία τής πρεσβείας σου πρός Κύριον.

Ίλεων ημίν, τοίς αφρόνως παραπταίουσι, καθ ημέραν ώ Ειρήνη θαυμαστή, ταίς ευχαίς σου τόν Φιλάνθρωπον απέργασαι.

Θεοτοκίον.
Άχραντε ημίν, τοίς αφρόνως παραπταίουσι, τοίς οικέταις Σου σπλαγχνίσθητι, καί παράσχου ευφροσύνην μυστικήν, ταίς καρδίαις τών υμνούντων τήν λοχείαν Σου.

Ωδή στ΄. Τήν δέησιν εκχεώ.
Ενίκησας, τών εχθρών τάς φάλαγγας, υπομείνασα στερρώς τάς αικίας, καί τών ειδώλων τήν πλάνην καθείλες, Μάρτυς Ειρήνη μεγίστοις αγώσί σου όθεν παρέστης τώ Χριστώ, μεμνημένη ημών τών τιμώντων σε.

Ικέτευε, εκτενώς τόν Κύριον, ως πλουτούσα παρρησίαν Ειρήνη, ίνα δεινών απωλείας βαράθρων, καί αιωνίου θανάτου λυτρώσηται, τούς αναμέλποντας πιστώς, σών αγώνων τά ένδοξα τρόπαια.

Ετρύγησας, ακηράτου χάριτος, καί ειρήνης ουρανίου Ειρήνη, ως τού Νυμφίου παρθένος φρονίμη, καί Αθληφόρος Αυτού ακατάπληκτος όθεν εξαίτει καί ημίν, σοίς ικέταις αεί τά συμφέροντα.

Θεοτοκίον.
Ιλάσθητι, ο Θεός τοίς δούλοις Σου, σώσον πάντας αμαρτίας θηράτρων Σοί γάρ προσάγομεν πίστει βεβαία, τήν Παναγίαν Παρθένον Μεσίτριαν, δι ής ανέτειλας βροτοίς, σωτηρίου ημέραν χαρμόσυνον.

Διάσωσον, από παντοίων κινδύνων Μάρτυς Ειρήνη, τούς ευσεβώς τώ ναώ σου προστρέχοντας, καί σέ υμνούντας, ως νύμφην Χριστού αγίαν.

Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων τών ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις καί τό Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοίς τών αιμάτων σου.
Εν μαρτυρίου τοίς άθλοις εμπρέψασα, ειρηνικώς πρός Χριστόν εξεδήμησας, ειρήνης Ειρήνη τώ Άρχοντι, εξαιτουμένη ημίν τοίς ικέταις σου, ειρήνην Αυτού τήν σωτήριον.

Προκείμενον.
Υπομένων υπέμεινα τόν Κύριον καί πρόσεσχε μοι.
Στ. Καί έστησεν επί πέτραν τούς πόδας μου καί κατηύθυνε τά διαβήματά μου.

Ευαγγέλιον εκ τού κατά Ματθαίον (Κεφ. κε΄ 1-13)
Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην. Ομοιώθη η Βασιλεία τών ουρανών δέκα παρθένοις, αίτινες λαβούσαι τάς λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν τού νυμφίου. Πέντε δέ ήσαν εξ αυτών φρόνιμοι καί αι πέντε μωραί. Αίτινες μωραί λαβούσαι τάς λαμπάδας εαυτών ουκ έλαβον μεθ εαυτών έλαιον αι δέ φρόνιμοι έλαβον έλαιον εν τοίς αγγείοις αυτών μετά τών λαμπάδων αυτών. Χρονίζοντος δέ τού νυμφίου ενύσταξαν πάσαι καί εκάθευδον. Μέσης δέ νυκτός κραυγή γέγονεν ιδού ο νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού. Τότε ηγέρθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι καί εκόσμησαν τάς λαμπάδας αυτών. Αι δέ μωραί ταίς φρονίμοις είπον δότε ημίν εκ τού ελαίου υμών, ότι αι λαμπάδες ημών σβέννυνται. Απεκρίθησαν δέ αι φρόνιμοι λέγουσαι μήποτε ουκ αρκέσει ημίν καί υμίν πορεύεσθε δέ μάλλον πρός τούς πωλούντας καί αγοράσατε εαυταίς. Απερχομένων δέ αυτών αγοράσαι ήλθεν ο νυμφίος καί αι έτοιμοι εισήλθον μετ αυτού εις τούς γάμους, καί εκλείσθη η θύρα. Ύστερον δέ έρχονται καί αι λοιπαί παρθένοι λέγουσαι κύριε κύριε, άνοιξον ημίν. Ο δέ αποκριθείς είπεν αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς. Γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε τήν ημέραν ουδέ τήν ώραν εν ή ο υιός τού ανθρώπου έρχεται.

Δόξα.
Ταίς τής Αθληφόρου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.

Καί νύν.
Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.

Στ. Ελέησόν με, ο Θεός
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ειρήνη πολύαθλε, ηγλαϊσμένη παρθένε, Μάρτυς ειρηνώνυμε, τών Μαρτύρων καύχημα, υπερήδιστον, τούς καταφεύγοντας, αδιστάκτω πίστει, τή δυνάμει τής πρεσβείας σου, ρύσαι δεόμεθα, πάσης δυσπραγίας καί θλίψεως, κινδύνων τε κακώσεων, καί επηρειών τού αλάστορος σύ γάρ παρρησίαν, πλουτείς πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, τόν στεφανώσαντα δόξη σε, καί τιμή ως γέγραπται.

Ωδή ζ΄. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Ρώμη χάριτος Μάρτυς, εραστού σου τό πάθος, εξεικονίσασα, απέλαβες Ειρήνη, υψόθεν τών θαυμάτων, τήν αείζωον δύναμιν, δι ής ημάς χαλεπών, ίασαι νοσημάτων.

Η αθλήσεως πόνοις, καλλιμάρτυς Ειρήνη, Χριστόν δοξάσασα, παθών τής αδοξίας, θερμή σου αντιλήψει, τούς ικέτας σου λύτρωσαι, άδοντας πόθω ψυχής, τή δόξη σου αινέσεις.

Νικηφόροις σου άθλοις, πρός σκηνάς αειζώους, μετέστης ένδοξε διό ημάς ευχαίς σου, τούς περιλειπομένους, τώ Κυρίω οικείωσον, Ειρήνη Μάρτυς σεμνή, Μαρτύρων ευκοσμία.

Θεοτοκίον.
Ηλιόμορφε Κόρη, η τεκούσα αφράστως, Χριστόν τόν Κύριον, τή Σή φωταγωγία, σκοτίαν αμαρτάδων, εξ ημών διασκέδασον, ίνα ευφήμως αεί, υμνούμεν Σου τόν τόκον.

Ωδή η΄. Τόν Βασιλέα.
Καταβληθέντας, ταίς προσβολαίς τής κακίας, ενδυνάμωσον ημάς Μάρτυς Ειρήνη, ίνα σε τιμώμεν, ως Μάρτυρα Κυρίου.

Υπερκοσμίου, Μάρτυς Ειρήνη γαλήνης, απολαύουσα Μαρτύρων σύν χορείαις, πρεσβείαις σου παύσον, παθών ημών τόν σάλον.

Ρώσιν χορήγει, καί ψυχικήν ευρωστίαν, τοίς ικέταις σου θεόληπτε Ειρήνη, καταπονουμένοις, πικροίς πειρατηρίοις.

Θεοτοκίον.
Ιλάσθητί μοι, τώ αναισχύντως βιούντι, Υπεράγαθε Σωτήρ ταίς ικεσίαις, τής δι ευσπλαγχνίαν, φρικτώς Σε κυησάσης.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Λαού τού χριστωνύμου, μακαρίζοντός σε, τή συμμαχία τής θείας σου χάριτος, πρόστηθι Μάρτυς Ειρήνη, αειμακάριστε.

Λαμπάς φαεινοτάτη, αίγλης ουρανίου, Παρθενομάρτυς Ειρήνη υπάρχουσα, τής διανοίας τό σκότος, ημών διάλυσον.

Ολόφωτον παστάδα, Μάρτυς ευραμένη, εις κατοικίαν Ειρήνη αιώνιον, φώς ημίν πάσιν εξαίτει, Θεού τής γνώσεως.

Θεοτοκίον.
Υπέραγνε Μαρία, Κεχαριτωμένη, αγνόν με τήρει ψυχή τε καί σώματι, ίνα αεί μακαρίζω, τόν θείον τόκον Σου.

Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τήν Μεγαλομάρτυρα τού Χριστού, ένδοξον Ειρήνην, ευφημήσωμεν ευλαβώς, ότι τής ειρήνης, τόν Άρχοντα εν κόσμω, δι άθλων μαρτυρίου, υπερεδόξασε.

Χαίροις παρθενίας σκεύος σεπτόν, καί τής ευσεβείας, ο ασύλητος θησαυρός χαίροις ευσθενείας, η μελουργός κινύρα, καί λύρα καρτερίας, Ειρήνη ένδοξε.

Πλάνην εκφυγούσαν τήν πατρικήν, Χριστώ συνετάγης, διά πίστεως ακραιφνούς, Ώ καί ενυμφεύθης, Αυτώ προσαγαγούσα, τό αίμά σου ως προίκα, Ειρήνη ένδοξε.

Χαίροις Αθληφόρε τού Ιησού, Περσών τάς τερθρείας, η αισχύνασα ανδρικώς χαίροις η εν άθλοις, Ειρήνη μαρτυρίου, τής πίστεως δυνάμει, ανδραγαθήσασα.

Ίδε καλλιπάρθενε εφ ημάς, επικαλουμένους, τήν πρεσβείαν σου πρός Θεόν, πάντας ρυομένη, εχθρού τής πανουργίας, κινδύνων πολυτρόπων, καί περιστάσεων.

Χαίροις Αθληφόρων η καλλονή, πάνσεμνε Ειρήνη, Εκκλησίας η χαρμονή χαίροις ασθενούντων, αντίληψις ταχεία, καί ευφημούσιν ύμνοις, τήν μαρτυρίαν σου.

Πάσαι τών Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Αγιοι Πάντες, μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τό σωθήναι ημάς.

Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.

Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.

Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.

καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.

Καί νύν.
Τής ευσπλαχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.

Καί τό Απολυτίκιον. Ήχος α΄. Τής ερήμου πολίτης.
Ειρηνώνυμον κλήσιν, ουρανόθεν πλουτήσασα, τής θεοεχθρίας επάρσεις, ανδρικώς εταπείνωσας, καί ήθλησας αγάπη τού Χριστού, τό κάλλος παριδούσα τής σαρκός διά τούτο τής ειρήνης τάς δωρεάς, παρέχεις τοίς εκβοώσι δόξα τώ σε καλέσαντι Χριστώ, δόξα τώ σέ ενισχύσαντι, δόξα τώ εν νυμφώνί σε ζωής, Ειρήνη εισάξαντι.

Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τα εξής

Ήχος β΄. Ότε εκ τού ξύλου.
Πάντας τούς προστρέχοντας πιστώς, τώ χαριτοβρύτω ναώ σου, Ειρήνη Μάρτυς Χριστού, καί ανακηρύττοντας, τήν μαρτυρίαν σου, καί τούς άθλους σου μέλποντας, δι ών κληρονόμος, τής αφράστου γέγονας, αγαλλιάσεως, ρύσαι δραστικαίς σου πρεσβείαις, πρός τήν Παναγίαν Τριάδα, τών δεινών εν βίω περιστάσεων.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.

Δι ευχών τών Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ιησού Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
Αμήν.

Δίστιχον.
Πταισμάτων αίτει συγχώρησιν Ειρήνη,
Κυρίλλω πίστει θερμή προσπίπτοντί σοι.