ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΠΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΟΠΑΝΑΚΗΣ.
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ
– Στα 50 μου πάτερ, έχω αρχίσει να αμφισβητώ.
– Λαμπρά.
– Αρκετή αμάσητη τροφή έχω καταπιεί.
– Όλοι μας. Κάποια στιγμή όμως χρειάζεται να αρχίσουμε να μασάμε, διαφορετικά καταστρέφεται το στομάχι μας, (η ύπαρξη μας).
– Που θα με οδηγήσει όμως αυτό;
– Άγνωστον. Αν γνωρίζαμε, δεν θα μιλούσαμε για το ταξίδι της ζωής, αλλά για παιχνίδι παντομίμας.
– Οπότε συνεχίζω;
– Ακάθεκτη.
……………………..
– Αισθάνεσαι έτοιμη κορίτσι μου να αρχίσεις τις σπουδές σου;
– Ναι βέβαια. Το περιμένω με ενθουσιασμό.
– Τέλεια. Βλέπεις κι εγώ πλησιάζω τα 50 και σπουδάζω ξανά.
– Η εξέλιξη μας πάτερ, δεν πρέπει να σταματά όσο ζούμε.
– Όταν ακούω 18χρονο παιδί να μιλά για δια βίου εξέλιξη, αισθάνομαι πως υπάρχει προοπτική. Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά.
