«Η ζωή τραβά την ανηφόρα…» Γιάννης Ρίτσος
Ὅπως γνωρίζετε ὅλη ἡ ὑφήλιος καὶ ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστά, περάσαμε στενάχωρες καὶ δύσκολες ἡμέρες, ἐξαιτίας τῆς λοιμικῆς νόσου τῶν καιρῶν μας (Covid-19), ἡ ὁποία κτύπησε αἰφνιδιαστικὰ καὶ ἀνελέητα μία ἐφησυχασμένη καὶ ἀπροετοίμαστη ἀνθρωπότητα.

Ἡ περίοδος ποὺ παρῆλθε ἦταν σκληρὴ καὶ πικρὴ γιὰ ὅλους μας. Τὰ σχέδιά μας, ἀλλὰ καὶ ἡ αἴσθηση ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι παντοδύναμος ἀνατράπηκαν καὶ οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς ἀποδείχθηκαν ἀνίσχυροι μπροστὰ σὲ ἕναν ἀπειροελάχιστο καὶ ἀθέατο ἰό. Ἕνας μικροσκοπικὸς καὶ ἀόρατος ἰός, ἀπείλησε ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα! Ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἀνήμπορος… Καὶ ἔχει τὴν αἴσθηση αὐτή, διότι προσπαθεῖ μάταια νὰ προσεγγίσει πνευματικὰ νοήματα μὲ τὸ δικό του πεπερασμένο τρόπο σκέψης. Δὲν ἀρνούμαστε τό, ὅτι ἡ ὑλικότητα εἶναι ἀναγκαία γιὰ τὴν ἐπιβίωσή μας, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ ἀπὸ μόνη της νὰ ἐκπληρώσει τὴν ἐσωτερικὴ δίψα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης γιὰ λύτρωση, γιὰ ὑπέρβαση, γιὰ κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο. Ὑλικότητα, δίχως ἀναφορὰ πρὸς τὴν πνευματικὴ διάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ λειψὴ πραγματικότητα.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀκαδημία Κρήτης, συμμορφούμενη στὶς ὁδηγίες τῆς Πολιτείας, ἀνέστειλε ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς δραστηριότητές της, στερούμενη τῆς κοινωνίας τῶν προσώπων σας. Ὅμως, ἐὰν γιὰ ἐσᾶς ἡ ἀπουσία σας ἀπὸ τὶς συναθροίσεις μας ἦταν ὀδυνηρή, γιὰ τοὺς συνεργάτες τῆς Ἀκαδημίας, ἡ φυσικὴ ἀπουσία σας ἦταν ἡ μεγαλύτερη στενοχώρια ποὺ ἔχουμε βιώσει τὰ τελευταῖα χρόνια. Πρωτόγνωρος ὁ «κανόνας» τῆς ἀπομόνωσης καὶ τῆς ἀποστασιοποίησης σὲ ἕνα Κέντρο τῆς συνάντησης καὶ τοῦ διαλόγου, ὅπου τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀνθίζει, ἐνῶ ἡ μάσκα περιττεύει. Μοιραῖα, λοιπόν, βρεθήκαμε ἀντιμέτωποι μὲ τὶς δικαιολογημένες ἀκυρώσεις τῶν συνεδριακῶν μας δραστηριοτήτων. Δικαιολογημένες ἀποφάσεις, ἀφοῦ προτεραιότητα ἔχει ὁ ἄνθρωπος.

Εἶναι ἀδύνατον στὸ σημείωμά μας αὐτὸ νὰ μὴ μνημονεύσουμε εὐγνωμόνως, ὅλως ἰδιαιτέρως, τοὺς ἰατρούς, τοὺς ἐρευνητές, τὸ νοσηλευτικὸ προσωπικὸ καὶ ὅλους τοὺς ἐργαζομένους στὰ νοσοκομεῖα ἁπανταχοῦ τῆς γῆς. Τοὺς εὐχαριστοῦμε θερμὰ γιὰ τὴ θυσιαστικὴ διακονία τους. Ὁμοίως, προσευχόμεθα γιὰ τὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα, τοὺς φίλους καὶ τὶς φίλες τῆς Ἀκαδημίας ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ νικήσουν τὴν ἀσθένειά τους καὶ νὰ ἀναπαυθοῦν ἐκεῖ ὅπου «οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος» (Ἀκολουθία εἰς κεκοιμημένους). Παρακαλοῦμε τὸν Πανάγαθο Θεὸ «ὑπὲρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων καὶ ἐν θλίψεσιν καὶ περιστάσεσιν ὄντων, καὶ ὑπὲρ τῶν ἰατρῶν, τῶν νοσηλευτῶν καὶ πάντων τῶν διακονούντων καὶ παρεχομένων τοῖς ἀσθενοῦσι φροντίδα, περίθαλψιν καὶ κουφισμὸν ἐν τοῖς χώροις τῆς Ὑγείας ̇ ὑπὲρ τοῦ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἐπὶ πλέον ἐνισχῦσαι, συνεργῆσαι καὶ κατευοδῶσαι αὐτοὺς ἐν πᾶσιν» (Εὐχὴ εἰς λοιμικὴν νόσον ἀπὸ τὸ Δίκτυο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν Ποιμαντικὴ Διακονία στὸ χῶρο τῆς Ὑγείας).

Μετὰ ἀπὸ πολλὲς ἀτομικὲς καὶ συλλογικὲς θυσίες ἡ κοινωνία φαίνεται νὰ πορεύεται πρὸς μία… νέα κανονικότητα ἀπὸ αὐτὴν τὴ θανατηφόρο πανδημία. Σίγουρα θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐξερχόμαστε νικητὲς ἔπειτα ἀπὸ μία σκληρὴ μάχη, ἀλλὰ ὁ πόλεμος δὲν ὁλοκληρώθηκε καὶ ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ θὰ πρέπει νὰ προστατευθεῖ. Χρειάζεται συνεχὴς ἐγρήγορση, ὥστε νὰ μὴν παγιδευτοῦμε σὲ φωνὲς ποὺ διασπείρουν τὸν φόβο καὶ τὶς ψεύτικες εἰδήσεις (fake news), ἐλέγχοντας τὶς ἀνθρώπινες συνειδήσεις καὶ κρατῶντας τὸν ἄνθρωπο ἐγκλωβισμένο στὰ καταφύγια τοῦ παρελθόντος!

Μὲ τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθειά μας ἀνησυχία γιὰ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα. Ἡ καταστροφικὴ αὐτὴ πανδημία ἔφερε στὸ φῶς καὶ πολλὲς ἄλλες ἀποκαλύψεις. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πανδημίας ἀνεδείχθησαν ξενοφοβικὲς καὶ ρατσιστικὲς τάσεις, θέτοντας σὲ κίνδυνο ὁμάδες εὐάλωτων συνανθρώπων μας. Τὰ ὅποια προληπτικὰ μέτρα τῆς παγκόσμιας οἰκονομικῆς κρίσης δὲν θὰ ἀνακουφίσουν τοὺς ἀνέργους, τοὺς φτωχούς, οὔτε θὰ ἐξαλείψουν τὴ βία ἐνάντια στὶς γυναῖκες καὶ τὴν ἀπαξίωση ποὺ προκαλεῖται γιὰ φυλετικοὺς καὶ ἄλλους λόγους. Δὲν μποροῦμε νὰ σώσουμε καμία οἰκονομία, ἐὰν δὲν σώσουμε πρῶτα καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τὸν ἄνθρωπο.

Οἱ κρίσεις ὅμως δὲν ἔχουν τελειώσει. Ἡ ἐπερχόμενη οἰκολογικὴ κρίση ποὺ ἀντιμετωπίζει ὁ κόσμος σήμερα –μία ἄμεση συνέπεια τῶν ἀντιλήψεων ὅπου ἡ ἀνθρωπότητα συμπεριφέρεται καὶ πιστεύει ὅτι ἡ γῆ ἀποτελεῖ μία ἀπεριόριστη πηγὴ γιὰ ἀδιάκοπη ἐκμετάλλευση– σχετίζεται στενὰ καὶ μὲ τὴν πανδημία. Οι ἐπιστήμονες, ποὺ παρακολουθοῦν τὴ βιοποικιλότητα καὶ τὴν ὑγεία τῶν οἰκοσυστημάτων, μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι ἡ ἀποψίλωση τῶν δασῶν, ἡ ἀνεξέλεγκτη ἐκμετάλλευση τῆς γῆς, οἱ ἐντατικὲς καλλιέργειες, οἱ ἐξορύξεις καὶ ἡ ἐκμετάλλευση τῶν ἄγριων εἰδῶν δημιούργησαν μία νέα «καταιγίδα» γιὰ τὴ διαρροὴ νέων ἀσθενειῶν. Δὲν μποροῦμε νὰ κλείσουμε τὰ μάτια στὴ διαπίστωση αὐτή, ἀλλὰ καὶ στὸ γεγονὸς ὅτι «πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ., 8:22-23). Πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση ὁ λόγος τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α ́ γιὰ τὸν σεβασμὸ πρὸς τὸ Φυσικὸ Περιβάλλον καὶ τὴν προστασία του εἶναι ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ἐπίκαιρος.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἀκαδημία Κρήτης, παρὰ τὶς ὅποιες δυσκολίες καὶ ἀντιξοότητες ποὺ προέκυψαν, λόγῳ τῶν ἀκυρώσεων καὶ τῆς ἀναστολῆς ἐργασίας, θὰ συνεχίσει νὰ διακονεῖ τὸν ἄνθρωπο –συντηρῶντας τὴν ἐπὶ μισοῦ αἰῶνα παράδοσή της– καὶ νὰ ἐκφράζει τὴν ἀγωνία καὶ τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν ἐπανεύρεση τῆς χαμένης μας αὐτοσυνειδησίας καὶ τοῦ σεβασμοῦ στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο. Κάτι τέτοιο, ὅμως, μόνο μέσα ἀπὸ τὶς συνεργασίες μποροῦμε νὰ τὸ κατακτήσουμε: γνώσεις, ἰδέες, ἔγνοιες, ἀνησυχίες, ἐλπίδες!

Γιὰ ὅλους τοὺς παραπάνω λόγους, σᾶς καλοῦμε νὰ συμμετάσχετε ἐνεργὰ στὶς συνεδριακὲς δράσεις τοῦ Ἱδρύματος, νὰ ὀργανώσετε τὶς ὅποιες μικρὲς ἢ μεγάλες δραστηριότητές σας, τὰ θερινὰ σχολεῖα, διότι μονάχα μέσα ἀπὸ τὸν τρόπο αὐτὸν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ἡ διάσταση τοῦ διαλόγου, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς Δημοκρατίας καὶ τῆς Κοινωνίας μας, ἀλλὰ καὶ τῆς Χριστιανικῆς παράδοσης, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν προσώπων. Ὁ Πρόεδρος, τὰ μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, ὁ Γενικὸς Διευθυντὴς καὶ ὅλο τὸ προσωπικό τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης εὐχαριστοῦμε ὅλους ὅσοι συνέβαλαν καὶ συμβάλλουν στὴν μέχρι σήμερα ὁμαλὴ λειτουργία τοῦ Ἱδρύματος καὶ σᾶς εὔχονται ὑγεία καὶ χαρά, μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ σᾶς καλωσορίσουμε καὶ πάλι ὅλους, φίλους κι ἀγαπημένους, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἱδρύματος. Εἶναι πολλοὶ οἱ φίλοι μας καὶ ἂν «δὲ χωροῦν στὸ σπίτι μας, πάνω στὴν κεφαλή μας».

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.