Ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ τὸ πνεῦμα πεθαίνει: ὅπως στὸν βαθὺ ὕπνο τῶν μαθητῶν στὴ Γεθσημανῆ1 ἢ στὴν αὐλὴ τοῦ ἀρχιερέως Ἄννα ἐνώπιον μιᾶς παιδίσκης2. Ὅμως, ὁ Ἰούδας, ἔκανε
κάτι ἄλλο, προσπάθησε νὰ κοστολογίσει τὸ πνεῦμα σὲ ἀργύρια… Ὁπότε, ἔτσι χωρὶς νὰ τὸ θέλει, προκάλεσε τὴν ἀνάστασή του.
Ἀλήθεια, ὅμως! διερωτηθήκαμε ποτὲ τί ἀπόγιναν τὰ τριάντα ἀργύρια καὶ ποιὸ εἶναι τὸ χωράφι τοῦ κεραμέα ποὺ ἀγοράστηκε; Θὰ μποροῦσε κάποιος ἀπὸ σᾶς νὰ μοῦ πεῖ: «μπροστὰ στὸ
μεγαλύτερο ἔγκλημα ποὺ διεπράχθη ποτὲ στὸν κόσμο μας, ποιὸς νοιάζεται γιὰ τὰ τριάντα ἀργύρια»!
Ἤ κάποιος ἄλλος νὰ σκεφθεῖ: «τί σημασία ἔχει, ποὺ ὅταν τὰ ἐπέστρεψε ὁ Ἰούδας, ἀγοράστηκε μ’ αὐτὰ ἕνα …κεραμιδαριό»! Ἐνδεχομένως καὶ νὰ διαμαρτυρηθοῦν κάποιοι ἀπὸ
σᾶς, λέγοντας, ὅτι προτιμοῦν τὰ «βαρύτερα τοῦ νόμου»3 καὶ ὄχι ἐπουσιώδεις λεπτομέρειες ποὺ παρεμπιπτόντως σημειώνονται στὰ Εὐαγγέλια4.
Προσθήκη σχολίου