Το διήμερο 10 και 11 Ιουνίου πανηγύρισε με λαμπρότητα ο Ιερός Ναός του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας με την ευκαιρία της μνήμης του θαυματουργού Αγίου.

Το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού που αποθησαυρίζεται στην Ιερά Μονή εδώ και δεκαέξι χρόνια, αποτελεί ένα ιατρείο ψυχών και σωμάτων, στο οποίο προστρέχουν καθημερινά προσκυνητές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό να ευχαριστήσουν και να δοξολογήσουν τον Θαυματουργό Άγιο για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί.

Οι λατρευτικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν το εσπέρας της 11ης Ιουνίου με τον Αρχιερατικό Εσπερινό της Πεντηκοστής και τον Παρακλητικό Κανόνα του Θαυματουργού Αγίου, χοροστατούντους του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος και με τη συμμετοχή πλήθους ευλαβών προσκυνητών.

Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Ακολουθίας, η οποία μεταδόθηκε απευθείας από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως μας, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90.2 FM», τέθηκε σε προσκύνηση το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού, που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Παραμονή τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς καί τῆς ἐπιφοι­τή­σεως τοῦ Παναγίου Πνεύμα­τος, καί ἐμεῖς ἑορτάσαμε σήμερα τή μνήμη τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιε­πι­σκό­που Συμ­φε­ρουπόλεως, τοῦ ἰα­τροῦ καί θαυ­ματουργοῦ.

Καί ἀπόψε, ἔχοντας ψάλει τήν Παράκλησή του, ἄς ἀκολουθή­σουμε τήν παρότρυνση τοῦ ἁγίου μας καί ἄς στρέψουμε τήν προ­σοχή μας καί ἐμεῖς πρός τό Παρά­κλητο Πνεῦμα. Μά­λι­στα, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Λου­κᾶς, «ὀφεί­λουμε νά στρέψουμε τό βά­θος τῆς σκέψης μας στήν ἐπί­γνω­σή του.

Στήν προσευχή πρός τό Ἅγιο Πνεῦμα, γράφει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, ἔχουν εἰπωθεῖ ἐξαιρετικά λό­για: ‟Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παρά­κλη­τε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας.” Αὐτός εἶ­ναι ὁ Παράκλητός μας, πού ὁ Κύ­ρι­ος Ἰησοῦς Χριστός ἔ­στει­λε στούς μαθητές του, ὅταν ἀνελήφθη στόν οὐρανό. Αὐτός εἶ­ναι ὁ Παράκλη­τος πού πληροῖ τήν ἄδεια καρδιά μας, διώχνει ἀπό αὐτή τή μελαγ­χο­λία, εἶναι ὁ Μο­ναδικός πού μπο­­­ρεῖ ἀληθινά νά μᾶς παρηγο­ρή­σει.

Πολλοί ἄνθρωποι βρίσκονται σέ βαριά μελαγχολία», ἰδιαιτέρως στίς ἡμέρες μας, «συνειδητο­ποι­ώ­ντας τήν κενή καί μηδαμινή ζωή τους. Δέν γνωρίζουν τήν ἀπόλυτη, βαθειά παρηγοριά πού νιώθουν οἱ καρδιές τῶν χριστιανῶν. Δέν ἀνα­ζη­τοῦν τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐπειδή δέν τό γνωρίζουν καί ζοῦν μόνοι τους, χωρίς τόν Θεό.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα παρηγορεῖ τούς ἁπλούς χριστιανούς, αὐτούς πού εἶναι μακριά ἀπό τήν ἁγιότητα, ὅταν αὐτοί μέσα στίς θλίψεις τους συνειδητοποιοῦν ὅτι ἡ δυστυχία τους εἶναι δικαιολογημένη, ὅταν στρέφουν τόν νοῦ καί τά πνευ­μα­τικά τους μάτια στήν καρδιά τους καί βλέπουν ἐκεῖ πλῆθος ἁμαρ­τι­ῶν καί ἀκαθαρσίας καί μετα­νο­οῦν καί μέ δάκρυα «ξεπλένουν» τήν ἀκαθαρσία καί κραυγάζουν: ‟Κύ­ριε, Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παρά­κλη­τε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας!” Χρειά­ζε­ται μόνο μέ ὅλη μας τήν ψυχή νά ἐπιθυμήσουμε αὐτή τήν παρη­γο­ρία καί νά ἐξαγνίσουμε τήν καρ­­δία μας.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλεῖται Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, γιατί μόνο μέσα σέ Αὐτό βρίσκεται ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ἡ ἀλήθεια κατανοεῖται μόνο ἀπό αὐτόν πού λαμβάνει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κα­­­τευθύνει τή σκέψη καί τά συ­ναι­­σθήματά του στήν ὁδό τῆς ἀλη­θείας. Πολλοί ἐπιχειροῦν», συ­νε­χί­ζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, «νά βροῦν τήν ἀλήθεια ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρ­χει, ἀγνοώντας ὅτι ἡ ἀλήθεια βρί­σκεται μέσα στό Ἅγιο Πνεῦμα».

Δέν εἶναι ὅμως μόνο ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια τό Ἅγιο Πνεῦμα. Εἶναι καί «‟ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν”. Δηλαδή ὑπάρχει παντοῦ καί πληροῖ, καί γεμίζει τά πάντα. Μέσα σέ Αὐτόν ζεῖ κάθε ψυ­χή ζῶσα, γιατί αὐτός εἶναι ὁ δω­ρητής τῆς ζωῆς …

Στήν πρώτη σελίδα τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως διαβάζουμε ὅτι στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας ἀπό τόν Θεό ‟ἡ γῆ ἦν ἀόρατος καί ἀκατασκεύ­αστος καί πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος” (Γέν. 1.2). Τί ση­μαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα μετέδωσε στά νερά τή δημιουργική ἐνέργεια πού ἦ­ταν ἀπαραίτητη ὥστε μέσα σ᾽ αὐτά νά γεννηθεῖ ἡ ζωή. Γι᾽ αὐτό τά πρῶτα ζωντανά πλάσματα ἐμφα­νί­­στηκαν στό νερό …»

Ὅμως «τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ζω­ο­γόνησε καί τό πρῶτο ἀνθρώ­πι­νο σῶ­μα, τόν Ἀδάμ, δημιουργη­μένο ἀπό τό χῶμα τῆς γῆς, γιατί λέει ἡ Γραφή ὅτι σ᾽ αὐτό τό σῶμα ἐνεφύ­ση­σε ὁ Θεός ‟πνοήν ζωῆς” (Γεν. 2.7). Μάταια, λοιπόν, ψάχνουμε ἄλ­λη πηγή ζωῆς.

Τί εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή; Τί εἶναι τό ἀνθρώπινο πνεῦμα; … Τό πνεῦμα εἶναι ἡ πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὅμως ἀκό­μη καί ‟θησαυρός τῶν ἀγαθῶν”, ὅ­λων τῶν ἀγαθῶν, ἀλλά ὄχι αὐ­τῶν πού ψάχνουν οἱ ὑπερήφανοι καί ὑπε­ρόπτες ἄνθρωποι, οἱ προσ­κολ­λη­μέ­νοι στή γῆ. Τό Ἅγιο Πνεῦ­μα εἶναι ἡ πηγή τῶν πνευμα­τικῶν ἀγα­θῶν, ὁ δωρητής ὅλων τῶν ὑψί­στων δυνάμεων τοῦ ἀν­θρω­πί­νου πνεύματος. Ἐκχέει τήν ἀγάπη του πάνω σέ ὅλα τά πλά­σμα­τα καί μέ αὐτή τήν ἀγάπη μᾶς παρηγορεῖ. Ὅσοι ἀκολουθοῦν τόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ καί σηκώνουν τόν σταυρό τους φανερά, πραγμα­τι­κά αἰσθά­νο­νται αὐτά τά πνευμα­τικά ἀγαθά, τή βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν τονωτική του ἀγά­πη …

Νά, τί μπορεῖ νά μᾶς δώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα, πόσο ἀπέραντα με­γάλη εἶναι ἡ Χάρη του.

Γι᾽ αὐτό ἔχουν μεγάλη σημασία γιά μᾶς τά τελευταῖα λόγια τῆς προ­­σευχῆς πρός τό Ἅγιο Πνεῦμα, ‟Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλί­δος”. Μόνο ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύ­­­ματος μᾶς δίνει τή δύναμη γιά τήν κάθαρση τῶν καρδιῶν μας ἀπό κάθε ἁμαρτία πού ἔχει φωλιά­σει μέσα στή σάρκα καί τό πνεῦμα.

Ἄς ἐπικαλούμεθα, λοιπόν, ἀκού­ρα­στα τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τά λόγια τῆς προσευχῆς», καταλήγει ὁ ἅ­γι­ος Λουκᾶς. «Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα θά ἔρθει καί θά κατοικήσει μέσα μας καί ἀπό ἀκάθαρτους καί ἁμαρ­τωλούς θά μᾶς καταστήσει ἁγίους καί δικαίους μπροστά στόν Θεό. Ἄς εἶναι μαζί μέ ὅλους μας ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἄς γί­ν­ουμε καθαροί ναοί του. Ἀμήν».

Εκκλησία Online
Γράψε το σχόλιό σου

Αφήστε μια απάντηση

Comment moderation is enabled. Your comment may take some time to appear.