Η 27η Ιανουαρίου έχει ανακηρυχθεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μια ημέρα ΜΝΗΜΗΣ, μια ημέρα που ευχή όλων μας είναι να περάσει στις μελλοντικές γενιές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος για να αποφευχθούν στο μέλλον πράξεις γενοκτονίας.
Oι Εβραίοι της Ζακύνθου και η πράξη γενναιότητας Μητροπολίτη και Δημάρχου
Στην Ελλάδα η Εβραϊκή Κοινότητα αριθμούσε χιλιάδες άτομα τα οποία υπέστησαν τη ναζιστική θηριωδία.
Στη Ζάκυνθο όμως οι Εβραίοι επέζησαν στην κατοχή, χάρη στη γενναιότητα και την τόλμη που επέδειξαν ο τότε Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος Α΄ αλλά και ο Δήμαρχος του νησιού Λουκάς Καρρέρ.
Όταν η γερμανική διοίκηση του νησιού, ζήτησε από τους δύο να παραδώσουν λίστα με όλους τους ντόπιους Εβραίους, το μόνο που έκαναν ήταν να δώσουν δύο ονόματα. Τα δικά τους.
Απ΄ ολόκληρη την Ευρώπη, η Εβραϊκή Κοινότητα της Ζακύνθου, είναι η μοναδική στην οποία διασώθηκε ο πληθυσμός της από την ναζιστική κτηνωδία. Ο αριθμός των ατόμων της Εβραϊκής Κοινότητας ήταν 275.
Η πύλη που κάποτε ήταν το Γκέτο στην περιοχή της Ανάληψης στο οποίο διέμεναν οι Εβραίοι της Ζακύνθου. Σήμερα στο χώρο αυτό υπάρχει η αναμνηστική στήλη με την αιώνια ευγνωμοσύνη του κράτους του Ισραήλ στο Μητροπολίτη Χρυσόστομο Δημητρίου και το Δήμαρχο Λουκά Καρρέρ, οι οποίοι διέσωσαν όλη την εβραϊκή κοινότητα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής
«Το Τραγούδι Της Ζωής» και τα δάκρυα της συγκίνησης
Ο σκηνοθέτης Τώνης Λυκουρέσης έχει καταγράψει μέσα από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, του 2001, τη μοναδική αυτή ιστορία, με πρωταγωνιστές μάλιστα, επιζώντες εβραίους της Ζακύνθου που επισκέφθηκαν το νησί δεκαετίες μετά τη λύτρωσή τους.
Περπάτησαν στα καντούνια που έπαιζαν μικροί, θυμήθηκαν εικόνες και μυρωδιές της ζακυνθινής υπαίθρου και έκλαψαν σα μικρά παιδιά ο ένας στην αγκαλιά του άλλου όταν ξανάσμιξαν.
(Δείτε εδώ φώτο από τα γυρίσματα του Ντοκιμαντέρ το 2001 από το αρχείο της ΗΜΕΡΑΣ)
Οι πληροφορίες που «διαχέονται» από αυτό το ντοκιμαντέρ είναι συγκλονιστικές και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων το παρακολουθούν.
-Εβραιόπουλα μάθαιναν τα πρώτα τους γράμματα στο δημοτικό σχολείο του Άμμου έως και την καταστροφή των σεισμών του 1953.
-Στη Συναγωγή του Ισραήλ με υπερηφάνεια και μιλώντας ελληνικά ακούγονται τα λόγια «Ζούμε σαν Εβραίοι αλλά ονειρευόμαστε σα Ζακυνθινοί…»
-Στη Συναγωγή της Ζακύνθου έκρυβαν θρησκευτικά κειμήλια 800 ετών και πήγαιναν κρυφά από τα Καμίνια για να προσευχηθούν, με καντήλια για να μην τους αντιληφθούν οι κατακτητές.
Και τόσες άλλες πληροφορίες που αποτελούν πολύτιμη καταγραφή και παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
