Ο Άγιος Αχίλλιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μ. Ασίας το 270 μ.Χ. Γρήγορα διακρίθηκε για την ευσέβεια του και την αγάπη του στο Χριστό και την Εκκλησία .Μετά το θάνατο των γονέων του κληρονόμησε από τους γονείς του μεγάλη περιουσία, αλλά την μοίρασε στους φτωχούς και άπορους, τις χήρες και τα ορφανά. Επισκέφτηκε τους Αγίους Τόπους της Παλαιστίνης και τη Ρώμη, αλλά και τους τάφους τον Αγίων Αποστόλων. Σ’ αυτό το ιεραποστολικό ταξίδι έλαβε την Αγία Ιεροσύνη και κάποτε έφτασε στη Λάρισα.
Εκεί έκανε πολλά θαύματα και κήρυξε για τον Χριστό. Η φήμη του ως Αγίου και ενάρετου κληρικού είχε φτάσει στη Θεσσαλία πριν να εγκατασταθεί ο ίδιος, κι έτσι ανέρχεται στον επισκοπικό θρόνο της Λάρισας. Όλοι μιλούν για τον Άγιο Ιεράρχη που κατέχει πνευματική καλλιέργεια, ασχολείται με τη θεραπεία των ψυχικών και σωματικών τραυμάτων των ανθρώπων, καθώς και με το φιλανθρωπικό έργο.
Στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο
Το 325 μ.Χ παίρνει μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο που συγκαλεί ο Μ.Κων/νος στη Νίκαια της Βιθυνίας. Τέλεσε μάλιστα στη Σύνοδο και θαύμα. Μαζί με τους άλλους Άγιους Πατέρες, Άγιο Αθανάσιο, Άγιο Νικόλαο, Άγιο Σπυρίδωνα και άλλους διακηρύσσει ότι ο Χριστός είναι Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα και μάλιστα προκαλεί τους Αρειανούς, αν τα λόγια τους είναι ορθά, να καταφέρουν να βγει λάδι από μια πέτρα που βρισκόταν εκεί .
Εκείνοι βέβαια φοβισμένοι και δειλοί δεν δέχτηκαν την πρόκληση και ο Μέγας Ιεράρχης Αχίλλιος επικαλούμενος τη χάρη της Αγίας Τριάδος αναφώνησε: «Εάν ο Χριστός είναι Υιός του Θεού, ομοούσιος και ομόδοξος προς τον Πατέρα, όπως εμείς πιστεύουμε, τότε να αναβλύσει λάδι από αυτήν την πέτρα, για να πιστέψουν όλοι!». Δεν πρόλαβε να τελειώσει το λόγο του, και ως θαύμα λάδι πολύ άρχισε να ρέει από την ξερή πέτρα.
Ο αυτοκράτορας και οι Άγιοι Πατέρες θαύμαζαν τη δύναμη της πίστης δοξάζοντας το Θεό, ενώ οι αιρετικοί Χριστομάχοι καταντροπιάστηκαν και εξευτελίστηκαν. Ο Μ.Κων/νος ζητά να τον ευλογήσει ο άγιος Ιεράρχης και τον γεμίζει με βασιλικά δώρα και οικονομικές χορηγίες για την ανέγερση ναών και ιδρυμάτων και γενικά για την ανακούφιση του λαού.
Επίσκοπος Λαρίσης για 30 χρόνια
Παρέμεινε στη θέση του Επισκόπου Λαρίσης για τριάντα χρόνια. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατο του, κάλεσε κοντά του όλους τους ιερείς της επισκοπής του, τους έδωσε τις τελευταίες πατρικές συμβουλές για τα καθήκοντά τους και «εκοιμήθη εν ειρήνη». Τα τέλη του το 355 μ.Χ ήταν άγια και η κοίμησή του οσιακή .Τον θρήνησαν πολύ και τον κήδεψαν με μεγαλοπρέπεια. Τοποθέτησαν το ιερό του λείψανο στη λάρνακα που ο ίδιος είχε κατασκευάσει. Τα ιερά του λείψανα αμέσως έγιναν πηγή ιαμάτων και το άφθονο μύρο που ανέβλυζε έκανε πολλά θαύματα. Αλλά δεν έμεινε για πάντα στη Λάρισα. Το 985 μ.Χ ο βούλγαρος Σαμουήλ το μετέφερε στα ανάκτορά του, στο μικρό νησάκι των Πρεσπών, που σήμερα φέρει το όνομα του Αγίου Αχιλλείου και έκτισε μεγαλοπρεπή ναό αφιερωμένο στον Άγιο, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα. Στις 14 Μαΐου του 1981, επανακομίσθηκαν τα λείψανα του Αγίου στη Λάρισα.
Από τότε τα λείψανα του θαυματουργού Αγίου Αχιλλίου βρίσκονται στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό της Λάρισας.
Η μνήμη του εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 15 Μαΐου.
