Είναι γεγονός πως η γνωστή φράση "η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα", που αποτελεί την κατακλείδα του αποστολικού αναγνώσματος στον εκκλησιαστικό γάμο, δημιουργεί αμηχανία και πολλάκις ευτράπελες καταστάσεις.Τώρα δυστυχώς προστέθηκε και το ξύλο.
Για να είμαστε βέβαια ακριβείς και ειλικρινείς, δεν είναι η μόνη φράση του όλου τελετουργικού που θέλει τον άνδρα σε θέση υπεροχής.
Κάπου μέσα σε μια από τις ευχές που διαβάζουμε, υπάρχει και η φράση: “Δός τη παιδίσκη ταύτη εν πάσι υποταγήναι τω ανδρί και τον δούλον σου τούτον είναι εις κεφαλήν της γυναικός, όπως βιώσωσι κατά το θέλημα Σου.”
Υπάρχουν και άλλα σημεία, που βέβαια ο πολύς κόσμος δεν τα παίρνει χαμπάρι λόγω της γλώσσας, αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση.
Θυμάμαι τώρα νέος και μικρός κληρικός, να ρωτάω διάφορους πνευματικούς γι αυτά τα θέματα και την ποιμαντική διαχείριση τους.
Χονδρικά μου απαντούσαν οτι θα πρέπει να εξηγώ στα ζευγάρια ότι δεν εννοεί το αποστολικό ανάγνωσμα το φόβο όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα εννοιολογικά, γιατί η συνάφεια των λόγων όλου του κειμένου μιλά για θυσιαστική αγάπη από πλευράς του άνδρα.
Έκανα για χρόνια διάφορες προσπάθειες, αλλά οι λέξεις δεν είναι νεκρά αντικείμενα. Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, και πολλές φορές αλλάζει μέσα στο χρόνο το εννοιολογικό περιεχόμενο των λέξεων.
Ας υποθέσουμε ότι κάνουμε προσπάθεια να πείσουμε ότι η λέξη φόβος στο ανάγνωσμα, δεν εννοεί αυτό που καταλαβαίνουμε σήμερα.
Με τη λέξη υπαταγή τι θα κάνουμε;
Και με τόσα άλλα βέβαια..
Αποστολή της Εκκλησίας δε μπορεί να είναι η σωτηρία λέξεων, αλλά η διάσωση της ανθρώπινης αξίας, αφού κατά τη Θεολογία κάθε άνθρωπος αποτελεί ζώσα εικόνα του Χριστού.
Μόλις προχθές, μου έβγαλε ο αλγόριθμος ενα βιντεάκι από ομιλία αγιορείτη γέροντα που περιοδεύει διαρκώς γι αυτό το λόγο.
Έλεγε λοιπόν ότι η συνοχή της κοινωνίας χάθηκε από τότε που οι γυναίκες βγήκαν στην αγορά εργασίας, λες και στο σπίτι δεν είχαν δουλειές να κάνουν.
Ας μην προσπαθούμε άλλο να τετραγωνίζουμε τον κύκλο, ούτε να χρυσώνουμε το χάπι.
Οι μισογυνικές απόψεις, μάλλον πλειοψηφούν στο χώρο της θρησκείας.
Δεν ελπίζω, ούτε θεωρώ πως θα γίνει ποτέ, έστω λεξιλογική προσαρμογή των κειμένων.
Δεν ξέρω καν αν θεωρώ ότι θα αλλάξουν εν καιρώ οι θρησκευτικές αντιλήψεις που οπλίζουν το χέρι ημών των ανδρών.
Ποντάρω πολύ στις κοινωνικές ζυμώσεις, μέσω της ανάδειξης αυτών των θεμάτων κσι τις συγχρονισμένης προσεγγίσεις τους.
Υ. Γ. Επί τη ευκαιρία, ενημερώνω οτι έχει συμπληρωθεί ο επιτρεπόμενος αριθμός φίλων στο προφίλ, οπότε δεν υπάρχει δυνατότητα ανταπόκρισης σε νέα αιτήματα.
Αν επιθυμείτε, μπορείτε να πατήσετε τη ρύθμιση να ακολουθείτε το προφίλ.
Δεν υπάρχει καμιά διαφορά στην πρόσβαση και τη δυνατότητα παρέμβασης, δεδομένου ότι το προφίλ είναι ανοιχτό.
Θερμή παράκληση επίσης, τόσο σε όσους συμφωνούν αλλά και όσους διαφωνούν, στους μεταξύ σας διαλόγους να μη χρησιμοποιείτε προσβλητικούς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.
Σαφώς κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη όσων γράφει, αλλά μη σκάτε, δεν πάμε να λύσουμε γεωπολιτικές διαφορές.